ΛΑΚΩΝΙΑ. Σε μεγάλο προβληματισμό έχουν περιέλθει δεκάδες παραγωγοί ελιάς στη Λακωνία λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών, σε συγκεκριμένο χρόνο και εργασία. Όπως αναφέρουν στο notospress.gr «δεν υπάρχουν χέρια» για να γίνει η συγκομιδή του ελαιόκαρπου και είναι ορατός ο κίνδυνος να μείνει καρπός πάνω στα δένδρα.
Το γεγονός αυτός φαντάζει απίστευτο σε μια χώρα με υψηλή ανεργία του εγχώριου προσωπικού. Χώρα που συγχρόνως είναι σταυροδρόμι μεταναστών.

Τι συμβαίνει;
Επί χρόνια η εργασία της ελιάς είχε περάσει σε χέρια αλλοδαπών. Αυτοί σήμερα έχουν μετακινηθεί από την Ελλάδα προς την Κεντρική Ευρώπη προκειμένου σε άλλες εργασίες να βρουν μεγαλύτερα μεροκάματα. Αυτόματα τα δύο τελευταία χρόνια και ειδικά φέτος, οι ελαιώνες άδειασαν από εργάτες γης, (Αφγανούς, Ιρανούς, κ.α.) ενώ οι Έλληνες άνεργοι είναι απρόθυμοι να δουλέψουν στο χωράφι.
Ο συνδυασμός της μεγάλης παραγωγής ελιάς και της έλλειψης εργατικών χεριών έχει εκτινάξει τα μεροκάματα (30€– 40€) με αποτέλεσμα το κόστος παραγωγής να καθίσταται ασύμφορο για τον παραγωγό.
Οι Λάκωνες παραγωγοί βρίσκονται σε ένα τραγικό αδιέξοδο εφόσον είναι αναγκασμένοι να δώσουν τη δουλειά είτε σε υψηλά αμειβόμενους εργάτες, που και αυτοί είναι λίγοι, είτε σε εργάτες που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο και δεν αποδίδουν…
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αν κι έχει εξήγηση δεν φαίνεται - τουλάχιστον άμεσα - να έχει λύση.
Οι Έλληνες άνεργοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ούτε που σκέπτονται να ασχοληθούν με την εργασία της ελιάς κα γενικά της αγροτικής παραγωγής, παραμένοντας είτε σε ουρές του ΟΑΕΔ είτε σε λίστες αναμονής για ημιαπασχόληση ή κάποιο επίδομα. Την ίδια ώρα όμως η παραγωγή ενός εκλεκτού προϊόντος μένει στα δένδρα ή η συλλογή της κοστίζει δυσανάλογα, με ότι αυτό σημαίνει.
Η ιδανική συνθήκη θα ήταν το ελληνικό εργατικό δυναμικό να αναλάβει τα χωράφια σε συνεργασία με τους παραγωγούς - καλλιεργητές που είναι εν δυνάμει και εκπαιδευτές, αφού πρώτα - ο έλληνας άνεργος - ξεπεράσει τις αναστολές που τον αποτρέπουν από την εργασία στην ύπαιθρο και τη γη. Σε μια τέτοια ευτυχή εξέλιξη όλο το κόστος συγκομιδής θα ξαναγύριζε στην αγορά και στην ελληνική κοινωνία, αφού είναι γνωστό ότι το 80% των χρημάτων που εισπράττουν οι μετανάστες εργάτες εξάγεται στην αλλοδαπή με διάφορους τρόπους.
Οι Λάκωνες ελαιοπαραγωγοί κρούουν κώδωνα συναγερμού εξηγώντας ότι το πρόβλημα είναι πλέον εντός των τειχών. Σημειώνουν όμως με νόημα ότι «και η οριστική και βιώσιμη λύση του προβλήματος βρίσκεται εντός των τειχών».
Στα ελληνικά εργατικά χέρια που πρέπει να τολμήσουν και να αποφασίσουν να συνδράμουν στην παραγωγή πλούτου που μέσα από αυτούς θα πολλαπλασιάζεται και θα αποδίδεται και πάλι στην αγορά και στην ελληνική κοινωνία.