Οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα και στην Ευρώπη

Θα ήταν ευτύχημα αν, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αλλά και ένας ολόκληρος κόσμος επικοινωνιολόγων, μπορούσαν να μας δείξουν γιατί 6 στους 10 Έλληνες δεν πήγαν στην κάλπη όταν μάλιστα τα διακυβεύματα ήταν πολλά και διάφορα, ανάλογα με το κόμμα και τον ηγέτη.

Σήμερα το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να γυρίσει σελίδα, να αλλάξει και να βελτιωθεί προκειμένου να προσεγγίσει ένα 60% των πολιτών που δεν πλησιάζουν καν την κάλπη αλλά και ένα ποσοστό (το 25% του 40% περίπου που πήγε στη κάλπη) που διαμαρτύρεται μέσω των μικρών κομμάτων.

Η ΝΔ ένα χρόνο μετά την θριαμβευτική νίκη της με 41% και παρόλο που είναι το κόμμα που ως Κυβέρνηση έβαλε την Ελλάδα στην ΕΕ, είδε το ποσοστό της να πέφτει κατά 13 μονάδες. Ηχηρό χαστούκι στον Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν ενοχλούνται πλέον και συμμετέχουν σε συζητήσεις περί ενιαίου μετώπου της Κεντροαριστεράς, το ΚΚΕ πορεύεται αργά αλλά σταθερά, ο Βελόπουλος δεν αρκεί μόνος, κ.λ.π., κ.λ.π..

Την ίδια στιγμή η Ευρώπη «συγκλονίζεται» απά την άνοδο της ακροδεξιάς. Η Ευρώπη φέρεται σαν να μην έχει περάσει ξανά τέτοιες στιγμές. Μήτρα των παγκοσμίων πολέμων που όμως δίνει ευκαιρίες, συχνά πιο προοδευτική από τους ηγέτες της όταν βλέπει προοπτικές και σίγουρα πιο συντηρητική απ’ αυτούς όταν νιώθει ότι απειλείται. Βολεμένη γηραιά που για να επιβιώσει πρέπει να διευρυνθεί...

Η Ελλάδα έχει μπροστά της τρία χρόνια να διανύσει χωρίς εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και τίποτα δεν μπορεί να βελτιωθεί με λαϊκή ετυμηγορία. Το πιο νωπό και σαφές μήνυμα των Ελλήνων προς τον πρωθυπουργό αλλά και προς κάθε πολιτικό αρχηγό ήταν το αποτέλεσμα της Κυριακής 9/6/24. Μήνυμα απόλυτης απογοήτευσης και δυσπιστίας.

Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση οφείλει να ανταποκριθεί στα κρίσιμα ζητήματα. Να προσφέρει στους πολίτες, καλύτερη υγεία, μεγαλύτερη ασφάλεια, έντιμη εργασία και σύνταξη και προστασία του περιβάλλοντος και των πόρων της χώρας. Αν υπήρχε ένας σοφός στο Μαξίμου θα συμβούλευε το κεφάλαιο που περιβάλει τον πρωθυπουργό, για 3 τουλάχιστον χρόνια να πάψει να κερδίζει και να διανείμει τα κέρδη στο λαό. Τόσο απλό.

Η Αριστερά πρέπει να επιλέξει αν θα επαναφέρει τον Τσίπρα για να συμφωνήσει με το ΠαΣοΚ σε ενα ενιαίο μέτωπο πριν παγιωθεί ενιαίο πατριωτικό μέτωπο στην απέναντι όχθη. Ομοίως και η πέραν της ΝΔ Δεξιά πρέπει να δει τη συμφωνία και τη συνεργασία χάριν της Πατρίδας, της Πίστεως και της Οικογένειας.

Μοιραία (ή ωραία) η χώρα θα (πρέπει να) διαμορφώσει ένα σκηνικό όπου τα κόμματα θα ταυτίζονται με τις παρατάξεις, με ξεκάθαρα ιδεολογικά προτάγματα και σαφείς διαχωριστικές γραμμές. Αλλιώς θα κυβερνά αυτός που θα λαμβάνει την έγκριση από το το 1/10 του λαού. Αυτό μέχρι σήμερα βολεύει αλλά δεν είναι βιώσιμο πολιτικό τέχνασμα...

Όταν στην Ελλάδα οι ιδέες, οι αξίες και οι αρχές πάψουν να είναι λαστέξ για κάθε μεγάλο ή μικρό πολιτικό αρχηγό, τότε ο λαός θα επισρέψει στις κάλπες. Σε διαφορετική περίπτωση θα γυρίζει την πλάτη τόσο στο πολιτικό σύστημα οσο και στην ίδια την Ευρώπη, αναζητώντας τελικά άλλους τρόπους έκφρασης, πάλης και δικαίωσης.

Αποχή σημαίνει συλλήβδην καταδίκη του πολιτικού συστήματος και κάθε μορφής εξουσίας, επικοινωνίας και στήριξης που το πλαισιώνει. Αυτό όχι μόνον δεν αντιστρέφεται αλλά ήδη έχει κερδίσει κι άλλους υποστηρικτές απο το βράδυ της Κυριακής. Οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα και στην Ευρώπη και δεν θα διστάσουν να το επαναλάβουν ισχυρότεροι και ισως απόλυτα συνειδητοποιημένοι. Και είναι σημαντικό αν όχι κυρίαρχο μια Κυβέρνηση να έχει, εκτός από την δεδηλωμένη της Βουλής και, τη δεδηλωμένη του Λαού.