Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Το ψητό της Κυριακής είχε ετοιμαστεί "πολλά πρωί" από τη μάνα (έπρεπε να προλάβει να πάει στην εκκλησία) . Βροντολογάγανε τα τεντζερέδια , μύριζε το σκόρδο , το κρεμμύδι , η φρέσκια ντομάτα και η ρίγανη , μαζί και το λιβάνι που είχε κάψει θυμιατίζοντας το σπίτι κατά συνήθεια .

Εμείς , τα παιδιά , που έπρεπε να πάμε στο σχολείο για τον κυριακάτικο εκκλησιασμό , ετοιμαζόμασταν νωρίς με τα «κυριακάτικά» μας και φεύγοντας για το σχολείο παίρναμε το ταψί με το κρέας και τις πατάτες για να το πάμε στο φούρνο του Τζανή , του Νικολάου , του Καράγιωργα , του Κοκκινάκου , του Νικητέα , του Τσαμπούκα , του Οικονομάκου , κ.α. , όπου βόλευε τον καθένα . Το παραδίναμε στο φούρναρη και φτάναμε μετά στο σχολείο (εγώ πήγαινα στο παλιό 3ο Δ.Σ. Σπάρτης) , απ' όπου ("εν παρατάξει") πηγαίναμε στην εκκλησία συνοδεία των δασκάλων μας (το 3ο εκκλησιαζόταν στον Α. Νικόλαο με ιερέα τον σεβάσμιο παπα-Βασίλη Χονδρό).

Μετά τη λειτουργία τρέχαμε για το ΣΙΝΕΑΚ , στο ΦΛΟΡΑΛ , το ΑΤΤΙΚΟΝ και τον ΦΑΡΟ , όπου μας περίμεναν οι «φίλοι» μας : ο Μικυ Μάους , ο Ταρζάν , οι Καουμπόηδες και οι Ινδιάνοι , ο Ζορό , ο Χοντρός και ο Λιγνός , ο Τζέρυ Λιούις και άλλοι καλοί , γκαρδιακοί και πιστοί φίλοι .

Όταν σχόλαγε το ΣΙΝΕΑΚ , περνάγαμε από τον παλιό ξυλόφουρνο για να πάρουμε το ψητό μας . Ο φούρναρης απάνω στον πάγκο είχε ήδη βγάλει ΟΛΑ τα ψητά της Κυριακής. Πατσίτσια , γιουβέτσια , μουσακάδες και κρέας με πατάτες ήταν τα πιο συνηθισμένα . Μοσκομύριζε ο φούρνος , μοσκομύριζαν και οι καρδιές . Μας δίπλωνε δυο κομμάτια από παλιές εφημερίδες , ο φούρναρης , για να πιάσουμε το ταψί χωρίς να καιγόμαστε και φεύγαμε για το σπίτι , Κάναμε τις αναγκαίες στάσεις για ξεκούραση στο δρόμο όπου βρίσκαμε περβάζι παράθυρου ή σκαλοπάτια βολικά , τσιμπολογάγαμε καμιά πατατούλα και κάνα ψαχνό και κάποια στιγμή φτάναμε στο σπίτι . Έστρωνε τραπέζι η κυρά Μάνα , είχε έτοιμη τη σαλάτα , το τυρί και … το κρασί για τον άντρα της - "τον στύλο του σπιτιού" - και μετά , ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ , καθόμαστε και τρώγαμε , κουβεντιάζαμε για τούτα και για κείνα και το παλιό ραδιόφωνο έπαιζε το : "Φίλοι μου αγαπημένοι" στο σταθμό του τότε Ε.Ι.Ρ , με τον Γιώργο Οικονομίδη παρουσιαστή , το πιάνο του Μίμη Πλέσσα , την αλέγκρα φωνή της Ρένας Ντορ και τα τραγούδια όσων περνούσαν από ακρόαση με το όνειρο να γίνουν (και κάποιοι έγιναν) τραγουδιστές .

Το βραδάκι είχε πρώτα γλυκό στο ζαχαροπλαστείο του ΚΑΙΣΑΡΗ , σινεμαδάκι , συνήθως με Ν. Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση , αγαπημένους της μάνας , ταινίες ωραίες αλλά δραματικές που «μαύριζαν» στην παιδική ψυχή μας τη χαρά που είχε πάρει από το πρωινό ΣΙΝΕΑΚ .
Σήμερα , έγινε η ζωή μας πιο πλούσια , καινούρια φαγητά "γκουρμέ" και άλλα μπήκαν στη ζωή μας , αλλά σαν το ΨΗΤΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ , του παλιού καιρού , δεν θα ξαναφάμε ΠΟΤΕ !

* Φωτογραφία από Ημερολόγιο του Εμπορικού Συλλόγου Σπάρτης