Το Άγιον Φως

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η τακτική συμπόρευση των θρησκευτικών ηγεσιών με τους διοικητικούς του κράτους, κέντρου και περιφέρειας, φανερώνει τη σύμπνοια και την αγαστή συνεργασία, κατά την οποία οι μεν λιβανίζουν τους δε, αφού έχουν πλήρη συνείδηση ότι η συσπείρωση και η συμμαχία για την επιβίωσή τους είναι παραπάνω από απαραίτητη και απόλυτα αναγκαία.

Η μεταφορά του αγίου φωτός κάθε Μ. Σάββατο με ειδική πτήση και κουστωδία και τιμές αρχηγού κράτους (κόκκινο χαλί, στρατιωτικό άγημα, παρουσίαση όπλων κ.λπ.), που ξεκίνησε ιδιωτικά και περιορισμένα το 1988, καθιερώθηκε μόνο στην Ορθόδοξη Ελλάδα την περίοδο του Σημίτη (2001). Εκτός από την επιβεβαίωση της σύμπλευσης κράτους και εκκλησίας, από θρησκευτικής πλευράς είναι μια βαθιά ειδωλολατρική πράξη και για την καλώς νοούμενη οργανωμένη πολιτεία μια σημαντική παρεκτροπή, ένα σοβαρό ολίσθημα-ατόπημα.

Σε συνεντεύξεις που πήρε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος, συγγραφέας του βιβλίου «Λύτρωση – Περί του αγίου φωτός» εκδόσεις Εκκρεμές, 3/2019, δυο Ηγούμενοι του Παναγίου Τάφου αποφαίνονται: Ο πρώην Σκευοφύλακας την τετραετία 1985-1988 αρχιεπίσκοπος Νικηφόρος «Με σπίρτα άναβα το Άγιο Φως μέσα στον Πανάγιο Τάφο» και ο νυν Σκευοφύλακας αρχιεπίσκοπος Ισίδωρος «Ακούστε. Το καντήλι μπαίνει σβηστό από μένα, όλος ο κόσμος το βλέπει μέσα από την τηλεόρασή του. Όμως, όταν ο πατριάρχης εισέρχεται στον Πανάγιο τάφο το βρίσκει αναμμένο. Εγώ το ανάβω […] Καταρρίπτω το θαύμα με το Άγιο Φως».

«Ούτε οι κυβερνήσεις αισχύνονται, που χωρίς ντροπή ξοδεύουν εκατομμύρια στέλνοντας το προεδρικό αεροπλάνο να παραλάβει και να μεταφέρει την “ιερή φλόγα” που άναψαν επιτήδειοι. Γιατί; Γιατί πιστοί και ψηφοφόροι είναι συμμέτοχοι στην αφέλεια. Έλεος πια …». (Απόστολος Λυμπερίδης, «Ο νέος Προμηθέας», εκδόσεις Ενάλιος, 3/2019).