Ο Υψηλότατος προσκεκλημένος, Πρίγκιπας Παύλος Ντε Γκρες…

ΛΑΚΩΝΙΑ. Αλήθεια είναι πως υπάρχουν ακόμα πολλές εμμονές, φοβίες και ανασφάλειες εξ αιτίας του νεποτισμού. «Ο νεποτισμός ή οικογενειοκρατία είναι το φαινόμενο της διαδοχής ή προβαδίσματος ορισμένων ατόμων για την κάλυψη θέσεων, πολλές φορές σημαντικών ή και κρίσιμων, με αποφασιστικό κριτήριο τη βιολογική, τη συγγενική ή τη στενά φιλική σχέση που έχουν με άλλους. Ο όρος νεποτισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη nepos, που σημαίνει "ανεψιός", και πηγάζει από την τακτική των Καθολικών Παπών και Επισκόπων να αναθέτουν σημαντικές θέσεις στα ανίψια τους». Στην Ελλάδα ταυτίζεται με τον Κομματισμό αλλά ξορκίζεται μόνον όταν αφορά στην τέως Βασιλική οικογένεια.

Οι τίτλοι στην Ελλάδα, αν και κάποιοι ευελπιστούν για το αντίθετο, είναι στοιχεία είτε αναγνώρισης, είτε απόδοσης τιμής, διάκρισης ή και ύστερης έγκρισης. Πόσες φορές δεν αναφερόμαστε σε επί τιμή Προέδρους. Συχνότατα ο Δήμαρχος καλείται με τον τίτλο ακόμα και αν έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Ο Υφυπουργός είναι συνήθως Υπουργός, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός είναι και Εξοχότατοι, οι Ιεράρχες Άξιοι, Παναγιώτατοι και φυσικά άπαντες οι εκπρόσωποι των Αρχών είναι Αξιότιμοι και Εντιμότατοι. Έχουν άραγε όλοι τα εχέγγυα και την αξιοσύνη, τη νομιμοποίηση τελικά, για να απολαμβάνουν αυτό τον τίτλο;

Στην Ελλάδα λοιπόν που για να προκόψεις πρέπει να έχεις «μπάρμπα στην Κορώνη» ή να είσαι κομματικό στέλεχος, οι τίτλοι τρομοκρατούν όταν αφορούν μόνον στην τέως Βασιλική οικογένεια. Στην Ελλάδα όπου από το 1974, για 50 χρόνια, βλέπουμε για Πρωθυπουργούς 2 Καραμανλήδες, δύο Μητσοτάκηδες και δύο Παπανδρέου, δηλαδή 3 δυναστείες να εναλλάσσονται και τις παραφυάδες τους, αυτό που αποτελεί απειλή, αυτό που δημιουργεί φόβο και επιφέρει ανασφάλεια, για το Πολίτευμα είναι ο Παύλος Ντε Γκρες, όταν τον αποκαλέσει κάποιος Πρίγκιπα.

Ασυλία στην Ελλάδα υπάρχει μόνον για τους γόνους των πολιτικών οικογενειών ακόμα και όταν βαρύνονται για οικτρές αμέλειες και παραβάσεις καθήκοντος. Ο γιός του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου όχι μόνον δεν είναι Πρίγκιπας αλλά θα πρέπει να λογοδοτεί όποιος τον αποκαλέσει έτσι γιατί απειλεί τη χώρα και τη Δημοκρατία. Στη χώρα της απύθμενης υποκρισίας και φυσικά της ακαταμάχητης αναξιοκρατίας, σε όλα τα επίπεδα, ένας Ντε Γκρες δεν μας ξενίζει όταν παντρεύεται μια Βαρδινογιάννη, τουναντίον το απολαμβάνουμε στις κοσμικές στήλες αρκεί να μην αποκληθεί «πρίγκιπας». Στην Ελλάδα που οι άμαξες δεν ήταν πριν κολοκύθες αλλά με ολόκληρες αμαξοστοιχίες «παίζουμε την κολοκυθιά», απειλή για τη Δημοκρατία είναι όταν ένας Μητροπολίτης αποκαλέσει δημόσια τον Παύλο Ντε Γκρες Υψηλότατο ή ένας Δήμαρχος τον προσφωνήσει Πρίγκιπα.

Οι κίνδυνοι και η απειλή για την Ελληνική Δημοκρατία εντοπίζονται στον τρόπο με τον οποίο βουλεύονται, ενεργούν και αποφασίζουν οι εξουσίες, Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική. Αυτές δεν μπορούμε να διακρίνουμε. Αυτές συγχέουν και απειλούν τους Έλληνες. Αυτές θωρακίζουν, απαλλάσσουν και πριμοδοτούν τους λίγους κι εκλεκτούς και όχι τους πολλούς. Στην Ελλάδα, όπου δεν έχουν όλοι οι πολίτες τις ίδιες ευκαιρίες, στο Κράτος του μέσου και της πελατειακής σχέσης πολιτικών - πολιτών, μακάρι η απειλή να είναι η προσφώνηση του Παύλου Ντε Γκρες ως Πρίγκιπα. Στην Ελλάδα ακόμα και ο Τύπος, ο τιμητής των πάντων και κριτής των όλων, δεν λειτουργεί υπέρ της Δημοκρατίας.

Και σε κάθε περίπτωση η Δημοκρατία κινδυνεύει όταν δεν είναι Δημοκρατία, ακόμα και αν την αποκαλούμε έτσι διαρκώς, επίμονα, αβασάνιστα και δημόσια…