Η Ευρωπαϊκή Ένωση

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Με την ευκαιρία των ευρωεκλογών θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού φάσματος και θα σταθούμε στα πολιτικά μορφώματα της ανερχόμενης εθνικιστικής «ιδεολογίας», τα οποία βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη. Οι φασιστικοί και ναζιστικοί σχηματισμοί ενισχύονται, παρότι περιορίζουν ή και αφαιρούν τα κεκτημένα ανθρώπινα δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου, της κριτικής και της αντιπαράθεσης, με τραγικό επακόλουθο ακόμη και την κατάλυση της δημοκρατίας, όπως έχει γίνει στο παρελθόν.

Η άνοδος της δεξιάς και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη δεν οφείλεται σε μια πρόσφατη συγκυρία, σ’ ένα τυχαίο και απρόβλεπτο γεγονός, αλλά είναι γέννημα-θρέμα της σύγχρονης κοινωνίας των τεράστιων ανισοτήτων, της συσσώρευσης πλούτου και της εκμετάλλευσης. Οι νοσταλγοί της φίμωσης, της καταστολής και της υποταγής εκμεταλλευόμενοι τη δεινή κατάσταση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων, που η οικονομική ολιγαρχία παρέα με την πολιτική εξουσία εξώθησαν στο περιθώριο, αλλά και την προσφυγική κρίση, υποδέχονται στις τάξεις τους ολοένα και περισσότερους απογοητευμένους, ταλαιπωρημένους και ψυχικά καταβεβλημένους, αφού η ένδεια και η ανέχεια μέσα στην ΕΕ επεκτείνονται διαρκώς, περισφίγγοντας ολοένα και περισσότερες κατηγορίες πληθυσμού. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που κυβέρνησαν, δεν κατάφεραν να προχωρήσουν σε βαθιές τομές και να επιφέρουν κοινωνική ισοκατανομή και ισορροπία μεταξύ των λαών και να ασκήσουν πολιτική υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων, αλλά αντίθετα εφάρμοσαν συστήματα προσανατολισμένα στην υπεράσπιση των συμφερόντων των ισχυρών και της μπουρζουαζίας. Η συνεχιζόμενη αυτή μεροληπτική συμπεριφορά εξώθησε τους εργαζόμενους, τους απλούς ανθρώπους να συμπορευθούν με ακραίες θέσεις, «πατριωτικές» εξάρσεις, κορώνες και προτεινόμενες ανατροπές, αν και κατά βάθος πιστεύουν ότι πρόκειται για ψεύτικες αναζητήσεις και απατηλές ελπίδες.

Η ένταξη των παραδοσιακά ειρηνόφιλων Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, η ατέρμονη ανάπτυξη των εξοπλιστικών προγραμμάτων, η εμπορική διασπορά των όπλων μαζικής καταστροφής οδηγούν σε μαρασμό τα λαϊκά στρώματα. Η ΕΕ καθοδηγούμενη από δεξιά και ακροδεξιά μορφώματα έχει εξελιχθεί σε τροφοδότη οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ και σε αποδέκτη μεγάλων αμερικανικών επενδύσεων. «Τα εννέα δέκατα των αμερικανικών επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Ευρώπη χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκές πηγές. Τους πληρώνουμε για να μας αγοράζουν» γράφει ο Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός Ζαν Ζακ Σερβάν Σρεμπέρ. Τον λογαριασμό βέβαια τον πληρώνουν οι λαοί της ΕΕ που στήριξαν και στηρίζουν αμερικανόφιλους ευρωπαίους «ηγέτες», οι οποίοι εισπράττουν εκτός των άλλων και χρήματα για ίδιον όφελος από τα μυστικά ταμεία των ΗΠΑ, όπως μας πληροφορεί ο πρώην βοηθός υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Ρήγκαν, Πολ Γκεργκ Ρόμπερτς, η «Αμερική δεν προσφέρει τίποτα στην Ευρώπη εκτός από τα εκατομμύρια δολάρια που πληρώνει για να αγοράζει ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες που προδίδουν τους λαούς τους». Όταν δεν καταδικάζεις τη γενοκτονία στη Γάζα, όταν διαλύεις το συνέδριο τριών επιφανών καθηγητών στο Βερολίνο για το «Παλαιστινιακό ζήτημα» αποδεικνύεις ότι κυριαρχείσαι από χιτλερικά χαρακτηριστικά και δεν διαφέρεις από Τελ Αβίβ και Τεχεράνη. Ακόμη και η Ελβετία ενδέχεται να αλλάξει το ουδέτερο καθεστώς με δημοψήφισμα πιεζόμενη από τους επιχειρηματίες της αμυντικής βιομηχανίας, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η ουδετερότητα βλάπτει τις επιχειρήσεις και εμποδίζει τις προμήθειες όπλων σε άλλες χώρες.

Η ΕΕ είναι εγκλωβισμένη σε ένα τέλμα βαθιάς οικονομικής και πολιτικής απαξίωσης, σε κρίση ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού. Η Ευρωπαϊκή δημοκρατία, το αξίωμα αυτό της ισοπολιτείας και του πολιτισμού δοκιμάζεται και υποβαθμίζεται. Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, η επικράτηση αντι-ανθρώπινων συμπεριφορών και πρακτικών και η επιβολή σκληρών και αντιλαϊκών μέτρων θα τροφοδοτήσει νέες εξάρσεις βίας και τρομοκρατίας. Η επικράτηση και η ενίσχυση των ευρωσκεπτικιστών και των υποστηρικτών τους θα είναι το απαύγασμα αυτής της τακτικής και πολιτικής.

Είναι κατεπείγουσα η ανάγκη για μια κοινή εξωτερική ευρωπαϊκή πολιτική ειρήνης μακριά από τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με τη δημιουργία αυτόνομης ευρωπαϊκής ζώνης άμυνας, η οποία θα αποβλέπει στη συνύπαρξη με ασφάλεια των κρατών μελών της, την προστασία των συνόρων της βάζοντας τέλος στην κούρσα των εξοπλισμών και στην επέκταση των πυρηνικών οπλοστασίων στο έδαφός της. Να ακολουθήσει την Οστπολιτίκ του σοσιαλδημοκράτη Γερμανού Βίλι Μπραντ το 1970, η οποία συνέβαλε στην εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της τότε Δυτικής Γερμανίας και της Ανατολικής Ευρώπης.

Οι προοδευτικές, ριζοσπαστικές και οικολογικές δυνάμεις επιβάλλεται να εργαστούν και να συνεργαστούν για να ξαναδώσουν νόημα στις ιδρυτικές αξίες της ΕΕ και τα οράματα των εμπνευστών της. Να αναπτύξουν ένα σαφές κοινωνικό πρόσημο, να σταθούν απέναντι στο φασισμό, στις απειλές κατά της θεσμικής και ουσιαστικής συρρίκνωσης της δημοκρατίας. Να στείλουν σαφές μήνυμα ανατροπής της μέχρι τώρα κυρίαρχης πολιτικής με τη δημιουργία αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στις επιδιώξεις των πολεμοκάπηλων, οι οποίοι πλουτίζουν από τις ανθρώπινες σάρκες. Επιβεβαιώνεται ο Βρετανός τραπεζίτης Ρότσιλντ όταν έλεγε ότι «Το μυστικό της κερδοσκοπίας είναι να αγοράζεις όταν το αίμα κυλάει στους δρόμους».