Γράφει η Νότα Δαγκούνα

Αξιότιμοι Σπαρτιάτες και Σπαρτιάτισσες θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα θέμα σημαντικότατο για τον τόπο μας τη Σπάρτη.

Μιλάω για το Νέο Αρχαιολογικό μουσείο της Σπάρτης που λένε πως θα γίνει στην είσοδο της πόλης μας στο χώρο του εργοστασίου του ΦΙΞ. Ένα μουσείο που θα έπρεπε να έχει και να καμαρώνει η πόλη της Σπάρτης από πολλά χρόνια τώρα και που όλοι όσοι έχουν στα χέρια τους την εξουσία μας το τάζουν και οι ίδιοι αυτοί μετά από λίγο το ξεχνάνε.

Την Δευτέρα (σ.σ. 6/6) συναντήθηκαν στο Διοικητήριο της Σπάρτης οι αρμόδιοι αιρετοί άρχοντες της περιοχής αλλά και κάποιοι πολίτες που νοιάζονται ακόμη τούτο τον κακότυχο τόπο, για να εξετάσουν για μια ακόμη φορά το θέμα της ανέγερσης του νέου Μουσείου.

Αυτό που αποκόμισαν οι παρευρισκόμενοι, μετά από δύο και πλέον ώρες συζήτησης ήταν πως «όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει» όπως λέει σοφά και ο λαός μας.

Ο περιφερειάρχης κύριος Τατούλης, με την σιωπηλή και ύποπτη συναίνεση της αντιπεριφεριάρχου κυρίας Τζανετέα, χωρίς να μπορεί να στηρίξει γερά τις αποφάσεις του, μηδένισε μονοκοντυλιά όλες τις προσπάθειες που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια για την ανέγερση κτηρίου αντάξιου να στεγάσει τον ανεκτίμητο πολιτιστικό πλούτο που μας κληροδότησε η Αρχαία Σπάρτη.

Η πρόθεση της περιφέρειας είναι, τάχα μου, να ξεκινήσει το πλάνο της προμελέτης και της μελέτης για τη δημιουργία του νέου Μουσείου από μια εντελώς διαφορετική βάση, απελπιστικά χρονοβόρο, οικονομικά απαγορευτική και εν τέλει αποτρεπτική.

Και μιλάμε για την μελέτη και μόνο αυτή μιας και τη κατασκευή του όλου έργου την έχει υποσχεθεί επίσημα το Ίδρυμα Νιάρχου που κάνει αγώνα χρόνια τώρα να δωρίσει ένα μεγάλο έργο στον τόπο καταγωγής του ιδρυτή του. Η προμελέτη από μόνη της στην νέα της εκδοχή θα είναι του ύψους των 3.000.000 ευρώ (χοντρικά) ποσού πολλαπλασίου της προηγουμένης για την οποία τα χρήματα είχαν εξευρεθεί. Για να μην μιλήσουμε για την μελέτη που λογικά έπεται. Μιλάμε για ποσά που στις δύσκολες μέρες που περνά ο τόπος είναι άπιαστο όνειρο και καθιστούν το έργο ανέφικτο.

Η περιφέρεια λοιπόν πέταξε στον κάδο των αχρήστων τις όποιες προσπάθειες και τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου, και με «ελαφρά τη καρδία» έθαψε βαθειά στη γη τα όνειρα των συμπολιτών μας να δουν κάποτε να εκτίθενται όλα όσα θαυμαστά στοιβάζονται εγκαταλελειμμένα στις διάφορες αποθήκες της πόλης.

Η πόλη μας η Σπάρτη ιστορικά και αρχαιολογικά δεν υπολείπεται ουδόλως της Αθήνας, για κάποιους μάλιστα υπερτερεί και αξίζει τουλάχιστον της ίδιας αντιμετώπισης με την πρωτεύουσα. Δικαιούται να έχει και αυτή Μουσείο εφάμιλλο εκείνου της Ακρόπολης των Αθηνών.

Το Μουσείο της πόλης της Σπάρτης θα γίνει πόλος έλξης για τους επισκέπτες, Έλληνες και ξένους. Πέραν όλων των άλλων θα βοηθήσει σημαντικά στην αναβάθμιση του τουρισμού στον τόπο μας που μαραζώνει μέρα με την ημέρα με τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Θα δημιουργηθούν επιχειρήσεις σχετικές, θα ανασάνουν οι ήδη χειμάζουσες και θα υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας.

Και ερωτούνται λοιπόν τόσο ο κύριος Τατούλης όσο και η κυρία Τζανετέα και ας απαντήσουν με το χέρι στην καρδιά. Η υποβάθμιση αυτού του σημαντικού τόπου που έδωσε στην ανθρωπότητα έναν Λυκούργο, έναν Λεωνίδα, μια Ωραία Ελένη έναν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τόσους άλλους «ων ουκ έστι αριθμός» γίνεται βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου ή την χρωστάμε εξ ολοκλήρου στην ανεπάρκεια όλων όσων κατά συρροή επιλέγουμε με την ψήφο μας και για τους οποίους είμαστε και εμείς υπεύθυνοι για το κομμάτι που μας αναλογεί; Και κάτι άλλο. Την έννοια «συνέχεια του κράτους» την έχουν υπ ‘όψιν τους ή ακολουθούν πάγια την λογική του μηδενίζουμε και ξεκινάμε από την αρχή με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.