ΣΠΑΡΤΗ. Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης, την Τετάρτη 12 Απριλίου, συζητήθηκε η πρόταση του επικεφαλής της Παράταξης «Ελπίδα» για τη φιλοξενία ηλικιωμένων μοναχικών συμπολιτών σε δομές κι εγκαταστάσεις του Δήμου Σπάρτης.

Η πρόταση αν και ήταν ενδιαφέρουσα και αφορά σε ένα κοινωνικό ζήτημα που εξελίσσεται σε πρόβλημα, δεν στάθηκε αρκετή για να ενεργοποιήσει τους δημοτικούς συμβούλους οι οποίοι την εξέλαβαν, απροετοίμαστοι για μια ακόμα φορά, μάλλον ως αφορμή για να βγάλουν τα απωθημένα τους παρά για να δρομολογήσουν δράση, πράξη και αποτέλεσμα στη βάση της πρότασης.

Ο κ. Αλεξάκος πρότεινε σε χώρους που ανήκουν στον Δήμο, όπως είναι τα κτίρια των πρώην Καποδιστριακών Δήμων να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις έτσι ώστε εκεί να μπορούν οι μοναχικοί ηλικιωμένοι - και όχι μόνον - συμπολίτες να επικοινωνούν, να απολαμβάνουν υπηρεσίες φροντίδας και να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια.
Πρότεινε δε η υπόδειξη των ατόμων που θα μπορούν να φιλοξενηθούν να γίνεται από τον αρμοδιότερο φορέα σε κάθε χωριό, την Εκκλησία.
Δυστυχώς στη συζήτηση που ακολούθησε της πρότασης αυτό που ενδιέφερε περισσότερο τους Δημοτικούς Συμβούλους ήταν αν πρέπει η Εκκλησία να μετέχει σε αυτή την προσπάθεια, όπως πρότεινε ο κ. Αλεξάκος. Χλιάρες και ασαφείς οι θέσεις για αυτή καθ’ αυτή την πρόταση.

Για μια ακόμα αφορά αποδείχθηκε ότι το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο της Σπάρτης αξιώνει τον διαχωρισμό Δήμου - Εκκλησίας και μάλιστα με διατυπώσεις και χαρακτηρισμούς που δεν τιμούν ούτε το Σώμα, ούτε και τους εκφέροντες.

Χωρίς κανείς να μπορεί να αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα από τους εκλεγμένους συμβούλους, όπως και το δικαίωμα να είναι είτε άθεοι, είτε άθρησκοι, θα πρέπει κάποτε, τόσο η Δημοτική Αρχή Σπάρτης όσο και το προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου να ξεκαθαρίσουν, πότε θέλουν την Εκκλησία στο πλευρό του Δήμου και πότε όχι.

Διότι είναι τουλάχιστον υποκρισία να μιλούν σήμερα για τον ρόλο της Εκκλησίας όταν προεκλογικά, οι περισσότεροι από αυτούς που θητεύουν στο Δημοτικό Συμβούλιο, έσπευδαν να «ζεσταθούν» δίπλα από την αίγλη και την σιγουριά της εκκλησιαστικής κοινωνίας…

Αυτοί που σήμερα αξιώνουν η Εκκλησία να μην μετέχει εθελοντικά στην πολιτική πρόνοιας του Δήμου δεν έλεγαν τίποτα όταν οι επικεφαλής τους πάσχιζαν να αποκτήσουν αποχρώσες ενδείξεις ότι πολιτεύονται συν Θεώ και χέρι - χέρι με την Εκκλησία… Αυτός ο αχταρμάς δημοτικών συνδυασμών μπορεί να μην έχει συνοχή και σύμπνοιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάζει και να απαξιώνει θεσμούς και μέσα από αυτό και πρόσωπα.

Λίγη σοβαρότητα και αυτοκριτική, στις Συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου θα οδηγούσε σίγουρα σε καλύτερα αποτελέσματα. Το δε Προεδρείο θα πρέπει να γνωρίζει ότι τελικός λόγος που εκφέρεται κάθε φορά αν δεν συμμαζεύεται και δεν συναρμολογείται εκθέτει το σύνολο του Συμβουλίου.

Η πρόταση του κ. Αλεξάκου έδωσε αφορμή για προβληματισμό τουλάχιστον σε ένα μικρό μέρος Συμβούλων και σε όσους πολίτες παρακολούθησαν τη Συνεδρίαση.

Ενδέχεται, με αφορμή αυτήν την πρόταση της «Ελπίδας», που όπως ελέχθη, για μια ακόμα φορά ξάφνιασε ευχάριστα το Σώμα, να υπάρξει κάποιο θετικό αποτέλεσμα, αλλά όπως διεφάνη όχι στην κλίμακα και στην κατεύθυνση που πρότεινε ο κ Αλεξάκος.