Γράφει ο Δημήτρης Πανάγος

ΒΑΦΕΙΟ. Στο Βαφειό, περιοχή που απέχει 6 km από το κέντρο της Σπάρτης, ανακαλύφθηκε ο περίφημος «Θησαυρός του Βαφειού», μέσα σε μεγάλο θολωτό, μυκηναϊκού τύπου τάφο (1500 -1450 π.Χ).

Ο θολωτός τάφος του Βαφειού ανεσκάφη το 1889, από τον αρχαιολόγο Χρήστο Τσούντα.

Ήταν συλημένος αλλά σε ένα στενόμακρο λάκκο, βρέθηκαν σπουδαία ταφικά ευρήματα (κτερίσματα): όπλα, σφραγιδόλιθοι, τα δύο περίφημα χρυσά κύπελλα με σκηνές κυνηγιού, ταύρου. Η ταφή αποδόθηκε στο λεγόμενο Πρίγκηπα του Βαφειού, ο οποίος είχε θησαυρίσει αντικείμενα πολυτελείας, εισηγμένα, με ανταλλαγή το περίφημο μάρμαρο της περιοχής, γνωστό ως Lapis Lacedaemonius.

Ο θησαυρός σήμερα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Ο περίφημος αυτός τάφος του Βαφειού, αναδύει σήμερα μια εικόνα πλήρους εγκατάλειψης.

Όπως ανέφερε στο notospress.gr ο πρόεδρος της Τ.Κ. Αμυκλών κ. Κώστας Κόνιαρης «Είναι παρατημένος ο τάφος. Τα υποστυλώματα και η πόρτα είναι σκουριασμένα. Τα αγριόχορτα έχουν γιγαντωθεί. Πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια ώστε ο χώρος να διαμορφωθεί κατάλληλα και να γίνει επισκέψιμος ξανά. Μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί σημείο επαφής με την Εφορεία Αρχαιοτήτων».

Είναι κρίμα, χώροι τέτοιας αρχαιολογικής σημασίας να εγκαταλείπονται στην μοίρα τους. Όσο κι αν η πανδημία αποδιοργάνωσε θεσμούς και υπηρεσίες, εντούτοις φαίνεται ότι απλά επέτεινε ακόμη περισσότερο ήδη αρνητικά διαμορφωμένες καταστάσεις. Έτσι αναδείχθηκαν σύγχρονες αλλά και διαχρονικές πραγματικότητες, όπως η αδιαφορία, η αβελτηρία και η αποποίηση ευθυνών. Αναρωτιέμαι τι εικόνα θα είχε ο τάφος, αν δεν αισθανόμασταν όλοι κληρονόμοι ενός πολιτισμού που έρχεται από πολύ μακριά, όπως συνηθίζουμε να λέμε ότι αισθανόμαστε.