Πως να περιγράψει κανείς την κατάσταση; Με ποιόν να τα βάλει;

Από την μια πλευρά, άνθρωποι, αμόρφωτοι, ανένταχτοι, ατίθασοι, απροσάρμοστοι, αμέτοχοι, άνεργοι, άλογοι, άνομοι, ατιμώρητοι…

Από την άλλη πλευρά, η Πολιτεία, ανίκανη, αναποτελεσματική, άδικη, ανύπαρκτη, άστατη, ασαφής, ασυνεπής, αδιάφορη, ασύμβατη, ασθμαίνουσα…

Στη μέση, η κοινωνία, από απαθής έως πολύπαθη…

Χθες ήταν μια γιαγιά που σερνόταν κατά γης, από 8χρονα παιδιά…

Σήμερα είναι δύο αντιδήμαρχοι που εδάρησαν, μέρα μεσημέρι.

Αύριο θα είναι μια ολική αναμέτρηση, χωρίς όρια και όρους.

Κάθε κοινωνία «απολαμβάνει» τα έργα της. Κάθε τόπος πορεύεται όπως χάραξε. Κάθε άνθρωπος «κοιμάται όπως στρώνει…»

Έτσι βιώνουμε μια κατάσταση υποτιμημένη και υπερεκτιμημένη μαζί.

Αν κάποιος θεωρεί ότι δεν έχει ευθύνη για την επικείμενη επέλαση των Ρομά, (είτε την αποθράσυνσή τους, είτε την εργαλειοποίησή τους) είναι γελασμένος. Ας αναζητήσει την άκρη του νήματος και ας το ακολουθήσει… Θα δει ότι το νήμα αυτό συνδέεται με δεκάδες ή και εκατοντάδες, «αμαρτίες», προφάσεις, υπαναχωρήσεις, αδικίες, «αλληθωρισμούς», βολέματα, «εκποιήσεις», συμψηφισμούς, ανικανότητα, εκμετάλλευση, παθητικότητα, ατομισμό…

Το θέμα αυτό αν το πεις κοινωνικό «είσαι μέσα». Αν το χαρακτηρίσεις πολιτικό, πάλι «είσαι μέσα». Αν το αναγάγεις σε κορυφαίο «είσαι μέσα». «Μέσα είσαι» και αν το υποβαθμίσεις. Σημαία πολέμου αν το κάνεις «είσαι μέσα», φυσικό επόμενο της εξέλιξης αν το πεις «μέσα είσαι».

«Έξω είσαι» αν αναζητήσεις τις πραγματικές αιτίες που το γονιμοποιούν, το τρέφουν και το αποθρασύνουν…