ΕΛΛΑΔΑ. Οι λαμαρίνες δεν έχουν ψυχή. Όπως και το ξίφος, αν δεν το κρατά ένας γενναίος. Τα Canadair δεν έχουν ψυχή και δεν έχουν και νόημα αν δεν κρατά το πηδάλιο ένας γενναίος. Και όσο πιο παλαιές οι λαμαρίνες τόσο πιο γενναίος ο «άγγελος» που ίπταται κάθε καλοκαίρι ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατό, πότε τον δικό μας πότε τον δικό του.

Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για ήρωες και για Κράτος ανίκανο. Ούτε και πιλότους σωτήρες και για Κράτος ρημαδιό…

Είναι η ώρα να αποφασίσεις, εσύ, εγώ, εμείς, αν θα αφήσουμε το γιό μας να γίνει πιλότος μαχητικών της ειρήνης και του πολέμου; Γιατί παιδιά μας είναι, αδέλφια και πατεράδες μας, όσοι πετούν τα αεροσκάφη της Πολεμικής και της Πυροσβεστικής Αεροπορίας…

Θέλουμε μελλοθάνατους; Θέλουμε ήρωες; Θέλουμε «αγγέλους» που θα παίζουν κορώνα - γράμματα τη ζωή τους για τη δική μας; Τότε ας αφήσουμε το παιδί μας, τον γιό μας ή ας τον ωθήσουμε να γίνει πιλότος… Ας τον προετοιμάσουμε ότι το ραντεβού με τον θάνατο είναι καθημερινό, οι συνθήκες άδικές, οι προκλήσεις άνισες και οι πιθανότητες εναντίον του…

Μόνον τότε θα νιώσουμε πόσο σκληρό είναι για μια μάνα κι έναν πατέρα να γίνεται ο γιός τους, μέσα σε δευτερόλεπτα, από απλός υπάλληλος του κράτους, με αδιάφορο μισθό, ένας ήρωας της χώρας. Μόνο τότε θα καταλάβουμε πόσο άδικο είναι αυτά τα νιάτα, αυτοί οι ίκαροι, αυτοί οι λεβέντες, να θυσιάζονται για ένα «παιχνίδι» γης, χρήσης, «ανάπτυξης» ή ατιμωρησίας…

Οι γενναίοι ας «πέφτουν» για τα μεγάλα, τα ένδοξα και τα τρανά και όχι για μια πρόστυχη ιστορία καταπάτησης και ατιμωρησίας που διαφεντεύει κάθε καλοκαίρι την Ελλάδα.

Όχι άλλοι γενναίοι «άγγελοι» Ζωής και Θανάτου, με μνήμη τριών ημερών και τιμή δύο μέτρων…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις