ΣΕΛΛΑΣΙΑ. Αθόρυβα γλιστρά στα σοκάκια της Σελλασίας για να βγει στο αγνάντιο της κατοικίας του. Ανάμεσα σε απέραντους ελαιώνες.
Ο Μανούσος Μανουσάκης, για μια ακόμα φορά γεμάτος από την ολοκλήρωση μιας επιτυχημένης σειράς, «Το κόκκινο ποτάμι» που έμελλε να συγκλονίσει κάθε Έλληνα και να αποβεί επίκαιρη κατά έναν νομοτελειακό τρόπο.
Ο σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης έχει συνδέσει τ’ όνομά του με επιτυχίες που έχουν μιλήσει στην καρδιά των θεατών και έχουν αποτύπωμα ανεξίτηλο. Ισως αυτή είναι η υπογραφή του αυθεντικού σκηνοθέτη μιας κοινωνίας σε μια συγκεκριμένη εποχή. Η ταύτιση που επιτυγχάνεται μέσα από σειρές και ταινίες του είναι η σύγχρονη έκφανση της λύτρωσης του θεατή. Συχνά δε διαιωνίζεται με κάποιο τραγούδι της παραγωγής.
Aπο τις 30 παραγωγές του αν ξεχωρίσουμε κάποιες θα σας ταξιδέψουμε σε ορισμένες από τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής Τηλεόρασης και του ελληνικού κινηματογράφου:

  • 1992-1995 Τμήμα Ηθών
  • 1997-1998 Ψίθυροι καρδιάς
  • 1998-1999 Άγγιγμα ψυχής
  • 2002-2003 Η αγάπη ήρθε από μακριά
  • 2004-2005 Μη μου λες αντίο
  • 2015 Ουζερί Τσιτσάνης
  • 2019-2020 Το Κόκκινο Ποτάμι

Ο Μανούσος Μανουσάκης διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος και Πρόεδρος του Νομικού προσώπου Πολιτισμού του Δήμου Σπάρτης. Όμως αυτό που αποτελεί πλέον διαπίστωση ασφαλή είναι ότι το εκτόπισμά του δεν αξιοποιήθηκε σχεδόν καθόλου από τον Δήμο Σπάρτης σε κανένα επίπεδο, ίσως επειδή ανέκαθεν η πολιτική πολιτισμού και τέχνης ήταν μεμψίμοιρη και χωρίς όραμα και γενναία στήριξη. Εκδηλώσεις και θεσμοί όχι μόνον έμειναν στάσιμοι αλλά κάποιοι υποβαθμίστηκαν (Γιορτή Ελιάς, Έκθεση Metro, Σπάρταθλον) χωρίς να ανοίξουν βηματισμό και να αναβαθμιστούν ως θεσμοί και ως παραγόμενα πολιτιστικά γεγονότα.

Σήμερα ο Μανούσος Μανουσάκης απολαμβάνει την ηρεμία ενός αγροτικού αρχοντικού ανάμεσα στις ελιές, τα άστρα και την έμπνευσή του λίγιο έξω από τη Σελλασία Σπάρτης. Σύμφωνα με πληροφορίες δεν βλέπει με ενθουσιασμό όσα η ελληνική πολιτεία σχεδιάζει είτε για τα 2500 χρόνια από την Μάχη των Θερμοπυλών είτε για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Ενδεχομένως για μια ακόμα φορά να διαβλέπει τον βραχύ σχεδιασμό και την ατολμία πάνω σε δύο μοναδικά ιστορικά ορόσημα της Ελλάδας.

Ανήκει στην κατηγορία των σκηνοθετών που ανακαλύπτει ιστορίες και διαμορφώνει σενάρια που αγγίζουν την ψυχή και ψιθυρίζουν στην καρδιά αρκεί να υπάρχουν στοιχεία, μαρτυρίες και κοινωνική παράδοση. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ερώτηση του notospress.gr, στο περιθώριο συνέντευξής του, για το αν θα σκηνοθετούσε ταινία για την εκτέλεση των 118 στο Μονοδέντρι η απάντησή του ήταν μια αποστομωτική ερώτηση: «Υπάρχει κάποιο σημαντικό βιβλίο για την ιστορία αυτή;»