Εκδήλωση που αναλογεί στον λεγόμενο «πράσινο χρυσό» στο ελαιόλαδο και την ελιά, διοργάνωσε στους Μολάους η Φεβρωνία Πατριανάκου.

Σε μια συγκυρία που καθιστά επιβεβλημένο τον διάλογο και τον δημιουργικό προβληματισμό. Η λάκαινα πολιτικός τόλμησε και πέτυχε να βρεθούν στον ίδιο χώρο και για τον ίδιο λόγο αγρότες, συνεταιριστές, ελαιοτριβείς, έμποροι, τυποποιητές, καταναλωτές, τεχνοκράτες κι επιστήμονες.

Η συζήτηση οδήγησε σε συμπεράσματα. Γέννησε νέα ερωτήματα. Τροφοδότησε την αισιοδοξία. Εξήγησε την αγωνία. Παρουσίασε την διεθνή πραγματικότητα. Περιέγραψε την ελληνική παθογένεια.

Η επιχειρηματολογία και οι τοποθετήσεις ήταν όλες γύρω από το μέλλον της ελιάς και του ελαιόλαδου. Στην καρδιά ενός Νομού που παράγει αρκετό και καλό λάδι, στους Μολάους Λακωνίας, σε μια χώρα που είναι, μέχρι σήμερα, τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο, την Ελλάδα και σε μια εποχή που μοντέλα και τρόποι καλλιέργειας, έκθλιψης, τυποποίησης κι εμπορίας ανατρέπονται ραγδαία.

Το πάνελ εγγυήθηκε την πληρότητα της συζήτησης. Το ακροατήριο έδειξε ότι ένα εθνικό προϊόν, όταν βρίσκεται υπό κρίση και σε κρίση μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους. Αρχές, αγρότες, επαγγελματίες από κάθε γωνία της Λακωνίας, με διάφορες πολιτικές και ιδεολογικές εντάξεις, όλων των ηλικιών, και των δύο φύλλων, βρέθηκαν στην αίθουσα "Εσπερίδες", αν και ο καιρός ήταν βροχερός, για να ανταλλάξουν απόψεις κι εμπειρίες, σε μια επίμονη αναζήτηση διεξόδου από την κρίση.

Η Φεβρωνία Πατριανάκου απέδειξε ότι έχει βιώσει την κρίση που διέρχεται η αγροτική οικογένεια της Λακωνίας. Προκάλεσε και στήριξε μια εκδήλωση – τομή στα πολιτικά δρώμενα της Λακωνίας.
«Δεν θέλω να μασήσετε τα λόγια σας» είπε στους εισηγητές και κάλεσε όλο το ακροατήριο των χιλίων ανθρώπων (560 ακροατές στην αίθουσα και 410 στο διαδίκτυο) να συμμετέχουν στη συζήτηση.

Πράγματι η συζήτηση ανέδειξε ζητήματα και καταστάσεις που ενοχοποιούνται για την κρίση που διέρχεται η ελληνική καλλιέργεια ελιάς αλλά και η εμπορία του ελαιόλαδου και της βρώσιμης ελιάς.

Τόσο οι παραγωγοί όσο κι εκείνοι που κατά καιρούς διαχειρίστηκαν πολιτικές και πόρους για την ελιά έχουν ευθύνη για την σημερινή υποβάθμιση του μοναδικού σε ποιότητα προϊόντος. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης έγινε καταμερισμός ευθυνών και ρόλων και αναδείχθηκε μια διεθνής πραγματικότητα μέσα στην οποία η Ελλάδα καλείται να διατηρήσει και να βετιώσει τη θέση της ως ελαιοπαραγωγός χώρα καταβάλοντας μεγάλη και στοχευμένη προσπάθεια.

Η διεθνής αγορά καταναλώνει περισσότερο ελαιόλαδο αλλά η Ελλάδα δεν απολαμβάνει το όφελος που της αναλογεί. Η Ισπανία έχει «φύγει» μπροστά με εντατικές και αποδοτικές καλλιέργειες. Η Ιταλία αποτελεί έναν «έξυπνο» μεταπράτη ελαιολάδου αφού η παραγωγή της είναι μικρή. Η Ελλάδα δεν έχει βρεί ακόμα τον σύγχρονο βηματισμό της την στιγμή που η Τουρκία φυτεύει τα νότια παράλιά της ώστε σε λίγα χρόνια να αναδειχθεί σε δεύτερη δύναμη παραγωγής ελαιόλαδου.

Οι Έλληνες καλλιεργητές ελιάς κατά βάση έχουν κατακερματισμένο κλήρο, συγκεχυμένες μεθόδους καλλιέργειας, άγνοια των διεθνών συνθηκών, τραγική απόσταση από τα κέντρα τυποποίησης και προώθησης, εμμονή σε εσωστρεφείς νοοτροπίες που θέλουν το ελληνικό λάδι "μοναδικό" αλλά συνάμα αζήτητο.
Συγκεκριμένες πολιτικές Κυβερνήσεων οδήγησαν σε σύγχυση, αποθάρρυναν νέους ελαιοκαλλιεργητές, αποθράσυναν κακούς συνεταιριστές, υποβάθμισαν ακόμα και αυτή την αδιαμφισβήτητη ποιότητα του ελληνικού προϊόντος.

Ένας ολόκληρος κλάδος, οι γεωπόνοι, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, έγινε «πωλητής» φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, αγρότες άκριτα προχώρησαν σε καλλιέργειες και παραγωγές χωρίς ταυτόχρονα να δουλεύουν για το δύσκολο κομμάτι της τυποποίησης και της εμπορίας.

Η διεθνής αγορά και οι μεγάλες εταιρείες που εμπορεύονται το ελαιόλαδο δεν έχουν λόγους να εμιστευθούν την ελληνική πιστότητα και συνέπεια αφού θέματα όπως η ιχνηλασιμότητα και το τονάζ δεν τηρούνται στη χώρα μας με βάση τα διεθνή στάνταρ που θέτει η αγορά.
Ακόμα και στον κλάδο της γευσιγνωσίας, που θα μπορούσε να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού προϊόντος η Ελλάδα βρίσκεται πίσω.

Γενικό συμπέρασμα: Στροφή στην ποιότητα. Καλλιέργεια και παραγωγή με στόχο την ποιοτική διαφοροποίηση. Δύσκολα η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει στον ποσοτικό ανταγωνισμό της Ισπανίας. Πρέπει δε να υποκαταστήσει την Ιταλία στον διαμεσολαβητικό ρόλο της. Επιβάλλεται να δουλέψουν οι Έλληνες παραγωγοί συλλογικά, να βελτιώσουν τις συνθήκες καλλιέργειας και να στοχεύσουν στο ειδικό, μοναδικό, εξαιρετικό ελαιόλαδο και στην ελληνική ελιά (π.χ. αθηνολιά) έτσι ώστε να πάρουν στην αγορά το μερίδιο που τους αναλογεί και στην τιμή που πρέπει.

Στο ακροατήριο της εκδήλωσης διακρίναμε πρόσωπα που πιστοποίησαν την ανάγκη, τέτοιες εκδηλώσεις να επαναληφθούν και να εξειδικευθούν.
Το διακύβευμα και οι εισηγήσεις «έσπασαν» στεγανά (κομματικά, κοινωνικά, τοπικιστικά) και άνθρωποι που έχουν άποψη κι εμπειρία βρέθηκαν σε μια εκδήλωση, που σύμφωνα με την Φεβρωνία Πατριανάκου είναι η αρχή σειράς εκδηλώσεων.

Ενδεικτικά, για την «καθολικότητα» της αποδοχής από τους Λάκωνες της συγκεκριμένης πρότασης – εκδήλωσης αναφέρουμε ότι στο ακροατήριο βρέθηκαν η Αντιπεριφερειάρχης Ντία Τζανετέα, ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Γιώργος Πουλοκέφαλος, ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Παναγιώτης Φαρλέκας, οι πρόεδροι των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών Λακωνίας Νίκος Προκοβάκης και Μεσσηνίας βασίλης Κοζομπόλης, ο δήμαρχος Μονεμβάσιας Ηρακλής Τριχείλης, η Τασία Κανελλοπούλου κ.α. Χαιρετισμό απέστειλε ο Περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης.

Το notospress.gr αντιλαμβανόμενο την σημασία και κρισιμότητα της εκδήλωσης την προδιαφήμισε και την μετέδωσε απευθείας στο διαδίκτυο. Μέσα σε αυτή την εβδομάδα θα παρουσιάσει τα σημαντικότερο σημεία των εισηγήσεων και της συζήτησης που διήρκεσε πάνω από 4 ώρες και είναι βέβαιον ότι «ανοίγει» θέματα και ζητήματα στα οποία πρέπει να τοποθετηθούν και να απαντήσουν όσοι είναι αρμόδιοι.

Φωτογραφίες:Τάκης Κούρος