Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για δημοσιογραφική επιτυχία. Μάλλον για εθνική μικροπρέπεια πρόκειται που γεννά μύρια δεινά, όχι μόνον στη σύγχρονη κοινωνία της Ελλάδας αλλά και στην πολιτική ιστορία του τόπου.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει πολιτικός που να μην μετέρχεται τα social media για την επικοινωνία του, με προσήλωση μάλιστα που ξεπερνά αυτή των εφήβων, τότε το στιγμιότυπο από την ιδιότυπη τηλεοπτική εκπομπή Πακιστανών, όχι μόνον έχει ισχύ και επιρροή αλλά διαμορφώνει άμεσα και συγκεκριμένες πολιτικές εξελίξεις (ή τουλάχιστον θα έπρεπε). Αν ζούμε ακόμα σε μια δημοκρατικά διοικούμενη χώρα.

Δύο Πακιστανοί, προφανώς εγκεκριμένοι από την κοινότητά τους, «κάνουν εκπομπή» κατά το κοινώς λεγόμενο και live, o ένας εξ αυτών, απαντά στο ακριβό κινητό του. Τον καλεί η υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Βούλτεψη με την οποία, εκτός από οικειότητα, φαίνεται να έχει πολιτικό «δούναι και λαβείν». Από αυτά τα πολιτικά «δούναι» κι εκείνα τα «λαβείν» που κανείς Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να έχει όχι μόνον με υφυπουργό αλλά ούτε με τον σοφέρ υφυπουργού.

Ο Πακιστανός, περιχαρής, ζητά από την υφυπουργό μια (ακόμη) χάρη και δεν διακόπτει την τηλεφωνική συνομιλία ακόμα και όταν ο έτερος «συμπαρουσιαστής» τον ειδοποιεί ότι ακούγεται στον «αέρα»…

Όπως είναι φυσικό, αυτό που ακολούθησε έχει να κάνει με το γνωστό πέπλο που, πάντα, αστραπιαία και αποτελεσματικά, καλύπτει τέτοιες υποθέσεις, τις λεγόμενες «πατάτες» των πολιτικών. Ισχυρά ΜΜΕ αναλαμβάνουν να διασκεδάσουν την κατάσταση, δίνουν ασφαλές βήμα στην υφυπουργό (αλλά μόνον στην υφυπουργό) και, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποδίδουν την «αποκάλυψη» σε ακροδεξιά ένστικτα και σε πολιτικές σκοπιμότητες, ολίγων συγκεκριμένων, ανθρώπων, του τύπου και της πολιτικής.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος, πρόεδρος κόμματος, καλεί την υφυπουργό να παραιτηθεί, αλλά δυστυχώς η αυτόματη απάντηση που έρχεται, όχι μόνον στη σκέψη αλλά και στα χείλη όσων των παρακολουθούν, είναι «γίνονται αυτά, παραίτηση πολιτικού, ποτέ…».

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, ότι ένας Πακιστανός, οποιοσδήποτε αλλοδαπός, κάθε πολίτης μειονότητας ακόμα και παράνομος, έχει δικαίωμα να προσφεύγει σε κάθε αξιωματούχο για να βρει το δίκιο του. Ο Έλληνας άραγε έχει αυτό το δικαίωμα; Έχει αυτή την δυνατότητα ή καλύτερα την ευχέρεια που έχει ένας Πακιστανός;

Ας ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι υπάρχει ουσιώδης διαφορά στο «να βρω το δίκιο μου» από το «θέλω μια χάρη υπουργέ». Τη δεύτερη φράση, τη «χάρη» δεν γνωρίζω πολλούς Έλληνες να μπορούν να την ξεστομίσουν ούτε καν στον θυρωρό υπουργείου και φυσικά κανένας Έλληνας του μόχθου, του καθημερινού αγώνα και της προσπάθειας για στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή. Δεν είδα γονείς που αγωνιούν να ζητούν, τετ - α - τετ χάρη από υφυπουργό, τρίτεκνες μητέρες που μοιράζουν το γάλα σε μερίδες για να φθάσει, πατεράδες που στα 50 δουλεύουν και delivery, συνταξιούχους που στις 15 του μήνα κλείνονται στο σπίτι για τις δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ. Αυτούς, δεν τους είδα να μπορούν να ζητούν «χάρη» από καμία και κανέναν υφυπουργό.

Αντίθετα είδα δεκάδες αυθαίρετους να «σκοτώνουν» με ανεξέλεγκτα ΙΧ μανάδες παιδιών και να διαφεύγουν. Είδα εκατοντάδες θρασείς να επιδεικνύουν στα social τα «νόμιμα» επιδόματα που εισπράττουν κάθε μήνα γελοιοποιώντας το Κράτος. Είδα και φοβήθηκα ξεδιάντροπους να «σπάνε» το Ε.Σ.Υ. στο οποίο εγώ δεν μπορώ να πως τ’ όνομά μου αν δεν είναι όλα τα υπάρχοντά μου στην εντέλεια. Είδα χιλιάδες άνεργους, άσχετους, κακούς, εγκληματίες, άτυχους αλλά και άμοιρους και κατατρεγμένους, να επιλέγουν την Ελλάδα ως χώρα που μπορεί, έχει και θέλει να τρέφει, να φροντίσει και να ανέχεται πρώτα και κύρια αυτούς και μετά τους πολίτες της.

Δεν είδα τον έμπορο της επαρχιακής πόλης, που δεν κάνει σεφτέ, να μπορεί να ζητήσει χάρη σε υφυπουργό. Δεν είδα τον νέο επιχειρηματία που ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να συνομιλεί με υφυπουργό. Δεν είδα τους εκπροσώπους των Πολυτέκνων, των Αναπήρων, των Άνεργων, των Αδιόριστων, των Συνταξιούχων, να τους καλεί στο τηλέφωνο ο αρμόδιος υφυπουργός για να του ζητήσουν, στη συνέχεια, χάρη…

Προς Θεού… Μην εφαρμόστε το πρόστυχο σύστημα του κοινωνικού αυτοματισμού και αυτή τη φορά. Μην πείτε ότι η υφυπουργός «θυσιάζει» την ακεραιότητά της και φυσικά την πολιτική της αξιοπρέπεια προς χάριν και για τη «σωτηρία» των Ελλήνων αγροτών που αναζητούν εργάτες γης… Προς Θεού, μην προκαλέσετε άλλο το κοινό αίσθημα και τη φωνή της λογικής, την αυθεντική, γιατί τότε η απάντηση θα είναι εκκωφαντική.

Και εν τέλει, κυρία υφυπουργέ, αν δεν μπορείτε να είστε εγκρατής και επιλεκτική, όσο φαντάζομαι ότι είναι όλοι οι υφυπουργοί, με τους Έλληνες πολίτες που θα εκλιπαρούσαν για μια χάρη, αν ανήκετε στο «σώμα» εκείνων που θεωρούν ότι ένα ποσοστό εκλογών σας απαλλάσσει από κάθε ευθύνη (αντί να σας επιβαρύνει ακόμα περισσότερο), εφαρμόστε τουλάχιστον αυτό που πρότειναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι Σπαρτιάτες: «Κλέψε, αρκεί να μην σε πιάσω…»

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις