Ποιο είναι το «μαντρί», η παράταξη της Δεξιάς ή το κόμμα της ΝΔ;

Μέχρι πρότινος ο Γεώργιος Αβέρωφ είχε επιβεβαιωθεί: «Όποιος βγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Πλην μιας εξαιρέσεως.

Δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο οι Νεοδημοκράτες πολιτικοί, άνδρες και γυναίκες, που κάποια στιγμή αποφάσισαν να «βγουν από το μαντρί» και είτε να δημιουργήσουν δικό τους κόμμα είτε να προσχωρήσουν σε άλλο. Η τύχη τους, σύμφωνα με τα κρατούντα στη ΝΔ και την πολιτική ιστορία του τόπου, δεν ήταν καλή. Πλην μιας εξαιρέσεως.

Η συντριπτική πλειοψηφία όσων προσπάθησαν να δοκιμάσουν την αντιπαράθεση με το «μαντρί» επέστρεψε μέσα. Συνήθως με το κεφάλι σκυμμένο και αποδεχόμενη την ήττα ή στην καλύτερη περίπτωση το σφάλμα. Πλην μιας εξαιρέσεως.

Αυτός είναι και ο λόγος που η φράση του Αβέρωφ αποτελεί (ακόμα;) δόγμα για το κόμμα της ΝΔ και προειδοποίηση για κάθε επίδοξο πρόεδρο κόμματος και μελλοντικό ανταγωνιστή στο πεδίον τουλάχιστον της Δεξιάς. Πλην μια εξαιρέσεως.

Υπάρχει βέβαια και η άποψη που λέει ότι, ακόμα και αν γλυτώσεις από τον «λύκο» θα «πας» από το μαχαίρι του τσοπάνη, οπότε τι «φαγωμένος» τι «σφαγμένος»; Ηττοπαθής αντίληψη και μετριοπαθής τάση αυτή η παραδοχή που έχει τηρήσει η πλειοψηφία των απολωλότων «προβάτων». Πλην μιας εξαιρέσεως.

Σήμερα η Ν.Δ. εκ των πραγμάτων φαίνεται να νοσταλγεί το 41% που αντί να οδηγήσει τον Πρωθυπουργό σε μια πιο δίκαιη διακυβέρνηση, πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου, πιο δίκαιη εθνική στάση, τον «απελευθέρωσε» τόσο ώστε εσχάτως να απολογείται σε ότι είναι Αβερωφικό, μοιάζει Πατριωτικό, είναι ή μιμείται το Παραταξιακό, λέγεται Καραμανλικό ή υπογράφει ως Σαμαρικό.

Σήμερα όμως ποιο είναι το «μαντρί»; Το κόμμα της ΝΔ ή η Παράταξη της Δεξιάς; Αν διακρίνουμε τα όρια θα καταλάβουμε ποιος είναι και ο «τσοπάνης» αλλά και ποιος είναι το μαύρο ή το χαμένο «πρόβατο».

Η δεξιά παράταξη περιλαμβάνει πεδίον και πρόσωπα από την ήπια ακροδεξιά έως την αναζωογονητική κεντροδεξιά. Στελέχη και ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς μπορεί να βρίσκονται στο «μαντρί» της ΝΔ αλλά δεν σημαίνει ότι ανήκουν στη Δεξιά Παράταξη. Απλά «έσμιξαν». Είναι εκεί ελέω Μητσοτάκη, αφού προηγουμένως συγκυβέρνησαν με αφορμή ή άλλοθι την Κρίση. Ποιος λησμονεί τη συνύπαρξη Σαμαρά - Βενιζέλου;

Αρκετά μικρότερα και μικρότατα κόμματα ενεργοποιούνται, ευτυχώς ή ατυχώς, δεξιότερα της ΝΔ, άλλωστε εκεί υπάρχει πάντα χώρος γι’ αυτά και όχι στο όριο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, λειτουργώντας, είτε ως «βαλβίδες» εκτόνωσης της ΝΔ, είτε ως «θερμοκοιτίδες» της. Πλην μιας εξαίρεσης.

Αρέσκονται σήμερα αρκετοί νεοδημοκράτες ψηφοφόροι ή μέλη, να βλέπουν και Πρωθυπουργό Νεοδημοκράτη, που μάλιστα είναι πιο επικίνδυνος από τον «λύκο», αλλά και «γεροτσέλιγκες» που κάθε τόσο δείχνουν τον δρόμο και τραβούν τα γκέμια, όχι του Κόμματος μόνον αλλά της Παράταξης σύσσωμης.

Στην πολιτική όμως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ποιο είναι τελικά το αποτέλεσμα στη ΝΔ; Ή μάλλον ποιο είναι το διακύβευμα στη Δεξιά Παράταξη; Να σωθεί η Πατρίδα; Να ευτυχήσει ο Έλληνας; Να αλλάξει χέρια το «μαντρί»;

Οι πρωταγωνιστές της κινητικότητας στην παράταξη της Δεξιάς, ακόμα και οι πρόεδροι των μικρότερων κομμάτων σε αυτήν, δείχνουν να βρίσκονται σε θέση ασφάλειας, λες και τους αρκεί αυτός ο ρόλος. Άλλος στις «δάφνες» και τους αλγόριθμους της Κυβέρνησης, άλλοι στους «θρόνους» της Παράταξης και κάποιοι στην μακαριότητα της ασφαλούς πολιτικής ζωής με όραμα το 3%, σε μια ευρύτατη παραταξιακή λαγκάδα. Μοιάζει με αυτό που λέμε «παίξε - παίξε, αλλά μην απομακρύνεσαι…».

Κάπως έτσι λοιπόν, όταν δεν διαχωρίζουν μέχρι που φτάνει το «μαντρί» αλλά και ποιος είναι ο «τσοπάνης» αφήνουν, ελεύθερα, τα βοσκοτόπια στο ΠΑΣΟΚ. Ο κρητικός «τσοπάνης» της κεντροαριστεράς απέδειξε ότι έχει Ψηλορείτικη φλέβα που ίσως αποδειχθεί «ανθεκτικότερη», μέρες που είναι, από την Μετσοβίτικη παράδοση.

Έως ότου λοιπόν, αυτοί που οφείλουν, διαχωρίσουν, ποιο είναι το «μαντρί», η παράταξη της Δεξιάς ή το κόμμα της ΝΔ, το ενδιαφέρον της κοινωνίας θα είναι στραμμένο αριστερά. Για έναν, τουλάχιστον, λόγο, γιατί στην Ελλάδα «δαιμονοποιήθηκε», εντέχνως, το τέρμα Δεξιά, αμέσως μετά την «νομιμοποίηση» της Αριστεράς και η ελπίδα έχει χρώμα πράσινο.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το ιδεολογικοπολιτικό vertigo που σήμερα επικρατεί, πολίτες θα αναζητήσουν την σταθερότητα του Κέντρου, όταν όμως αυτό εκφράζει τους πόθους (που ίσως ακόμα υπάρχουν στον πολίτη), προασπίζει την καθημερινότητά του και διασφαλίζει το εγγύς, αξιοπρεπές, μέλλον του…

Αλίμονο σε όποιον δεν έχει καταλάβει ότι οι «σωτήρες» σήμερα δεν μπορεί να είναι ούτε οι «ρέιντζερς» ούτε οι «κλαδικές» του παρελθόντος, ούτε βέβαια οι «φρουροί» και οι «γενιές» των χρωμάτων, των αρμάτων, των θυρωρείων και των μεγάρων.

Ευτυχώς, οι αλλεπάλληλες κρίσεις, οικονομίας, υγείας, δημοκρατίας, πλήγωσαν αλλά και αφύπνισαν τον πολίτη που πλέον δεν αγκυλώνεται, αλλάζει, δοκιμάζει, τιμωρεί, ελπίζει, διεκδικεί και διακρίνει… Ξέρει καλά αν αυτό που, τελικά, απειλεί τη ζωή του είναι, π.χ., ο Τούρκος απέναντι ή ο Έλληνας δίπλα του…

Αναμένοντας λοιπόν τον διαχωρισμό: Ποιο είναι το «μαντρί», η παράταξη της Δεξιάς ή το κόμμα της ΝΔ;