Το μυθιστόρημα «Ίλιγγος ’59» του Γιώργου Μιχαηλίδη επέλεξε να διαβάσει η Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτη. Εκπροσωπώντας τη Λέσχη, η κα Ερασμία Χίου, σχολιάζοντας το περιεχόμενο του βιβλίου, γράφει τα εξής:

«Το μυθιστόρημά του εξελίσσεται στην Ελλάδα του 1959.

Δέκα χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, η μισαλλοδοξία, ο φόβος και η τρομοκρατία κυριαρχούσαν. Παρ’ όλ’ αυτά, οι προοδευτικές δυνάμεις αργά, αλλά σταθερά, πρόβαλαν πάλι στο προσκήνιο, δημιουργώντας νέες πολιτικές και κοινωνικές προοπτικές.

Ο ήρωας του βιβλίου, Πέτρος Δαρζέντας , βλέπει ανήμπορος τη ζωή του να συνθλίβεται ανάμεσα στα εμφυλιακά απορρίμματα και τα προεόρτια της δικτατορίας. Υπάλληλος ο ίδιος στη δημαρχία, αντιλαμβάνεται την πολιτική αβεβαιότητα μέσω των αδιάκοπων επιθέσεων εναντίον του, και όχι μόνο λεκτικών, του δημάρχου. Ο Πέτρος Δαρζέντας είναι τόσο τσακισμένος από τα βιώματά του που οι πολιτικοί κλυδωνισμοί μοιραία τον σωριάζουν.

Μέσα σ' αυτό το αποπνικτικό και γεμάτο απειλές σκηνικό, ο ήρωας του βιβλίου αποζητά την προσωπική του απελευθέρωση από όλα όσα τον καταπιέζουν, τον εξευτελίζουν και τον υποβιβάζουν στο επίπεδο ενός ανθρώπου δεύτερης κατηγορίας, τον περιθωριοποιούν και του συνθλίβουν την προσωπικότητα.

Η Σούλα, μοιραία γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων, του δείχνει πως ακόμα κι εκείνος μπορεί να διεκδικήσει την ομορφιά, έστω και με εξαγορά. Με την παρουσία της Σούλας η θλιβερή αυλή στη Νέα Ιωνία, τριγυρισμένη από προσφυγικά χαμόσπιτα, αλλάζει όψη.

Ο συγγραφέας – και σκηνοθέτης του έργου – τοποθετεί τη δράση υπό τη μορφή ημερολογίου όπου δεν λείπουν και οι αναφορές στο παρελθόν του ήρωα. Ένα παρελθόν, που κάποτε υποσχόταν μια λαμπρή ζωή, αλλά κατέληξε σε καταστροφή. «Κι όσο γλιστρούσαν οι ώρες, αυτό το παρελθόν λιγόστευε, το αποχωριζόταν από πανικό και κούραση, ώσπου ήρθε μια στιγμή και έμεινε ολομόναχος με τον σπαραγμό του»

Ο ίλιγγος ενός ακραίου έρωτα, οδηγεί τον ήρωα αυτού του βιβλίου, σε μια επανάσταση που ανατρέπει όλα τα δεδομένα της ζωής του.

Η Σούλα, γυναίκα που άκουσε το κάλεσμά του σε βοήθεια, θα τον οδηγήσει στη μεγάλη έξοδο και στην προσωπική του ολοκλήρωση. Ένας έρωτας μοίρα …« τού αποκαλύπτει το στήθος της σαν να το προσφέρει στο στόμα μωρού». Η Σούλα «τράβηξε έξω το βυζί της και κρατώντας το έτσι σαν μάνα, του το έδωσε». Το προτεταμένο της χέρι μάγευε τον Πέτρο έτσι που «φώτιζε ολόκληρο το σκοτάδι, που συγκέντρωνε την τρέλα, όλη τη μανία του, που μαγνήτιζε ολόκληρο τον ταπεινωμένο εαυτό του, όλη τη μιζέρια και τη δυστυχία». Εκείνο το χέρι «του αποκάλυψε τη φριχτή χαρά της επιθυμίας σαν αστραπή», «εκείνο το χέρι τα ήξερε όλα»

Ο ήρωας του βιβλίου κατορθώνει να βγει από το τούνελ της μισαλλοδοξίας του και να ξεφύγει από τον ίλιγγο, που του προκαλεί ο εαυτός του. Είναι πια έτοιμος να σταθεί στο ύψος των επιθυμιών του…

Αποφασίσαμε να ξαναδιαβάσουμε μυθιστόρημα του Γιώργου Μιχαηλίδη, γιατί μας καταγοήτευσε.

«Άγιοι έρωτες » αυτή τη φορά o τίτλος, από τις εκδ. «Του Αυγούστου»»

Ποιος είναι ο συγγραφέας

Ο Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Ν. Ιωνία Αττικής το 1938. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Γκρατς της Αυστρίας και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Το 1965, δημιούργησε το Θέατρο Νέας Ιωνίας, στην ομώνυμη συνοικία της Αθήνας, το πρώτο λαϊκό περιφερειακό θέατρο στην Ελλάδα. Λειτούργησε μόνο για δυο χρόνια, γιατί το σταμάτησε η δικτατορία των συνταγματαρχών, το 1967. Στο θέατρο Νέας Ιωνίας ανέβασε τα έργα: Μπόρχερτ «Έξω από την πόρτα», Ευρυπίδη «Ορέστης», Καμπανέλη «Η αυλή των θαυμάτων», Μάτεσι «Η τελετή», Γκούφα «Η επιστροφή του ευεργέτη», Ανδρεόπουλου «Ο κομιστής ειδήσεων».

Το 1972, μέσα στη δικτατορία, δημιουργεί το πρώτο Ανοιχτό Θέατρο στην Κυψέλη, και παράλληλα εκδίδει το περιοδικό «Ανοιχτό Θέατρο», μηνιαία επιθεώρηση πολιτικού θεάτρου.

Έχει σκηνοθετήσει και στην τηλεόραση, σε δικά του σενάρια, τις σειρές: Συμβολαιογράφος, Λαυρεωτικά, Άθλιοι των Αθηνών, Κάθοδος, Θυσία κ.α.

Διδάσκει στο τμήμα θεατρολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει διδάξει στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.