Βαδίζεις στον δρόμο και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου εξαρτάται από το αν έχει στηρίξει γερά ένας τεχνίτης τα τζάμια της πολυκατοικίας.

Διασχίζεις μια λεωφόρο και δεν φαντάζεσαι ότι μπορεί από το πουθενά να εμφανιστεί μια ρουκέτα αυτοκινούμενη με καρότσα και νίκελα.

Διασκεδάζεις στο party και δεν υποπτεύεσαι ότι μπορεί να μην βρίσκεις την πόρτα να βγεις αν ξεσπάσει πυρκαγιά.

Πεζοπορείς στο δάσος και δεν διανοείσαι ότι μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με αγέλη πεινασμένων λύκων.

Τρέχεις στο πάρκο και δεν έχεις προνοήσει ότι μπορεί να γίνεις θήραμα του δεσποζόμενου μεν αλλά αιμοβόρου σκύλου.

Οδηγείς σε αγροτικό δρόμο και δεν πιστεύεις ότι τα κάγκελα στη γέφυρα του ποταμού είναι «χάρτινα».

Οργώνεις το χωράφι σου και δεν περιμένεις μέσα στα κλαδιά να «σέρνεται» καλώδιο με ρεύμα.

Ταξιδεύεις και δεν πιστεύεις ότι ο οδηγός του λεωφορείου, επί 2 ώρες κοιτά το κινητό του όσο και τον δρόμο.

Μπαίνεις στο τρένο για να πας στην συμπρωτεύουσα και δεν μπορείς να διανοηθείς ότι στην ίδια γραμμή έρχεται άλλο φορτωμένο, παράνομα, με εύφλεκτα υλικά.

Όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με το ήθος της κοινωνίας. Γιατί αυτό επιτρέπει, αυτό συγχωρεί, αυτό εγκρίνει και αυτό αναθέτει…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις