Η κατάταξη

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Από τα αρχαία χρόνια η διαπαιδαγώγηση, η νουθεσία, η καθοδήγηση και το πατρονάρισμα της πορείας των κοινωνιών αποτελούσε το μεγάλο στόχο και την κυρίαρχη επιδίωξη της εκάστοτε εξουσίας. Οι ηγετικές ομάδες θέτοντας υπό τον έλεγχό τους τα μέσα παραγωγής και ενημέρωσης, αλλά και τον παραγόμενο πλούτο κανόνιζαν, υπαγόρευαν και υπέγραφαν τις μορφές χειραγώγησης, εξάρτησης και εκμετάλλευσης.

Το θολό τοπίο, οι βαβέλ επικοινωνίες, η ασυμφωνία και η αταξία είναι μια έξυπνη επινόηση των αρχόντων προκειμένου να παράγονται και να αναπαράγονται διχαστικά φαινόμενα με στόχο τη διαμάχη και την αντιπαλότητα μεταξύ των ανθρώπων-πολιτών-εργαζομένων. Συγκεκριμένες και κατευθυνόμενες ιδέες και πρακτικές διοχετεύονται κατάλληλα και έντεχνα στις μάζες των κοινωνιών των διαφορετικών καταβολών, αντιλήψεων, παιδείας και πολιτισμού, με αποτέλεσμα να προκύπτει αλλοπρόσαλλη, ακανόνιστη και άναρχη κατανόηση με αβεβαιότητα, απόκλιση, αλλά και διαλυτική τάση.

Αριστερός, δεξιός, κεντρώος κ.λπ. αποτελούν χαρακτηρισμούς και κατατάξεις ανθρώπων ενός συστήματος συνειδητής διαίρεσης και ρατσιστικής σκιαγράφησης με έντονα τα αισθήματα της διχόνοιας, ενίοτε εχθρότητας και μίσους, ένεκα των διαφορετικών απόψεων, αλλά όχι συμφερόντων, αν και πρόκειται για μαχόμενες ψυχές που κοπιάζουν, ιδρώνουν και εξουθενώνονται στην ίδια αρένα της επιβίωσης, της ύπαρξης και της καταξίωσης. Η πίεση και η καταπίεση εκπορευόμενες από τις εστίες των συστημικών δομών παρασύρουν και εκτρέπουν ανάλογα με το βαθμό αντίληψης, ισορροπίας και αγωνίας. Έτσι, το νόσημα εισχωρεί με βίαιο τρόπο βαθιά στον ιστό της κοινωνίας και διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις με συνέπεια τη δημιουργία μονάδων διαφορετικών χαρακτήρων και αντιλήψεων, παρότι οι επιδράσεις και οι επιβαρύνσεις είναι κοινές, παρότι οι εξαρτήσεις και οι μορφές εκμετάλλευσης ισχυροποιούνται και επεκτείνονται, παρότι οι δουλικές συμπεριφορές είναι εμφανείς αγγίζοντας και περιορίζοντας την ίδια τη ζωή. Η συνεχής επιρροή, το αδιάκοπο και ανελέητο σφυροκόπημα και η διαρκής κατήχηση έχουν προσβάλει τα ζωτικά κύτταρα της νόησης σε βαθμό που ακόμη και τα φανερά, τα χειροπιαστά και τα πραγματικά να αμφισβητούνται. Έτσι, τα μηνύματα που λαμβάνονται από τον καθένα είναι διαφορετικά και εκφράζονται πολλές φορές με αντίθετες θέσεις, θεωρήσεις και παραθέσεις. Κι όμως το επόμενο βήμα είναι κοινό, η συνάντηση, η συμπόρευση και η αγωνία είναι μαζικές.

Οι ταμπέλες, οι αμαυρώσεις, οι σκόπιμες διαχωρίσεις μεταξύ Ελλήνων και μη, οι πατριώτες και οι άλλοι αποτελούν συμπλέγματα κατωτερότητας, συνειδησιακής υποτέλειας, απόλυτης μονομέρειας, περιθωριακής αντίληψης και βουλητικής υστερίας. Όσοι θεωρούν ότι κατέχουν το αλάθητο, το σωστό και το δίκαιο απορρίπτοντας προκαταβολικά τη διαφορετική άποψη και θέση είναι αποκομμένοι και αποξενωμένοι από τη δίνη των προβλημάτων του στροβιλισμού, της αντοχής και της αντίστασης, αλλά και των αξιών και των μεγάλων προσδοκιών για καλύτερες συνθήκες. Αγκυλωμένοι με πείσμα και αποφασιστικότητα στη μονόχνοτη, κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη αντίληψη, σκέψη και συμπεριφορά, παρασυρμένοι, κλονισμένοι και διωγμένοι από τη ροή της μαχόμενης κοινωνίας ψάχνουν να στηριχθούν με τα χέρια και τα νύχια στα μικρά ομοιώματα των συναυτουργών για να αποκτήσουν πεποίθηση και βάση. Με πλύση του εγκεφάλου από τους ενορχηστρωτές και μαέστρους της καθοδήγησης και της καθυπόταξης κατευθύνονται στη φάρμα των υποτακτικών, των προβάτων.

Η αντίσταση στην εξάρτηση, περιχαράκωση και υποταγή, η αντίδραση στην αποδυνάμωση της λογικής και του πνεύματος και η απόκρουση των σκόπιμων διχαστικών και διαιρετικών πρακτικών που έχουν στόχο την ευκολότερη καθοδήγηση και ποδηγέτηση καθίστανται επιτακτικές. Όμως, οι συντονισμένες επιθετικές δυνάμεις της υπαγόρευσης και της αναγκαστικής προσαρμογής είναι πολύ ισχυρές και έντεχνα διεισδυτικές με αποτέλεσμα τη δημιουργία εύκολων και επιφανειακών σκέψεων και επιλογών. Τα γεννήματα και τα μορφώματα αυτά του κράτους και της εξουσίας οφείλουν να επανεξετάσουν τις δήθεν ιδεολογικές τους αναφορές, να αποτινάξουν το μελανό μανδύα της απομύζησης, να επικοινωνήσουν πραγματικά και ελεύθερα με τις ανθρώπινες αξίες της ύπαρξης και να ενταχθούν στη μεγάλη πορεία της πλειονότητας της κοινωνίας. Η προσφορά τους στο μαχόμενο και συνεχώς πιεζόμενο και βαλλόμενο κοινωνικό σύνολο – του οποίου είναι ζωτικό μέρος – αλλά και στον εαυτό τους θα είναι ανεκτίμητη. Γιατί δεν υπάρχει δεξιός, αριστερός κεντρώος κ.λπ. αλλά μια οικονομική ολιγαρχία που καρπώνεται την υπεραξία της εργατικής προσφοράς, που αρπάζει το αποταμιευμένο υστέρημα των λαϊκών στρωμάτων και ένας λαός ταλαιπωρημένος και βασανισμένος που αγωνιά, προσπαθεί, αγωνίζεται και ελπίζει. Συσπειρωμένος και προσανατολισμένος θα πολλαπλασιάσει την εμβέλειά του, την ενέργειά του και την ισχύ του, για να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη αντοχή και ψυχική δύναμη το συρφετό των επιβουλών και να πορευτεί με πιο σταθερά βήματα, με ασφάλεια, δημιουργία και προσδοκία.