Γράφει η Παναγιώτα Ανδρακάκου

Με αφορμή το άρθρο του Νίκου Καρμοίρη ως υπεύθυνη για το Κοινωνικό Φροντιστήριο του Δήμου Σπάρτης, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις μου και να λύσω, ίσως , κάποιες απορίες .
Το Κοινωνικό Φροντιστήριο του Δήμου Σπάρτης ξεκίνησε να λειτουργεί το 2013 και από την πρώτη στιγμή στηρίχθηκε στην ανιδιοτελή προσφορά των εθελοντών. Το 2014, όταν ανέλαβε η σημερινή Δημοτική Αρχή, αποφάσισε να συνεχίσει και να διευρύνει τη λειτουργία του. Πως θα μπορούσες να σταματήσεις ένα θεσμό ομολογουμένως επιτυχημένο στην Ελλάδα της κρίσης και να αρχίσεις να τον λειτουργείς με προγράμματα κοινωφελούς εργασίας; Δεν είναι ότι δεν αναγνωρίζεις την ανάγκη των νέων ανθρώπων να εργαστούν ή δε συναισθάνεσαι την καθημερινή τους αγωνία. Είναι βλέπεις , που τα προγράμματα αυτά δε βγαίνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα και δε σε αφήνουν από τη μια να αξιοποιήσεις νέους ανθρώπους με όνειρα και στόχους και από την άλλη να απαλλάξεις τον εαυτό σου από το άγχος κάθε τέλη Αυγούστου να βρεθούν και αυτή τη χρονιά συνάδελφοι που θέλουν να προσφέρουν τις γνώσεις τους στα παιδιά χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μοναδική χρονιά που τα αποτελέσματα του προγράμματος απασχόλησης ανέργων του ΟΑΕΔ βγήκαν Σεπτέμβριο είναι η φετινή. Τα μαθήματα θα αρχίσουν σε λίγες μέρες. Πως θα λειτουργούσε το Κοινωνικό Φροντιστήριο αν στηριζόμασταν εκεί για να το λειτουργήσουμε; Με τους εθελοντές τι θα γινόταν; Ξαφνικά θα τους λέγαμε «ευχαριστούμε, φέτος δε θα σας χρειαστούμε αλλά του χρόνου ίσως (αν δεν υπάρξει πρόγραμμα)» ή θα είχαμε ένα πρόγραμμα δύο ταχυτήτων με τους μισούς να πληρώνονται και τους άλλους μισούς όχι; Αυτά τα πράγματα δε γίνονται!

Το πρόβλημα δυστυχώς εντοπίζεται αλλού. Όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι, υπεύθυνος για τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας και πρόσθετης διδακτικής στήριξης είναι το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και όχι οι Δήμοι. Ωστόσο, τα προγράμματα αυτά ή δεν πραγματοποιούνται πλέον (η πρόσθετη διδακτική στήριξη για το Λύκειο) ή αργούν πολύ να αρχίσουν (υπήρξε χρονιά που η ενισχυτική διδασκαλία στα Γυμνάσια ξεκίνησε το Μάρτιο). Εκεί πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες και όχι στους ανθρώπους, που πιστεύουν ακόμα στην αλληλεγγύη. Μακάρι να άρχιζαν κάθε αρχή του σχολικού έτους και να δούλευαν όσο περισσότεροι συνάδελφοι μπορούσαν. Να είσαστε σίγουροι ότι κανένας Δήμος σε αυτή την περίπτωση δε θα χρειαζόταν να λειτουργήσει το θεσμό του Κοινωνικού Φροντιστηρίου.

Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί οι αντιρρήσεις για το Κοινωνικό Φροντιστήριο δεν εκφράστηκαν νωρίτερα και μάλιστα στην αρχή λειτουργίας του. Γιατί τώρα; Γιατί την ώρα, που γίνονται αιτήσεις καθηγητών και κυρίως μαθητών; Γιατί να δημιουργήσουμε αναστάτωση και αβεβαιότητα; Γιατί ενόχλησε η δημόσια αναγνώριση της προφοράς των καθηγητών από το Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης; Δεν πρέπει κάποια στιγμή η κοινωνία να μάθει να λέει «ευχαριστώ»; Δεν πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση; Δεν το έχουμε ανάγκη;

Το Κοινωνικό Φροντιστήριο θα λειτουργήσει και φέτος με εθελοντές καθηγητές: διορισμένους, συνταξιούχους και νέους. Ναι και με νέους άνεργους συναδέλφους, που προτίμησαν αντί να μείνουν στο σπίτι τους και να μεμψιμοιρούν να κυνηγήσουν, έστω και αμισθί, το όνειρό τους να βρεθούν στην τάξη, να αγκαλιάσουν με στοργή τα παιδιά και να τα εμπνεύσουν με το παράδειγμά τους. Το χρωστάμε στα παιδιά, που ήρθαν στο γραφείο μας στο τέλος του καλοκαιριού με έκδηλη την αγωνία να ρωτήσουν αν τα μαθήματα θα γίνουν και φέτος, στους συναδέρφους, που ακολουθούν στη ζωή τους το «αἰέν ἀριστεύειν» και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και τέλος, σε όλους αυτούς, που πιστεύουν στην αξία του εθελοντισμού σε μία εποχή, που κυριαρχεί η ιδιοτέλεια και το συμφέρον.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας

[ Διαβάστε εδώ το άρθρο του Νίκου Καρμοίρη]