Το εγκαταλελειμμένο σκαρί που μπορεί να γίνει η ατραξιόν της περιοχής. Πρόταση του notospress.gr για αξιοποίησή του.

ΛΑΚΩΝΙΑ. Ενα από τα πλέον επιβλητικά αξιοθέατα της περιοχής του Γυθείου και της Σκάλας είναι το ναυάγιο του πλοίου «Δημήτριος». Το σκουριασμένο σκαρί βρίσκεται εκεί από τον Δεκέμβριο του 1981.
Αρχικά, πολλά είχαν ακουστεί για το τι ακριβώς είχε συμβεί στο πλοίο. Κάποιοι μιλούν για παράνομο τσιγαράδικο, άλλοι για λαθρεμπόριο μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, ενώ δεν έλειψαν και οι πιο ευφάνταστοι που έκαναν λόγω για πλοίο-φάντασμα αγνώστου ιδιοκτησίας…

Τελικά, αυτό που ισχύει είναι πως το μήκους 67 μέτρων καράβι μετατράπηκε σε πλοίο-φάντασμα, αφού εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες του.

Πώς το «Δημήτριος» κατέληξε να γίνει τουριστικό αξιοθέατο της περιοχής;
Το μικρό φορτηγό «Δημήτριος», Ν. Πειραιά 2707, βρίσκεται προσαραγμένο σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Γύθειο, στην περιοχή Βαλτάκι, στον δήμο Ευρώτα από τις 23 Δεκεμβρίου 1981.

Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, το φορτηγό «Δημήτριος» εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες του (αδελφοί Μολλάρη 76,75% και αδελφοί Ματσινού 23,25%), καθώς οικονομικά προβλήματα της εταιρείας τους, αλλά και μηχανικές βλάβες στο πλοίο, το ανάγκασαν να ακινητοποιηθεί.

Το πλοίο είχε καταπλεύσει εκτάκτως στο Λιμάνι του Γυθείου την 4η Δεκεμβρίου 1980, λόγω ασθένειας του πλοιάρχου και της ανάγκης εισαγωγής του σε νοσοκομείο.

Με αφορμή τον κατάπλου δημιουργήθηκαν προβλήματα οικονομικής φύσεως με το πλήρωμα, αλλά και θέματα βλαβών στη μηχανή καθώς και ελλείψεις ασφαλείας στο πλοίο, ενώ παράλληλα επιβλήθηκαν ασφαλιστικά μέτρα από διάφορους δανειστές. Το πλήρωμα απολύθηκε και η φύλαξη του πλοίου ανατέθηκε στους Γεώργιο Δανιήλ και Βασίλη Παρηγόρη.

Εως τον Ιούνιο του 1981 το σκάφος εξακολουθούσε να παραμένει στην ίδια θέση, αλλά οι πλοιοκτήτες ειδοποιήθηκαν από τη λιμενική αρχή ότι το σκάφος κατέστη επικίνδυνο καθώς είχε πάρει κλίση προς τα δεξιά από την εισροή υδάτων στα κύτη του. Από τη λιμενική αρχή ζητήθηκε η μετακίνηση του σκάφους εκτός λιμένα, σε ασφαλές αγκυροβόλιο.

Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση από τους πλοιοκτήτες έως τις 9 Νοεμβρίου 1981. Τελικά, το πλοίο έγινε έρμαιο των δυσμενών καιρικών συνθηκών και παρασύρθηκε από το αγκυροβόλιό του. Η τελική θέση του, την οποία και πάλι αποφάσισαν οι καιρικές συνθήκες στις 23 Δεκεμβρίου 1981, είναι η σημερινή στην παραλία Βαλτάκι βορειοανατολικά 3 μίλια βορειοανατολικά του Γυθείου. Εκεί το σκάφος εγκαταλείφθηκε χωρίς να έχει επιδειχθεί ενδιαφέρον για την τύχη του.

Τα χαρακτηριστικά του πλοίου
Στο βιβλίο του αείμνηστου επίτιμου αρχηγού του Λιμενικού Σώματος Χρήστου Ντούνη «Τα ναυάγια στις ελληνικές θάλασσες» διαβάζουμε ότι το «Δημήτριος» (πρώην Klintholm) ήταν χωρητικότητας 965 κόρων και μήκους 67 μέτρων, που είχε ναυπηγηθεί το 1950, καθώς και ότι ήταν «ιδιοκτησίας των αδελφών Μολλάρη κατά 76,75% και των αδελφών Ματσινού κατά 23,25%».

Σήμερα τείνει να γίνει επικίνδυνο αφού η αλμύρα το διαλύει. Οι αρχές θα μπορούσαν να αναδείξουν το σημείο ως ιδανικό για selfie και να το αξιοποιήσουν ως τουριστική ατραξιόν. Η Λακωνία πρέπει να το αξιοποιήσει.

Το notospress.gr παρουσιάζει σειρά φωτογραφιών απο το πλοίο – «φάντασμα» αλλά και φωτογραφία όταν ήταν αξιόπλοο με το όνομα Klintholm. Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομά του παραπέμπει σε νησίδα…

Αν ανήκετε σε αυτούς που θεωρούν την πρότασή μας ουτοπική ή υπερβολική δείτε τι συμβαίνει με το αντίστοιχο ναυάγιο της Ζακύνθο και πως οι Ζακυνθινοί το προστατεύουν μιας και αποτελεί κερδοφόρα τουριστική ατραξιόν.

Την άμεση συντήρησή του «ζητά» από τους αρμοδίους το παγκοσμίως γνωστό «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, το τσιγαράδικο «Παναγιώτης», που πριν από 34 χρόνια τα άγρια κύματα της θάλασσας του Ιονίου, το προσάραξαν πάνω στην αμμουδιά.

Χρόνο με τον χρόνο ο «Παναγιώτης» έγινε γνωστός σε όλη την υφήλιο και κατάφερε να μετατρέψει τον Άη-Γιώργη σε μία μοναδική παραλία του κόσμου, που την επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες προκειμένου να θαυμάσουν το σιδερένιο κουφάρι του που βρίσκεται μισοθαμμένο στην κατάλευκη αμμουδιά του νησιού, γνωστή σε όλους ως «Ναυάγιο».

Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες, η σκληρή αλμύρα, η υγρασία, ο άνεμος και η επιθετική άμμος κατάφεραν με το πέρασμα των χρόνων να «τρυπήσουν» και διαβρώσουν το φημισμένο πλέον καράβι, με συνέπεια σήμερα να «εκπέμπει» SOS προκειμένου να παραταθεί ο χρόνος της ζωής του.

Δεν είναι όμως μόνο η φύση που φέρεται σκληρά στο γυμνό κουφάρι του «Παναγιώτη» καθώς οι αμέτρητοι τουρίστες που το επισκέπτονται, ξεφλουδίζουν τα κομμάτια του θέλοντας να αποκτήσουν ένα αναμνηστικό ή αφήνουν το αποτύπωμά τους ζωγραφίζοντας πάνω του με μαρκαδόρους, σπρέι και ό,τι άλλο υλικό διαθέτουν.

Πρόσφατα η Επιτροπή Τουρισμού του δήμου, καθώς και κλιμάκιο καθηγητών του Τμήματος Τεχνολόγων Περιβάλλοντος των ΤΕΙ Ιονίων Νήσων (εδρεύει στη Ζάκυνθο) και του , έκαναν ένα επιτόπιο έλεγχο της κατάστασης που βρίσκεται και βιώνει το «Ναυάγιο», προκειμένου να ξεκινήσουν οι ενέργειες διάσωσης και συντήρησής του.

«Ο δήμος Ζακύνθου ξεκινά άμεσα ένα σχέδιο αποκατάστασης, συντήρησης και ανάδειξης αυτού του εμβληματικού αξιοθέατου που είναι το “Ναυάγιο” της Ζακύνθου. Ήδη έγινε η πρώτη δράση, με μία σειρά από μετρήσεις και καταγραφές της κατάστασης του "Ναυαγίου", ενώ γίνονται οι ενέργειες για την ανάταξη της ευρύτερης περιοχής του “Ναυαγίου”, με λειτουργικές βελτιώσεις και με τοποθέτηση φύλακα-ναυαγοσώστη ώστε να παρέχουμε ασφάλεια και στο “Ναυάγιο”, αλλά και τους επισκέπτες, ενώ θα τοποθετηθεί άμεσα και επισύναψη περιγραφής του. Ταυτόχρονα αναμένονται τα αποτελέσματα της πρώτης αυτοψίας που έγινε από τους ειδικούς, προκειμένου να ξεκινήσει η μελέτη της συντήρησης και διατήρησής του ώστε να μπορούν οι επισκέπτες σε συνδυασμό με το υπέροχο περιβάλλον που το περιβάλλει, να το χαίρονται για πολλές δεκαετίες ακόμη», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος Επιτροπής Τουρισμού του δήμου Ζακύνθου, Αντώνης Νικολουδάκης.

Σύμφωνα με τον Ειδικό Προληπτικής Συντήρησης Έργων Τέχνης, Χρήστο Καρύδη, που συμμετείχε στην αυτοψία που έγινε στο «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, πρώτος στόχος του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων και του Τμήματος Τεχνολόγων Περιβάλλοντος, είναι σταδιακά να ξεκινήσει η προμελέτη για τη συντήρηση της μεταλλικής επιφάνειας του καραβιού και η εξεύρεση των κατάλληλων υλικών για την προστασία του.