Στο salon της πολιτικής ποτέ δεν πυροβολείς τον πιανίστα

Παράπονα, διαμαρτυρίες, επισημάνσεις... Όλα δεκτά. Αρκεί να μην φθάνουμε στον «πυροβολισμό».

Αγαπητοί αναγνώστες σε όποια ιδεολογική παράταξη και κόμμα και αν ανήκετε θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το ποιος, πότε, αν και γιατί προβάλλεται στα ΜΜΕ δεν είναι θέμα μόνο των ΜΜΕ. Θα έλεγα μάλιστα, ως άνθρωπος περιφερειακού ΜΜΕ, ότι η προβολή είναι θέμα διαχείρισης και καμιά φορά και διαπλοκής.

Συνεπώς τα παράπονα, οι διαμαρτυρίες και οι επισημάνσεις σας ότι δηλαδή, στις στήλες του notospress δεν βλέπετε πλούσιο υλικό για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές, θα πρέπει να τα απευθύνετε στους κομματικούς μηχανισμούς και στους διαχειριστές της επικοινωνίας και προβολής των κομμάτων και όχι στους ιδιοκτήτες ή στους δημοσιογράφους των ΜΜΕ.

Συμφωνούμε στο εξής: Για να φθάσει ένας πολίτης ενημερωμένος στην κάλπη των ευρωεκλογών πρέπει να γνωρίζει όσο τον δυνατόν περισσότερα για τις υποψηφιότητες και για τα προγράμματα των κομμάτων. Πιστεύετε όμως ότι τα κόμματα δεν περνούν «γραμμή» για την εκλογή συγκεκριμένων προσώπων; Και πιστεύετε ότι τα πρόσωπα που διέρχονται από πλατείες και καφενεία, παραμονές εκλογών, είναι αυτά που θα εκλεγούν μόνο και μόνο επειδή ήρθαν σε επαφή με τον πολίτη;

Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι αλλά είναι απολύτως χειρότερα. Τόσο, που ένα ΜΜΕ που σέβεται, καταρχάς τους αναγνώστες του και καταρχήν την αποστολή του, δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμμετέχει σε αυτήν την φαρσοκωμωδία των περιφερόμενων υποψήφιων που, αίφνης, θυμήθηκαν την ελληνική περιφέρεια, μπήκαν σε ένα αμάξι με σοφέρ - για να ξέρουν που θα πάνε - και «καμαρώνουν» ως οι αυριανοί εκπρόσωποι της ελληνικής κοινωνίας στην Ευρωβουλή. Άνθρωποι που μας λένε ότι «τα παιδιά γεννιούνται άφυλα» αλλά και άνθρωποι που μας λένε ότι «μαζί τα σκοτώσαμε τα παιδιά στα Τέμπη». Άνθρωποι που δεν γνωρίζουν πόσους Νομούς έχει η Ελλάδα ή πότε «μπήκε» στην Ευρώπη κι έρχονται να αναλύσουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας... Άνθρωποι που μόλις έμαθαν ότι θα είναι υποψήφιοι και πρέπει υποχρεωτικά να περιοδεύσουν και άνθρωποι που καπηλεύονται την ανάγκη των Ελλήνων για προκοπή και αυτοδιάθεση, για εργασία και ευκαιρίες ζωής, για υγεία και ασφάλεια.

Ε λοιπόν, για να φιλοξενήσει ένα ΜΜΕ αυτούς τους ανθρώπους, απ' όπου και αν προέρχονται και όπου αν θέλουν να πάνε, θα πρέπει να συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις και μόνον όπως, αναγκαστικής προβολής, υποχρεωτικής συμπερίληψης, μοιραίας ανάδειξης πλάι σε άλλους, κ.λ.π. Διαφορετικά δεν υπάρχει ανάγκη και δεν συντρέχει λόγος ανάδειξης και προβολής τους πέραν αυτής που η δημοκρατία επιτρέπει και η δεοντολογία ορίζει. Όταν μάλιστα ένα ΜΜΕ διαπιστώνει έως και πολιτικά ανίερες συμφωνίες, συμπλέγματα ακατανόμαστα και πρόσκαιρες κολεγιές πολιτικών με ΜΜΕ τότε όχι μόνον δικαιούται αλλά υποχρεούται να μείνει μακριά από αυτό τον ανούσιο και παραπλανητικό «οργασμό» πολιτικής. Πρέπει, δηλαδή, ο δημοσιογράφος να συνεχίζει να «παίζει το πιάνο του» στο salon της πολιτικής με την ελπίδα ότι δεν θα τον πυροβολήσουν πισώπλατα όσοι «σκοτώνονται» για το καλό μας.

Σε ότι αφορά στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, εδώ θα είμαστε να καταμετρήσουμε, ψήφους και όχι ποσοστά, όπως σοφά αναφέρει, γερόλυκος της πολιτικής...