Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Το ερώτημα είναι αν οι Περιφερειακές εκλογές του Μαϊου, στην Πελοπόννησο θα είναι μια πολιτική αναμέτρηση ή ένας κομματικός πόλεμος.

Τους Πελοποννήσιους συμφέρει και πρέπει να τους αφορά μια πολιτική αναμέτρηση και μάλιστα σε επίπεδο προγραμμάτων.

Η ανάδειξη της Περιφερειακής Αρχής έχει να κάνει με το μοντέλο που θέλουμε να (υπερ) ισχύσει στην Πελοπόννησο.

Γύρω μας, οι διεθνείς και εθνικές εξελίξεις, επιβάλουν σε κάθε τόπο και κάθε κοινωνία να προτάξει, προβάλει και στηρίξει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Το περιβάλλον είναι αμείλικτα ανταγωνιστικό.

Η Πελοπόννησος είναι ένα «νησί» με άφθονο πλούτο υπόγειο και επίγειο. Το γενικό brand με τα αξεπέραστα επιμέρους - αλλά ίσως πιο σημαντικά - μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον της.

Η Πελοπόννησος πρέπει να ολοκληρώσει αυτό που άρχισε και το οποίο δεκαετίες πριν έκαναν η Κρήτη, η Αττική και λίγες περιοχές ακόμα της χώρας.

Μια Περιφερειακή Αρχή με ξεκάθαρο πρόγραμμα και κυρίως με δυνατότητα διαπραγμάτευσης, διαβούλευσης, συμμαχιών αλλά και αντίστασης, σύγκρουσης είναι αυτή που μπορεί να εξασφαλίσει στους πολίτες πρόοδο, προκοπή, ποιότητα ζωής και κοσμοπολιτισμό.

Η Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν έχει πλέον περιθώριο για πισωγύρισμα, ανακοπή της προσπάθειας και επιστροφή σε ιδέες και μοντέλα κυβερνητικής κηδεμονίας και κρατικοδίαιτου συμβιβασμού.

Οι υποψήφιοι Περιφερειάρχες καλούνται αρχικά να περιγράψουν το όραμα και να αναλύσουν τις πολιτικές και τα εργαλεία με τα οποία θα φτάσουν στον στόχο τους.

Είναι η ώρα που το χρεοκοπημένο και υδροκέφαλο ελληνικό κράτος καταρρέει και οι Περιφέρειες είναι εκείνες που ανακτώντας δυνάμεις και αξιοποιώντας ευκαιρίες και πλεονεκτήματα μπορούν να στηρίξουν την υπόθεση της ανασύνταξης.

Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου και η Αρχή της Περιφέρειας πρέπει να θέλει, να ξέρει, να μπορεί και να σχεδιάζει τη συνεργασία και με το κράτος και με την κυβέρνηση αλλά και με την Ευρώπη και τη Διεθνή Κοινότητα και Αγορά.

Ο Πέτρος Τατούλης έχει αποδείξει ότι μπορεί να συνεργαστεί με κάθε Κυβέρνηση. Ταυτόχρονα έχει αποδείξει ότι μπορεί και να συγκρουστεί με τον κομματισμό, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους και το πρόγραμμα της Παράταξής του για την Πελοπόννησο.

Ας θυμηθούμε τη Νέα Δημοκρατία. Κατά καιρούς στηρίζει τον Πέτρο Τατούλη, συνεργάζεται ως Κυβέρνηση αλλά και ως Κομματικός Οργανισμός. Αυτό σε κάποιο βαθμό συνέβη και με το ΠαΣοΚ και βεβαίως με την Κυβέρνηση Συριζα – Αν.Ελ. Ο Τατούλης όποτε χρειάστηκε να συγκρουστεί το έκανε και όταν έπρεπε να συνεργαστεί επίσης το έπραξε. Λάθη έγιναν. Άλλα αναπόφευτκα, άλλα απαράδεκτα.

Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο Πέτρος Τατούλης υπήρξε προβεβλημένο υπουργικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και ποιος αμφισβητεί την προσήλωσή του σε αρχές και αξίες που οδήγησαν πέρα από αυτόν και την θυγατέρα του στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. στην Αρκαδία;

Ωστόσο, το φλέγμα Τατούλη και το όραμά του για μια Περιφέρεια με αειφόρο αυτονομία και πρωτεύοντα ρόλο στο παρόν και το μέλλον, τον έχει οδηγήσει και σε υψηλούς στόχους αλλά και σε μοιραία αναμέτρηση με πολιτικούς άλλου βεληνεκούς, άλλης αντίληψης και άλλων ορέξεων.

Παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια την Πελοπόννησο να γίνεται προορισμός τουρισμού, να αποκτά δίκτυα πάσης φύσεως και μορφής, να πρωταγωνιστεί σε κρίσιμα ζητήματα και να προσελκύει επενδύσεις. Η συνταγή φαίνεται να πετυχαίνει αν και πάντα το ζητούμενο είναι η επιτάχυνση των ρυθμών μια δίκαιης ανάπτυξης.

Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, χωρίς να παραβλέπει κανείς την ενδιαφέρουσα υποψηφιότητα του κ. Δέδε – που έχει δρόμο να διανύσει για να τον γνωρίσουν οι Πελοποννήσιοι – δεν μπορεί παρά να σταθεί σε ένα νέο Success Story της Νέας Δημοκρατίας. Πρόκειται για την υποψηφιότητα του Δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα ως Περιφερειάρχη της Ν.Δ. στην Πελοπόννησο.

Κακός ο τρόπος με τον οποίο «το κράτος των Καλαμών» - με την ανοχή της Ν.Δ. - επιχείρησε να προετοιμάσει το έδαφος, για μια υποψηφιότητα που, φύσει και θέσει, ήταν αναμενόμενο να αμφισβητηθεί από τα 4/5 της Περιφέρειας.

Αντί η Ν.Δ. να αναδείξει τον Παναγιώτη Νίκα ως ικανό, ανέδειξε (!) τον Πέτρο Τατούλη ως επικίνδυνο για το κόμμα. Πρώτη φορά, στην πρόσφατη τουλάχιστον αυτοδιοικητική ιστορία, ακούσαμε να κατονομάζουν το πρόσωπο που δεν πρέπει να ψηφίσουν οι Νεοδημοκράτες και όχι αυτό που πρέπει να ψηφίσουν. Μέθοδος εκκαθαριστική και φοβική. Δεν έχει προηγούμενο… Δεν μπορεί να είναι αυτή η αντίληψη ενός κόμματος που αλλάζει…

Με λίγα λόγια και με πολλά έργα, από τη Ν.Δ. έχουν ήδη προξενήσει ζημιά στον Παναγιώτη Νίκα, ο οποίος με τη σειρά του αναζητούσε την ασφάλεια σε προαπαιτούμενα και όρους.

Την ώρα λοιπόν που η Νέα Δημοκρατία, σε μια εποχή μάλιστα ανανέωσής της (!), ζητά από τους Νεοδημοκράτες κομματική πειθαρχία προκειμένου να περιορίσει τη δύναμη Τατούλη, από την άλλη, σε ότι αφορά στις Εθνικές εκλογές όχι μόνον δεν διαπνέεται από την τάξη και τη πειθαρχία του κόμματος αλλά αναδεικνύει σε θέσεις των ψηφοδελτίων της πρόσωπα που όχι μόνον δεν προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία αλλά έχουν παρελθόν στον χώρο του ΠαΣοΚ. Φυσικά εις βάρος των στελεχών της Ν.Δ. που βλέπουν την πλάτη τους…

Θυμίζει μια ολοκληρωτική αντίληψη που πάνω από όλα, δεν είναι οι ιδέες και οι άνθρωποι αλλά είναι τα εκλογικά αποτελέσματα. Παλαιοκομματισμός σε όλο του το «μεγαλείο».

Σε ένα τέτοιο διαμορφούμενο πολιτικό περιβάλλον ο Πέτρος Τατούλης δεν έχει να αποδείξει και πολλά… Και αυτό είναι κακό, γιατί δεν μπορεί παρά να υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και σημεία διόρθωσης.
Είναι ο Περιφερειάρχης που μετέρχεται την πολιτική για να δημιουργήσει μια Περιφερειακή Δύναμη που να φέρνει αποτέλεσμα. Αξιοποιεί την πολιτική του εμπειρία για να κρατήσει τον κομματισμό έξω από την Αυτοδιοίκησή ή τουλάχιστον σε απόσταση ασφαλείας.

Αν λοιπόν γι’ αυτούς τους λόγους θεωρείται επικίνδυνος από τη Νέα Δημοκρατία τότε πρέπει να μας προβληματίσει αν είναι επικίνδυνος τελικά για την ίδια την Νέα Δημοκρατία και το λαό της ή για τους ανά την Πελοπόννησο κομματάρχες της…

Από την άλλη πλευρά, ο Παναγιώτης Νίκας έχει να αποδείξει πολλά. Καταρχήν πρέπει να αποδείξει ότι αν εκλεγεί Περιφερειάρχης θα μπορεί όχι μόνον να συνεργάζεται αλλά και να διαφωνεί με τις Κυβερνήσεις - όχι φυσικά για κομματικούς - αλλά για «πελοποννησιακούς» λόγους.

Άραγε ο Παναγιώτης Νίκας ως ήπιος και εχέφρων πολιτικός, συμφωνεί με το κομματικό σύνθημα: «κανείς Νεοδημοκράτης να μην ψηφίσει Τατούλη». Με αυτό το δόγμα στις πλάτες του σκοπεύει να πολιτευτεί; Μήπως βρισκόμαστε σχεδόν στο 2019 και πάμε για την Περιφερειακή Αρχή του 2023; Αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός που θα διαπνέει την Περιφέρειά Πελοποννήσου αν εκλεγεί; Έτσι διοικεί σήμερα τον Δήμο Καλαμάτας;
Μήπως ήδη έχει υποστεί ζημία με την υπαγωγή του στην Νέα Δημοκρατία υπ αυτούς τους «πολιτικούς» και επικοινωνιακούς όρους;

Ο Παναγιώτης Νίκας πρέπει να αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται την Πελοπόννησο ως ενιαία, αδιαίρετη, ως τόπο της ισοτιμίας και της ελεύθερης έκφρασης. Με αφετηρία όμως τους μηδενισμούς του Άδωνη Γεωργιάδη και προορισμό τα κομματικά ποσοστά δεν θα μπορέσει να πείσει παρά αυτούς που είναι ήδη μαζί του.

Πρέπει να «περπατήσει» όλη την Πελοπόννησο, αργά και ψύχραιμα. Να γνωρίσει τα προβλήματα από γωνιά σε γωνιά. Να δει τα χαρίσματα και να αφουγκραστεί τους πολίτες. Αν αυτό περιμένει να το υπαγορεύουν οι, κατά τόπους, κομματικοί υποψήφιοι, τότε καλύτερα ας κατέλθει για βουλευτής και όχι για Περιφερειάρχης πάντων των Νομών και των χωριών…

Ένα βασικό ζήτημα που θα υποχρεωθεί να διασκεδάσει το επόμενο διάστημα έχει να κάνει με μια ακόμα ανακολουθία ή αστοχία της Νέας Δημοκρατίας.
Η Ν.Δ. αρχικά κοντράρει τον Πέτρο Τατούλη όταν αυτός κατέρχεται για πρώτη φορά Περιφερειάρχης και τελικά είναι αυτός που κερδίζει τις εκλογές. Στη συνέχεια η Ν.Δ. υποκλίνεται, τον στηρίζει και μάλιστα τον αναγνωρίζει ως ικανό Περιφερειάρχη και συνάμα την θυγατέρα του ως ικανή για βουλευτή Αρκαδίας. Οι μήνες περνούν. Τώρα που η Ν.Δ. βλέπει ή θέλει να δεί Κυβέρνηση, στέκεται και πάλι απέναντι και μάλιστα με τον πιο άκομψο τρόπο. Αγνοεί τα στελέχη της που έχουν ταυτιστεί με τον Πέτρο Τατούλη και αξιώνει να τον εγκαταλείψουν… Αυτή η πολιτική αχαριστία μπορεί παρά να ξεσπάσει στο «κεφάλι» του Παναγιώτη Νίκα… τουλάχιστον.

Αυτό το ολέθριο σφάλμα της Νέας Δημοκρατίας που μάλλον υποδαυλίζει ο Σαμαράς υπό το νωθρό βλέμμα Μητσοτάκη, ούτε λίγο ούτε πολύ, επιβεβαιώνει μια νοσηρή λογική στη πολιτική, σύμφωνα με την οποία τα πολιτικά στελέχη μεσαίας γραμμής (τα αυθεντικότερα δηλαδή) είναι μαριονέτες, στρατιωτάκια και κούκλες θεάτρου…
Πρόκειται για τα ίδια στελέχη, που όταν οι ψηφοφόροι τους είχαν ενδοιασμούς, τους έπειθαν ότι ο Πέτρος Τατούλης είναι εγκεκριμένος και από τη Νέα Δημοκρατία.

Τι είναι άραγε αυτό που ενοχλεί ή φοβίζει την Νέα Δημοκρατία; Μήπως η τάση για την Περιφερειακή Διακυβέρνηση που καταγράφεται στην χώρα; Μήπως η αναβάθμιση της Πελοποννήσου τα επόμενα χρόνια; Μήπως ο φόβος έχει να κάνει με τη δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων ή με την εντυπωσιακή απορρόφηση του ΕΣΠΑ από τις Περιφέρειες; Μήπως επειδή οι Περιφέρειες απέδειξαν ότι μπορούν να αναλάβουν αρμοδιότητες όπως η μεταφορά των μαθητών, τα στερεά απόβλητα κ.λ.π. αποτελούν πλέον μέτρο σύγκρισης Κράτους – Κυβέρνησης και Αυτοδιοίκησης.

Μια Περιφέρεια με τον Τουρισμό σε άνοδο, την μεγάλη και ποιοτική παραγωγή ελιάς και ελαιόλαδου, τον ορυκτό πλούτο, σταυροδρόμι δικτύων ενέργειας, επικοινωνίας και συγκοινωνίας είναι φυσικό να είναι περίβλεπτη. Ανάλογος όμως πρέπει να είναι και ο πολιτικός σχεδιασμός γι αυτήν. Όχι αποφάσεις στο γόνατο… από κόμματα εξουσίας που επιφέρουν τελικά τοξικότητα στο πολιτικό κλίμα.

Σε όλα αυτά λοιπόν, ο Παναγιώτης Νίκας πρέπει να βρει απαντήσεις.
Πάνω απ’ όλα πρέπει να γνωρίζει ότι, με τη Νέα Δημοκρατία, αν αποτύχει στις εκλογές, ενδέχεται θα «εξαφανιστεί» όπως ο «Δράκος» του παραμυθιού και αν δεν αποτύχει ,ενδέχεται να λειτουργεί ως Υπουργός της και όχι ως Περιφερειάρχης.
Αυτό δεν συμβαίνει με άλλους Περιφερειάρχες της Ν.Δ. γιατί απλούστατα πουθενά αλλού δεν γίναμε θεατές αυτού του φαινομένου πολιτικής εξόντωσης ενός προσώπου, του Πέτρου Τατούλη, έξω από τον στίβο αναμέτρησης και πριν καν καταστεί αντίπαλος.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν θα διαφωνήσουν ότι ο Παναγιώτης Νίκας έχει καλές προθέσεις. Ισως να έχει και όραμα. Τι είναι αυτό όμως που του υπαγορεύει η εμπειρία του: Τα οράματα ενός γνήσιου αυτοδιοικητικού μπορούν να ωριμάσουν μέσα σε κομματική θερμοκοιτίδα, παραμονές κρίσιμων Εθνικών εκλογών;

Αν η Νέα Δημοκρατία θέλει να συσπειρώσει ακόμα περισσότερο τον κόσμο της και να προσχωρήσει έτσι σε Εθνικές εκλογές θα πρέπει πρώτα να νοικοκυρέψει τις Νομαρχιακές της, να καταλήξει στο κατά πόσο «Νέα Δημοκρατία» θα είναι τα ψηφοδέλτιά της και μετά ας ζητήσει από τους δεξιούς και κεντροδεξιούς της Πελοποννήσου να ψηφίσουν Νίκα αντί Τατούλη.

Σε ότι αφορά δε τον Παναγιώτη Νίκα, ας αναπτύξει το πρόγραμμα και τα επιχειρήματά του για την Πελοπόννησο, ας μας δείξει το ψηφοδέλτιό του για να δούμε αν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που θα πολιτικοποιήσουν ή θα κομματικοποιήσουν τις εκλογές, για να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε και τι θα αποφασίσουμε.


Επειδή κάποιοι προσπαθούν με αγωνία να προσωποποιήσουν την κόντρα Τατούλη – Νίκα, ανήκουν μάλιστα στο υποστηρικτικό περιβάλλον του Δημάρχου Καλαμάτας, θα πρέπει να θυμίσουμε:
Ο Πέτρος Τατούλης, πράγματι έχει έντονη προσωπική διείσδυση στην Περιφέρειά του, ίσως περισσότερη από την αναμενόμενη. Κατοικεί βέβαια στο χωριό του το Καστρί… Φαινόμενο; Αυτό εξηγεί πολλά.
Στέκεται όρθιος, είτε έχει απέναντί του τον κομματικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας είτε του Σύριζα. Χαράζει πολιτικούς δρόμους και τους υποστηρίζει. Δεν πετυχαίνει πάντα τον στόχο στον χρόνο που θέλει. Συχνά υπεραιμοδοτεί την ηγετική του ομάδα.

Ο Παναγιώτης Νίκας είναι για όλους τους Πελοποννήσιους ο Δήμαρχος Καλαμάτας, μιας πόλης με έντονες επιρροές κομματικής ηγεμονίας και επενδυτικής τύχης.

Μακάρι να δούμε έναν καλό αγώνα στην αναμέτρηση, συμπεριλαμβανομένων και όλων των υποψηφίων επικεφαλής Παρατάξεων.

Αυτός που θέλει να νικήσει και να ανατρέψει πρέπει να είναι πιο επιτυχημένος, πιο ικανός, πιο ισχυρός και πιο δημοκρατικός από αυτόν που θα φύγει.

Ένα δεν διαφεύγει της προσοχής των σκεπτόμενων κι ελεύθερων πολιτών:
- Είναι τα κόμματα με τους τυφλούς οπαδούς τους εκείνα που έφεραν την Ελλάδα στη σημερινή παρακμή.
- Είναι τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία με πρώτο στόχο να διαιωνίζουν το γνωστό πολιτικό «σύστημα» εκμεταλλευόμενοι τόσο τους νόμους και τον κομματισμό όσο και τα αδιέξοδα των πολιτών.

Αυτό δε κυρίως που αξιώνουν οι πολίτες από τα κόμματα είναι να αφήσουν ακομμάτιστη την Αυτοδιοίκηση σαν ενδιάμεσο, δυνατό κρίκο, ασφάλειας.

Σε ότι αφορά στον Παναγιώτη Νίκα, που στις μέρες μας καλείται να κάνει το ντεμπούντο του ως υποψήφιος Περιφερειάρχης, πρέπει είτε να υπενθυμίσουμε με πολύ καλή διάθεση είτε να ερωτήσουμε με εξίσου καλή πρόθεση:

- Συμφωνεί ή διαφωνεί με τη πρόταση - λύση της Περιφέρειας Πελοποννήσου για την διαχείριση των στερεών αποβλήτων;
- Συμφωνεί ή διαφωνεί με την Ίδρυση και λειτουργία Περιφερειακής Τράπεζας Πελοποννήσου;
- Συμφωνεί ή διαφωνεί με την ανάπτυξη απευθείας σχέσεων της Περιφέρειας με θεσμούς και Φορείς της Ευρώπης και της Διεθνούς Κοινότητας;
- Η τροπή της υποψηφιότητάς του θεωρεί ότι επουλώνει ή ανοίγει τις πληγές της Νέας Δημοκρατίας στην Πελοπόννησο, ενόψει μάλιστα Εθνικών εκλογών;
- Αν υποθέσουμε ότι έπρεπε να κρατήσει μια μόνο σημαία στην εκστρατεία του, αυτή θα ήταν της Πελοποννήσου ή της Νέας Δημοκρατίας;
- Θα τολμήσει να προτάξει στο πρόγραμμά του έργα με τα οποία ενδέχεται να διαφωνεί το κόμμα του αλλά είναι απολύτως απαραίτητα για τον τόπο;

Ο Παναγιώτης Νίκας, είναι αναμενόμενο να υπόκειται σε πίεση και ένταση λόγω συνθηκών και συγκυριών. Στην πρώτη δήλωσή του αναφέρθηκε σε «μαύρο» χρήμα, σε λάσπη, σε απειλές και ύβρεις εναντίον του.
Είναι φανερό ότι δεν έχει αντιληφθεί ή δεν έχει συνηθίσει ακόμη ότι απευθύνεται σε όλους τους Πελοποννήσιους. Δεν θα πρέπει λοιπόν να πέφτει στο ίδιο ολέθριο σφάλμα με τους Μεσσήνιους κομματάρχες και να καθιστά τα συμβαίνοντα στην Αριστομένους γεγονότα που πρέπει να αφορούν και να επηρεάζουν ολόκληρη την Πελοπόννησο.

Διότι:
Υπάρχει δεδομένο ότι από Λακωνία, Αρκαδία, Αργολίδα και Κορινθία δέχθηκε απειλές και ύβρεις;

Υπάρχει στοιχείο ότι από Σπάρτη, Τρίπολη, Άργος και Κόρινθο δέχθηκε λάσπη;

Ο Δήμαρχος Καλαμάτας βιώνει μάλλον την Καλαματιανή διάσταση των επιλογών του και επιπλέον δείχνει να μην έχει σιγουριά ακόμα και για εκείνους που «χτίζουν» γύρω του το οχυρό για τον πόλεμο με τον Τατούλη. Το σφάλμα τους είναι ότι ενώ προξενούν πολύμηνο πόλεμο προετοιμάζονται για ημερήσια μάχη…

Θυμίζουμε δε ότι η μόνη «λάσπη», που ακόμα είναι αποξηραμένη στους ώμους του Παναγιώτη Νίκα, είναι αυτή που εκσφενδόνιζαν εναντίον του, με χαρακτηριστική αθυροστομία και ένταση, στελέχη τηλεοπτικού καναλιού, που τον καθιστούσε και καταδίκαζε ως ανίκανο δήμαρχο και ως υπεύθυνο για τις πλημμύρες της Καλαμάτας, ένοχο για την απαξίωση του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, αιτία για την υπολειτουργία του Δημοτικού πάρκιν Καλαμάτας, συνυπεύθυνο για το κυκλοφοριακό έμφραγμα της πόλης ακόμα και ηθικό αυτουργό για τα φίδια στις αυλές των σχολείων. Οι Καλαματιανοί θυμούνται…
Αν οι Πελοποννήσιοι επέλεγαν με κριτήριο αυτή την εικόνα του Παναγιώτη Νίκα ο εκλογικός του διασυρμός στην Περιφέρεια θα ήταν βέβαιος και άδικος.

Προκειμένου λοιπόν, όλοι οι Πελοποννήσιοι να επιλέξουν έχοντας όσο το δυνατόν σαφέστερη εικόνα, αυτό υπαγορεύει άλλωστε η δημοκρατία, ο Παναγιώτης Νίκας θα πρέπει να αρθεί στο ύψος της περίστασης, το οποίο είναι σαφώς υψηλότερο από τους λόφους της Καλαμάτας.