Γράφει η Ερασμία Χίου

ΣΠΑΡΤΗ. Στο νέο του μυθιστόρημα Το βιβλίο της βροχής , ο Αλέξης Σταμάτης βάζει τους ήρωές του στο στενό χρονικό περιθώριο μιας καταιγίδας. Όσο σύντομη και αν είναι η διάρκειά της, είναι αρκετή για να ανατρέψει και να αλλάξει τις ζωές τους.

Μπορεί η ζωή σου να αλλάξει σε 3 ώρες και 14 λεπτά;

Αθήνα 2009. Kατά τη διάρκεια μιας ηλιόλουστης μέρας, ξεσπά ξαφνικά μια από τις πιο άγριες καταιγίδες στην ιστορία της πόλης, αιφνιδιάζοντας τους ήρωες του βιβλίου, οι οποίοι συνδέονται με ποικίλους τρόπους μεταξύ τους. Χαρακτήρες διαφορετικοί, με ισχυρά κίνητρα και επιθυμίες, βιώνουν, ο καθένας με τη δική του ιδιοσυγκρασία, την καταλυτική επίδραση της μπόρας. Η βροχή επεμβαίνει έντονα και καθοριστικά στη ζωή τους. Ανατρέπει τα σχέδιά τους, εκτρέπει τον ρου της κάθε ιστορίας και αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά και απωθημένα, οδηγώντας στην εξιλέωση ή στην κάθαρση.

Αλληλεπιδρώντας, το φυσικό φαινόμενο και ο άνθρωπος ανασυστήνουν τη μοίρα της ημέρας, της ώρας, της στιγμής. Ένα πάντως είναι το σίγουρο. Όταν η καταιγίδα πλέον τελειώνει και ο ουρανός γίνεται πάλι καθαρός, κανένας από τους ήρωες δεν είναι εκείνος που ήταν πριν πέσει η πρώτη σταγόνα.

Καταιγίδα, θαυμάσια επιλογή για τη φύση να στείλει τους υγρούς εισβολείς της. Μια διάφανη κουρτίνα καλύπτει την πόλη, ένας μανδύας οξύς, μαζί αγνός και μολυσμένος. Κόλαση για μια περίτρανη νύξη Παραδείσου. Και νερό, πολύ νερό.

Νερό μνησίκακο, βίαιο, ερωτικό

Νερό οργισμένο, βαρύ, καθαρτήριο.

Το νερό θρέφει, το νερό νανουρίζει, το νερό παρηγορεί, το νερό δίνει πίσω πράγματα χαμένα. Αλλά κυρίως το νερό σηκώνει μια κουρτίνα, κι από πίσω περνάει… Τίποτα δεν κλείνει, οι αντανακλάσεις γίνονται ένα με τη φύση, πολλαπλασιάζονται, επαυξάνουν, ανοίγουν, απλώνουν.

Στην ένταση αυτής της καταιγίδας, όπως και σε κάθε ένταση ενός συναισθήματος, ενεργοποιείται όλη η προϊστορία της ύπαρξης. Αφήνοντας πίσω το κουκούλι, το σώμα, αυτό τον συγκεκριμένο μετρήσιμο όγκο, ενσαρκώνει μια φυσική εμπειρία που θα χαρίσει στο νέο αυτό κόσμο και πάλι το μοίρασμα, την αλήθεια, την εν δυνάμει δυνατότητα της κτήσης προς κάτι ατόφιο, αμάλαγο, καθάριο.