Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Την ημερομηνία αυτή συνέβησαν, μεταξύ άλλων, δυο σημαντικά πολιτικά γεγονότα, τα οποία στιγμάτισαν το καθένα την εποχή του και συνέβαλαν καθοριστικά στην πορεία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Η περιληπτική επαναφορά τους αποσκοπεί στην ενεργοποίηση της ιστορικής μνήμης, αφού είναι γνωστό ότι, και το παρόν αλλά και το μέλλον είναι προέκταση του αληθινού παρελθόντος.

Το 1840 η κατάσταση στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς, εκπαίδευση, υγεία, γεωργία, οικονομία ήταν τραγική. Ο απολυταρχικός τρόπος άσκησης της εξουσίας από τον Όθωνα, πολλές φορές οδηγούσε σε μικροεξεγέρσεις, οι οποίες καταστέλλονταν από τον στρατό. Εκείνη τη ζοφερή περίοδο ο στρατηγός Μακρυγιάννης πρωτοστάτησε στην ίδρυση μιας οργάνωσης διακατεχόμενης από απέχθεια, αποστροφή αλλά και μίσος απέναντι στα ανάκτορα, με σκοπό την επιβολή Συντάγματος. Κατάφερε να μυήσει πολιτικούς και στρατιωτικούς, οι οποίοι θα έφεραν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες σε πέρας την αποστολή αυτή. Τη νύχτα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 ο επικεφαλής συνταγματάρχης του Ιππικού Δημήτριος Καλλέργης ξεσήκωσε τους στρατιωτικούς με το σύνθημα «Εθνική Συνέλευση – Σύνταγμα» και τους οδήγησε στο κέντρο της Αθήνας. Η άφιξη του στρατού απέναντι από τα ανάκτορα, τη σημερινή Βουλή, βρήκε συμπαραστάτη σύσσωμο τον λαό της Αθήνας, ο οποίος στην μεγάλη του πλειονότητα συντάχθηκε με τους στασιαστές. Ο Όθωνας φοβούμενος τα χειρότερα έκανε όλα τα αιτήματα αποδεκτά. Στις εκλογές του Οκτώβρη-Νοέμβρη του 1843 οι εκλεγμένοι πληρεξούσιοι συνέταξαν Σύνταγμα, το οποίο υπέγραψε αδιαμαρτύρητα ο Όθωνας. Τότε η Ελλάδα απέκτησε το πρώτο της Σύνταγμα και η πλατεία των Ανακτόρων ονομάστηκε πλατεία Συντάγματος.

Στις 3 Σεπτέμβρη του 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίασε την ιδρυτική διακήρυξη των βασικών αρχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), το οποίο αργότερα για περισσότερα από 20 χρόνια με Κυβερνητική αυτοδυναμία βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας. Με πρόταξη τους στόχους «Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία, Κοινωνική απελευθέρωση, Δημοκρατία», υποσχέθηκε την εθνική αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα. Επρόκειτο πραγματικά για μια ριζοσπαστική διακήρυξη, η οποία έπαιρνε θέση σε όλα τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας που είχαν συσσωρευτεί από τις μετεμφυλιακές διώξεις, τις εξορίες, το πιστοποιητικό των κοινωνικών φρονημάτων, τις εκλογές βίας και νοθείας, το παρακράτος, το βασιλικό πραξικόπημα του ΄65, το χουντικό του ΄67, το Πολυτεχνείο κ.ά. Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης στα πολύ θετικά του έχουν καταγραφεί, η συμφιλίωση του λαού με την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, ο άνεμος ελευθερίας και δημοκρατίας που πέρασε και στα λαϊκά στρώματα, τα οποία ήταν για δεκαετίες παραγκωνισμένα και φοβισμένα από το κράτος/χωροφύλακα της Δεξιάς, η διεύρυνση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας, η οργάνωση του ΕΣΥ και η δημιουργία των κέντρων υγείας και πολλές άλλες αξιοσημείωτες παρεμβάσεις. Όμως, η απλή αναλογική, ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, η έξοδος από το ΝΑΤΟ, η ειδική σχέση με την τότε ΕΟΚ, η στεγανοποίηση των βάσεων του θανάτου, η πάταξη του ρουσφετιού κ.ά., βασικοί όροι του «Συμβολαίου με τον λαό» παρέμειναν ανενεργοί, με τις μεγάλες προσδοκίες για ανεξαρτησία και αξιοκρατία να μην δικαιώνονται. Το ουσιαστικότερο όλων ήταν η μη υποστήριξη της παραγωγικής βάσης της οικονομίας, όταν τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) και τα χρηματοδοτικά πακέτα Ντελόρ έφθαναν το ένα κατόπιν του άλλου με την είσοδο στην τότε ΕΟΚ, με αποτέλεσμα πολλές υγιείς επιχειρήσεις να βάλουν λουκέτο, μετά και από την ανεξέλεγκτη δράση των κομματικών συνδικαλιστών. Αργότερα, σημαντικά έργα έγιναν, καθώς και η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αλλά, η μειωτική διαχείριση της κρίσης των Ιμίων και οι ευχαριστίες στους Αμερικανούς στην Ελληνική Βουλή, παρά τον θάνατο τριών Ελλήνων αξιωματικών, η παράδοση του Οτσαλάν στους λύκους της Άγκυρας, η καθιέρωση της μεταφοράς από τα Ιεροσόλυμα με το προεδρικό αεροπλάνο το ονομαζόμενο Άγιο Φως κάθε Μ. Σάββατο με τιμές …αρχηγού κράτους, ο «εκσυγχρονισμός» και τα μνημόνια επιβεβαίωσαν την προσγείωση στην αγκαλιά του συντηρητικού συστήματος. Στη συνέχεια, σε συγκυβέρνηση με τη Δεξιά, το καταστροφικό PSI, η λεηλασία των ομολογιούχων και η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, η σημαντική περικοπή μισθών και συντάξεων και η πλήρης κατάργηση των δώρων στο δημόσιο, μετά από αλλαγές σε ονόματα παλινωδίες και πισωγυρίσματα, με τον νέο αρχηγό επιχειρεί να ανακάμψει επαναφέροντας το παλιό όνομα και μάλιστα δυο φορές με τη λέξη «Κίνημα». Αποστασιοποιημένο από τις βασικές αντι-Δεξιές αρχές «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» εξελίσσεται συμβιβασμένο και συμφιλιωμένο με την παράταξη του μαύρου χρήματος και της αρπαχτής. Μάλιστα το βράδυ των εκλογών της 21ης Μαΐου πανηγύριζε, τη στιγμή που «καιγόταν» η απλή αναλογική και η Δεξιά κυριαρχούσε.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Μπορεί οι εποχές να άλλαξαν, αλλά τα προβλήματα όχι μόνο είναι υπαρκτά, αλλά και οξύνονται. Οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές παρέμειναν στα χαρτιά. Η διαχρονική συναλλαγή με το σύστημα της εξουσίας των οικονομικά ισχυρών και η διαχείριση της κατάστασης με e-pass έχουν σημαδέψει την κοινωνία, η οποία δαρμένη και υποταγμένη οδηγείται από τους πρόθυμους πολιτικούς υπηρέτες σταθερά στην υποβάθμιση, την εκτόπιση και την περιθωριοποίηση. Όμως, η αληθινή Ιστορία διδάσκει ότι ο λαός μόνο με τολμηρούς ηγέτες, που θα υπερβούν το πολιτικό κόστος, με τομές ριζοσπαστικές, συγκρούσεις, ρήξεις και ανατροπές μπορεί να φέρει την πραγματική αλλαγή προς όφελος της κοινωνία και να σπάσει τα δεσμά ορατά και αόρατα της εξάρτησης, να αποκτήσει περισσότερους βαθμούς ελευθερίας, οι οποίοι θα βελτιώσουν το βιοτικό του επίπεδο, τη ζωή του, την ύπαρξή του.

Ενόσω η διστακτικότητα και ο συμβιβασμός στον πολιτικό βίο κυριαρχούν, είτε από αδυναμία, είτε για την καρέκλα, τόσο η κοινωνία θα κινείται άναρχα και απροσανατόλιστα, θα βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και φθοράς και θα σέρνεται μπουσουλώντας στην υποτέλεια του ρουσφετιού στα κομματικά άντρα στυμμένη, σκυμμένη, αποστεωμένη και δουλική.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις