Γράφει η Νότα Δαγκούνα.

Ένα ανέκδοτο-ερώτηση που αφορά τους (πανέξυπνους στην πραγματικότητα) ποντίους είναι το παρακάτω
-Πόσοι πόντιοι χρειάζονται για να αλλάξουν τη λάμπα στο ταβάνι;
-Τέσσερις.
-Γιατί;
-Ο ένας κρατάει τη λάμπα και οι άλλοι τρείς γυρίζουν το τραπέζι για να την βιδώσει.

Το ερώτημα που αφορά το Δήμο Γυθείου έχει σχέση με την αλλαγή μιας λάμπας δημοτικού φωτισμού, όμως είναι πιο σύνθετο.
-Πόσες Δήμαρχοι χρειάζονται για να αλλαχθεί μια λάμπα στο Δήμο Γυθείου;

Η λάμπα του Δημοτικού φωτισμού έξω από το σπίτι μας στη Σελινίτσα του Δήμου Γυθείου, κάηκε το καλοκαίρι του 2001.Δημοτικός άρχοντας ήταν τότε ο Αλέκος Ανδρεάκος. Αν και ενοχλήθηκε πολλάκις ο αρμόδιος υπάλληλος, δεν είδαμε το φως το αληθινό .
Πέρασαν τα χρόνια, έγιναν εκλογές , άλλαξε και ο Δήμαρχος .Πέτρος Τζωρτζάκης τούτη τη φορά ο πρώτος πολίτης . Τώρα πλέον, εκτός από τον αρμόδιους υπάλληλους, αρχίσαμε, να ενοχλούμε, και αναρμόδιους, μη και καταφέρουν ότι δεν κατάφεραν οι αρμόδιοι. Στην απελπισία μας μάλιστα φτάσαμε μέχρι και το Δήμαρχο. Ο ίδιος (υποτίθεται),μίλησε με τον αρμόδιο τεχνικό του δήμου στο τηλέφωνο και σαν πολιτικός παλιάς κοπής ( πιθανόν να το κληρονόμησε από τον πατέρα του που είχε χρηματίσει υπουργός ), μας διαβεβαίωσε ότι το θέμα μας "τελείωσε". Και φυσικά σαν υπόσχεση γνήσιου πολιτικού, δεν έγινε τίποτα.

Πέρασε και η επόμενη τετραετία μέσα στο σκοτάδι και ξημέρωσε η ημέρα των επόμενων εκλογών. Δήμαρχος τούτη τη φορά ο Μάρκος Βολάκος. Μιας και είχαμε μάθει τον δρόμο, νάμαστε πάλι στο Δημαρχείο, πάλι στον αρμόδιο υπάλληλο, πάλι έκκληση για αλλαγή της λάμπας, πάλι υπόσχεση για τακτοποίηση του θέματος και στο τέλος για μια ακόμη φορά άνθρακες ο θησαυρός.

Φεβρουάριος του σωτηρίου Έτους 2009.
Τότε ήταν που στη μνήμη μας ήρθε η εποχή της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη που διαφωνούσε με την πολιτική να πληρώνουμε εισφορά υπέρ της ΕΡΤ, που δεν την παρακολουθούσε κανένας και κατέθετε το αντίτιμο του ρεύματος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ήταν η τελευταία ελπίδα για εμάς τους άτυχους τους παραθεριστές να φωτιστεί η είσοδος του σπιτιού μας. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Μελίνα, το ποσό που αφορούσε την ΔΕΗ και την ΕΡΤ κατατέθηκε στο ΤΠΔ και το αντίγραφο στα Γραφεία της ΔΕΗ στη Σπάρτη για να ενημερωθεί ότι δεν της χρωστάμε. Ενημερώθηκε τηλεφωνικά και ο αρμόδιος υπάλληλος στο Γύθειο ότι το ποσό της ΔΕΗ πληρώθηκε και ότι ο Δήμος δεν θα έπαιρνε ούτε σεντ για λογαριασμό του αν δεν αλλαχθεί η περιβόητη λάμπα. Γίναμε οι φουκαράδες και εκβιαστές μόνο και μόνο για να κάνουμε τη δουλειά μας.

Τέλος Αύγουστου 2009
Ένα πρωί, που ήταν θέλημα θεού να βρισκόμαστε στο σπίτι στη Σελινίτσα, ήρθαν από τη ΔΕΗ Γυθείου και έκοψαν το << πληρωμένο >> ρεύμα. Δεν είχαν ενημερωθεί, είπαν, από τη Σπάρτη. Ήταν φαίνεται μεγάλη η απόσταση και δεν προλάβαιναν μέσα σε τόσους μήνες να τους ενημερώσουν. Με την επέμβαση από τη Σπάρτη, το ρεύμα επανήλθε μέσα σε μισή ώρα. Η δικαιολογία ήταν ότι δεν είχαν εισπράξει τα χρήματα γιατί χρειαζόντουσαν την πρωτότυπη απόδειξη του ΤΠΔ.

Ερώτηση πρώτη.. Αφού χρειάζεται το πρωτότυπο γιατί παρέλαβαν το αντίγραφο;
Ερώτηση δεύτερη… Αφού έκαναν λάθος γιατί δεν μας ζητούσαν το πρωτότυπο; Ξέρανε που θα μας βρουν. Εκεί που στέλνουν το λογαριασμό κάθε δίμηνο.
Σαν επανέφεραν οι τεχνικοί την παροχή του ρεύματος, ζητήσαμε να αλλάξουν και την περίφημη λάμπα μιας και είχαν έρθει με αυτοκίνητο που είχε σκάλα, αλλά αρνήθηκαν γιατί δεν είχαν εντολή να το κάνουν και επί πλέον δεν είχαν την λάμπα.

Την επόμενη μέρα , με καθόλου φιλική διάθεση πλέον, νατον τον άντρα μου και πάλι στο δημαρχείο .
-Η θα αλλάξετε τη λάμπα τώρα ή θα πάω στον εισαγγελέα είπε με οργή χωρίς καν να τους πει καλημέρα.
Οι υπάλληλοι (όσοι βρίσκονταν στη θέση τους) τα ‘χασαν και δεν ήξεραν τι να απαντήσουν και πώς να τον καθησυχάσουν. Ο προϊστάμενος, για να κερδίσει χρόνο , του είπε πως θα έκανε αίτηση στη ΔΕΗ γιατί πήγε τάχα υπάλληλος του δήμου (κανένας δεν τον πίστεψε φυσικά) και βρήκε πως ήταν χαλασμένο το ντουί. Του έδωσαν και μια λάμπα για να την έχουμε στο σπίτι για να την αλλάξουν σαν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα.
-Η αίτηση θα γίνει τώρα και η ΔΕΗ θα έρθει αύριο το αργότερο διαφορετικά ο εισαγγελέας είναι παραδίπλα, είπε αγανακτισμένος και έφυγε μουρμουρίζοντας , χωρίς να τους αφήσει κανένα περιθώριο να αντιδράσουν.
Επειδή, όπως λέει και ο πάνσοφος λαός μας, και ο άγιος φοβέρα θέλει, την επόμενη μέρα, ο άντρας μου πήγε πρωί- πρωί στη ΔΕΗ. Η αίτηση είχε σταλεί (ήταν φαίνεται πειστικός όταν επικαλείτο τον εισαγγελέα) και το συνεργείο λόγω της παρουσίας του αναγκάστηκε να ξεκινήσει με την επιχείρηση της αλλαγής της λάμπας στη Σελινίτσα. Ας έκανε και διαφορετικά.

Όταν αντίκρισα το πορτοκαλί αυτοκίνητο της ΔΕΗ να ακολουθεί το αγροτικό μας και να ανηφορίζουν προς το σπίτι, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μπήκα στο σπίτι και μέχρι να σταθμεύσουν βγήκα κρατώντας στα χέρια μου την περιβόητη λάμπα. Επί τέλους. Μετά από τόσα χρόνια θα φωτιζότανε η αυλή μας, θα βάζαμε με ευκολία το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού μας. Ανάσταση.

Οι δύο τεχνικοί (που είναι εκείνη η αλήστου μνήμης εποχή που για την παραμικρή ζημιά έτρεχαν δέκα τεχνικοί, δούλευε ο ένας και οι άλλοι χαζεύανε γύρω του, με τον καφέ ή την μπύρα στο χέρι, σαν χορός αρχαίας τραγωδίας ) αφού έλεγξαν το ντουί αποφάνθηκαν πως δεν έχει πρόβλημα και κακώς τους έστειλαν από το δήμο.
Τους πρότεινα την λάμπα να την τοποθετήσουν μιας και βρισκόντουσαν ανεβασμένοι πάνω στην κολώνα.
-Δεν είναι δική μας δουλειά να αλλάζουμε λάμπες ήταν η απάντηση του ενός. Να ‘ρθουν από το δήμο. Είναι δική τους δουλειά.

Δεν πρόλαβε να αποσώσει την κουβέντα του και άλλαξε συμπεριφορά άρδην, σαν αντίκρισε το βλέμμα του άντρα μου. Ήταν ένα βλέμμα που δεν δεχότανε αντιρρήσεις πλέον μετά από οκτώ και βάλε χρόνια κοροϊδίας. Είχε φθάσει ο κόμπος στο χτένι. Τα καμώματα του Δήμου Γυθείου είχαν μεταμορφώσει τον ήπιο και χαμηλών τόνων οικογενειάρχη, σε θεριό ανήμερο.
-Θα κάνουμε όμως μια εξαίρεση για σας, συνέχισε από εκεί που είχε μείνει και ζήτησε από τον έτερο τεχνικό να του δώσει τη λάμπα.
Έτσι η περίφημη λάμπα αλλάχτηκε χατιρικά από τους δηλώσαντες αναρμοδιότητα τεχνικούς της ΔΕΗ. Την ίδια μέρα γυρίσαμε στον τόπο μας και δεν ελέγξαμε αν πραγματικά φώτιζε η κολώνα την ιδιοκτησία μας.

Την επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων πήγαμε για μια μέρα στο Γύθειο με συγγενικά πρόσωπα που φιλοξενούσαμε. Το βράδυ δεν φωτίστηκε η αυλή μας. Η κολώνα ήταν σβηστή. Σβησμένο όμως και το κουράγιο μας να ξεκινήσουμε πάλι τον αγώνα για να δούμε το φως το αληθινό. Μαζέψαμε δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε την επόμενη δημαρχιακή αρχή, Τότε που ο Καποδίστριας θα έδινε τη θέση του στον Καλλικράτη.

Και ξημέρωσε η ευλογημένη μέρα που ο Καλλικράτης έφερε μαζί του στην καρέκλα του Δημάρχου, Ανατολικής Μάνης πλέον, άνθρωπο ικανό, δραστήριο, συγκροτημένο και πάνω από όλα έμπορο που ξέρει πόσα απίδια βγάζει ο σάκος. Τέλος οι δικηγόροι οι εκπαιδευτικοί και οι κάθε είδους μηχανικοί. Έμπορος που κουμαντάρει την επιχείρηση του και μπορεί να κουμαντάρει και το Δήμο.

Φεβρουάριος 2011. Μια βδομάδα από τη στιγμή που ενοχλήθηκε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου, η λάμπα αλλάχθηκε και η αυλή μας φωτίστηκε.
Επομένως, για να αλλαχθεί μια λάμπα και στο Δήμο Γυθείου (νυν Ανατολικής Μάνης) χρειάζονται , τέσσερις Δήμαρχοι.

Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε εκ μέρους ολόκληρης της οικογένειας μας που δυσκολευόταν τα βράδια στην προσπάθεια να ξεκλειδώσει την πόρτα, ευχαριστώ θερμά.