Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Ζούμε σε μια κοινωνία απόλυτα ισοπεδωμένη και αφυδατωμένη, παραδομένη στην απραξία και την ανυπαρξία. Αλυσοδεμένη και περιχαρακωμένη από ιδιωτικές φιγούρες αρχομανίας, υπέρμετρου πάθους κατάκτησης της εξουσίας και παθολογικού βαθμού συσσώρευσης πλούτου, κλονίζεται και παραπαίει. Μια σκοτοδίνη, μια αφλογιστία και μια μοιρολατρική αφωνία είναι απλωμένες παντού και οδηγούν στη μόνιμη μακαριότητα. Φωστήρες και σωτήρες καβάλα στο καλάμι της υποτέλειας και της υπακοής χαράζουν τον δρόμο των υποτακτικών, των πειθήνιων, των ακολούθων.

Ο σάλαγος του πλήθους είναι γεγονός, με την έξοδο στη φύση να παραμένει η μόνη προσδοκία αναπνοής και τροφής, αυτοκαθορισμού και προορισμού. Η εκμηδένιση του ανθρώπου αποτελεί τον κυρίαρχο στόχο των διαχειριστών, αυτών που κουμαντάρουν τα μέσα παραγωγής εννοιών, αισιοδοξίας και ελπίδας. Οι καθοδηγητές της κοινής γνώμης, οι ελεγκτές της κυκλοφορίας μέσω της ολιγοπωλιακής μιντιακής υπερδικτύωσης προωθούν και επιβάλουν μια πεζή και στείρα κουλτούρα, η οποία έχει κατακυριεύσει την ελληνική πραγματικότητα. Και ενώ οι μάζες βολεύονται και καλύπτονται με τα κινητά ιδεολογικά κατασκευάσματα της εξάρτησης και της αποχαύνωσης, οι μίζες κάνουν πάρτι στα σαλόνια των εκλεκτών, των λίγων. Η χαοτική απόσταση μεγαλώνει ακόμη περισσότερο από τις ανέξοδες υποσχέσεις παράγοντας ένα αγεφύρωτο σκηνικό αφεντάδων και δούλων. «Μια κοινωνία προβάτων αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα βγάλει μια κυβέρνηση λύκων». (Henry de Jouvenel, Γάλλος πολιτικός)

Καταλήξαμε να υπάρχουμε παθητικοί και αδιάφοροι σ’ ένα περιβάλλον, σε μια χώρα, που κλυδωνίζεται από τα ραπίσματα των εντολοδόχων ασήμαντων και ανάξιων πολιτικών, των σκυφτών, των δεδομένων και προβλέψιμων υπηρετών. Η αδυναμία μας να κατανοούμε τα αυτονόητα, την πραγματικότητα και τον ρόλο της ύπαρξής μας, την επίγνωση του εαυτού μας, είναι έκδηλη. Έτσι, στον απόλυτα ελεγχόμενο και κατευθυνόμενο κοινωνικό χώρο της πλασματικής ισορροπίας, τα πολιτικά «επιτεύγματα», όχι μόνο δεν περνάνε απαρατήρητα, αλλά και επιβραβεύονται. Οι υποκλοπές και οι παρακολουθήσεις, οι υποχωρήσεις και οι διαστρεβλώσεις, η Πύλος, η Ρόδος, τα Τέμπη κ.ά., οι παραβιάσεις ακόμη και του Συντάγματος, εγκλήματα κατά του λαού και της χώρας, παρουσιάστηκαν και ελήφθησαν ως νόμιμες πολιτικές πρακτικές και ατυχήματα από μεγάλο μέρος της κοινωνίας και αποδόθηκαν ως ανταμοιβή στις εθνικές εκλογές του 2023.

Τώρα, η αποκάλυψη και η απαξίωση των επιτελικών είναι καθολική. Η συσπείρωση και η ενεργοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και οι τελευταίες αυθόρμητες πολυπληθείς συγκεντρώσεις - αντιδράσεις, πέρα από πολιτικά κόμματα, για το έγκλημα στα Τέμπη και όσα εγκλήματα το ακολούθησαν, το επιβεβαιώνουν. Τα πολιτικά «ατυχήματα» στην κοινωνία, όσο αυτή εξαρτάται και διέπεται από τις αρχές της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού, θα είναι αναπόφευκτα και θα αναγνωρίζονται ως εγκλήματα. Γιατί είναι το αποτέλεσμα της ενσυνείδητης παράδοσης του λαού στην εκμετάλλευση των ισχυρών, των προστατευόμενων ημετέρων και προέρχονται από την αμοιβαία στήριξη και συνύπαρξη της πολιτικής εξουσίας με τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες. Η υποστελεχωμένη διοίκηση, η τοποθέτηση άσχετου σταθμάρχη με κομματικό ρουσφέτι, η ανυπαρξία τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης, οι τεράστιες φλόγες και η αγωνιώδης προσπάθεια για τη συγκάλυψη είναι οι ατράνταχτες αποδείξεις. Η επιστράτευση των ασύστολων ψευδών για την ομαλή διαχείριση, το ανώδυνο προσπέρασμα του εγκλήματος και η κωλυσιεργία της δικαιοσύνης έχουν φέρει τους υπεύθυνους στα όρια του χλευασμού, της γελοιοποίησης και της κοροϊδίας. Ο δικηγόρος γονιών και συγγενών των θυμάτων μίλησε για «την πλήρη αλλοίωση των στοιχείων στον τόπο του εγκλήματος, κατάχρηση και σφετερισμό εξουσίας, ηθική αυτουργία και παράβαση καθήκοντος» και προσέφυγε στη δικαιοσύνη κατά των ηθικών και φυσικών αυτουργών, αλλά και …κατά της δικαιοσύνης.

«Μετά τα καθυστερημένα εδώ και δύο χρόνια βίντεο του Καρπενάρου, επιστρατεύτηκε ο Καρατζαφέρης για να στηρίξει τον ηγέτη πρωθυπουργό μας και ακολούθως πέρασαν σε ανώτερη μορφή πάλης, στρατολογώντας ιεράρχες που με τον όλο αγάπη λόγο τους επιτέθηκαν σε όλους εκείνους που παλεύουν για να βγει η αλήθεια στο φως. Έλεος, τι άλλο θα επινοήσουν;» (Φοίβος Γκικόπουλος, Ομ. Καθηγητής του ΑΠΘ.) Σημειώνεται ότι αναζητούσαν τα βίντεο στον κάδο των απορριμμάτων στις 3 τα ξημερώματα και ότι πρόσφατα έγινε η αποκάλυψη των ηχητικών ντοκουμέντων.

Το τεράστιο κίνημα της λαϊκής οργής που έχει ξεσπάσει για το έγκλημα των Τεμπών στέλνει ένα ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο μήνυμα. Είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι αξίζει να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι, αφού εδώ που φτάσαμε το πέτυχαν οι συλλογικοί αγώνες και είναι κρίμα να χαθούν οι κατακτήσεις για τις οποίες πολλοί πάλεψαν. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, στον κόσμο ολόκληρο. Η συνάντηση όλων στις πλατείες και τους δρόμους, που έχουν τη δική τους Ιστορία, καθίσταται επιτακτική, όχι μόνο τις επετειακές ημέρες, αλλά και όταν το εξουσιαστικό σύστημα επιχειρεί τη συγκάλυψη και την παραγραφή πολιτικών εγκλημάτων. Ενόσω οι ισχυροί δεν βρίσκουν απέναντί τους αντίδραση και οργανωμένη αντίσταση, τόσο θα εκτραχύνονται και θα παίρνουν ολοένα και πιο οδυνηρές αποφάσεις για τις κοινωνίες των λαών.

Είναι ανάγκη να ξανασυναντήσουμε την αξιοπρέπειά μας, που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, να ξαναβρούμε τις επαφές μας, να ξανασυναρμολογίσουμε τη διαλυμένη κουλτούρα μας, προκειμένου να υπάρξουμε ως κοινωνία των πραγματικών ανθρώπων. Ο ακριβός χρόνος που χάνεται στερεί πολύτιμες στιγμές από τη ζωή μας. Η αισιοδοξία και η ελπίδα να ξαναμπούν οδηγοί στην πορεία μας.

«Αν θέλουμε στ’ αλήθεια να ζήσουμε

καλό θα ήταν αμέσως να ξεκινήσουμε την προσπάθεια.

Αν όχι, τότε καλύτερα να ξεκινήσουμε να πεθαίνουμε».

Wystan Hugh Auden, Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις