Κι όμως φαίνεται ότι πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι τον τροχό αλλά και να ελέγξουμε εκείνη την υπερδύναμη που ψεκάζει για να πνίξει άλλους και να ξεράνει τους άλλους μισούς.

Ενώ είναι τόσο απλό. Ανασχετικά φράγματα σε κάθε ποταμό της Ελλάδας. Πόσο μάλλον στην Πελοπόννησο και ειδικά στη Λακωνία όπου ο ποταμός Ευρώτας την διασχίζει.

Με ανασχετικά φράγματα, σε όλο το μήκος του ποταμού, όπως λένε όσοι γνωρίζουν, θα πετυχαίναμε και αποθήκευση νερού σε υπόγειο και επίγειο ορίζοντα αλλά και ανάσχεση της ορμής του όταν «κατεβάζει». Σε κάθε περίπτωση η τεχνητή αυτή αλλά τόσο «φυσική» λύση θα έλυνε προβλήματα (όχι όλα και πάντοτε) και ταυτόχρονα θα διατηρούσε τον ποταμό ζωντανό και ωφέλιμο.

Τα έγραφε ο αείμνηστος Λευτέρης Ψαρρός από το 2005. Τα ισχυρίζονται σήμερα και ειδικοί με εντιμότητα.

Αντί των ανασχετικών φραγμάτων συζητάμε για φαραωνικά φράγματα που ποτέ δεν γίνονται και μετράμε απώλειες στις καλλιέργειες από την αφυδάτωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα.

Βέβαια κανένα φράγμα, μικρό η μεγάλο δεν σε σώζει από μια παρατεταμένη ανομβρία αλλά θα ξεραθείς τελευταίος αν έχεις φροντίσει να διαφυλάξεις κάθε ποσότητα νερού και να εμπλουτίσεις κάθε λεκάνη του τόπου σου. Όπως επίσης κανένα φράγμα δεν σώζει αν ο χρήστης είναι σπάταλος και ανερμάτιστος.

Και κάτι σημαντικό. Η κατασκευή μεγάλων φραγμάτων όπως αυτό του ποταμού Οινούντα (και όχι Κελεφίνας όπως λανθασμένα αναφέρεται) δεν αναιρούν τη χρησιμότητα των ανασχετικών φραγμάτων στον Ευρώτα που έτσι κι αλλιώς ωφελούν ποικιλοτρόπως. Τουναντίον δημιουργούν πλέον μαζί ένα πλέγμα αξιοποίησης των πόρων που μπορεί να αποδώσει στον τόπο ασφάλεια, επάρκεια και τελικά προστιθέμενη αξία.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις