Επιμέλεια Κειμένου: Παναγιώτης Σταματόπουλος (απόφοιτος Μ. Σ. Σ., 2006-07).

Το 1988 ιδρύεται στην Αττική το πρώτο Μουσικό Σχολείο της Ελλάδας, το Πειραματικό Μουσικό Σχολείο (Γυμνάσιο και Λύκειο) Παλλήνης. Σήμερα, 25 χρόνια αργότερα, τα 42 Μουσικά Σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια, που λειτουργούν ανά την Ελλάδα αποτελούν θεσμό που διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στα εκπαιδευτικά, τα καλλιτεχνικά και τα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας. Στις αίθουσες των Μουσικών Σχολείων οι μαθητές παρακολουθούν μαθήματα γενικής παιδείας, ακριβώς όπως και στα γενικής παιδείας Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας, αλλά και μαθήματα μουσικής και καλλιτεχνικής παιδείας και αγωγής. Έτσι, η σημασία των Μουσικών Σχολείων έγκειται στο γεγονός ότι εισάγουν στην εκπαιδευτική πραγματικότητα και πρακτική την τέχνη και τον πολιτισμό, παρέχοντας ουσιαστική και διευρυμένη παιδεία. Πραγματώνουν έτσι το αίτημα και το όραμα για βιωματική επαφή των παιδιών και των νέων με την τέχνη. Στη Σπάρτη το Μουσικό Σχολείο (Γυμνάσιο με Λυκειακές τάξεις Α’, Β’, Γ’) ιδρύθηκε το 2001, έχοντας 36 μαθητές. Έξι χρόνια αργότερα, το 2007, 22 από τους μαθητές αυτούς ολοκλήρωσαν τις εγκύκλιες σπουδές τους και αποφοίτησαν από το Μουσικό Σχολείο Σπάρτης.

Πριν από δεκατρία περίπου χρόνια λίγα παιδιά που μόλις είχαν αποφοιτήσει από τα Δημοτικά Σχολεία της πόλης μας, της Σπάρτης, επέλεγαν να φοιτήσουν στο νεοσύστατο τότε Μουσικό Σχολείο Σπάρτης. Στο εξής κάθε χρόνο το Μουσικό Σχολείο Σπάρτης προσελκύει το ενδιαφέρον νέων μαθητών από ολόκληρο τον Νομό Λακωνίας, παιδιών με νέες φωνές, παιδιών με όρεξη και αγάπη για τη μουσική, παιδιών έτοιμων να δημιουργήσουν και να χαρούν το πολύτιμο δώρο της μουσικής.

Σίγουρα, οι περισσότεροι από τους νέους μαθητές δεν αντιλαμβάνονται πάντοτε εξαρχής τον σκοπό ή την ιδιαιτερότητα ενός σχολείου που, όπως όλα τα Μουσικά και τα Καλλιτεχνικά Σχολεία της χώρας μας, θεραπεύει όχι μόνο τα γράμματα, αλλά και την τέχνη και τον πολιτισμό, υπηρετώντας εν τέλει τον ίδιο τον άνθρωπο και τον ανθρωπισμό. Κι είναι γεγονός πως συχνά πρέπει να περάσουν κάμποσα χρόνια, προκειμένου να καρποφορήσουν μέσα στις ψυχές μας όλα όσα μπολιάζονται στα παιδικά και τα εφηβικά μας χρόνια, ώστε να αντιληφθούμε λίγα χρόνια αργότερα την ευλογία και την τύχη του να έχουμε φοιτήσει σε ένα σχολείο γεμάτο μουσικές, χρώματα και ηχοχρώματα, γεμάτο εικόνες και συναισθήματα, γεμάτο δημιουργία και νέες ιδέες. Συνήθως όμως μία εσωτερική αγάπη για τη μουσική και μία ενδότερη ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση ωθούν τα μικρά παιδιά να επιλέξουν ένα τέτοιο σχολείο, στις αίθουσες και στους διαδρόμους του οποίου ακούγονται μουσικές οικείες, μουσικές από ήχους της βυζαντινής και της παραδοσιακής μουσικής του λαού μας, μουσικές του Τσιτσάνη, μουσικές του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη, μουσικές του Μότσαρτ και του Μπετόβεν, και στίχοι του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου. Αλήθεια, πόσο διαφορετικές, πόσο πιο όμορφες θα ήταν άραγε οι ζωές όλων μας, αν στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στις πόλεις, στους δρόμους και στις πλατείες μας ακουγόταν μουσική; Ένα τέτοιο ανεκτίμητο δώρο, την αξία του οποίου δύσκολα αντιλαμβάνεται κάποιος που, όπως θα λέγαμε εμείς, οι απόφοιτοι, «δεν είναι από το Μουσικό», προσφέρει στους μαθητές του κάθε Μουσικό Σχολείο.

Αν τώρα μάς ζητούσε κανείς να ανατρέξουμε στις όμορφες εικόνες, τις μνήμες και τις αναμνήσεις μας από το Μουσικό Σχολείο, σ’ όλα εκείνα τα ανεκτίμητα και τα δυσεύρετα δώρα που το σχολείο μας μάς χάρισε, θα βρίσκαμε τί άλλο; Μουσικές. Γέλια. Χαρά. Γνώση. Κι όλα αυτά μέσα από μουσικά σύνολα, μέσα από ορχήστρες, μέσα από χορωδίες, μέσα από θεατρικές ομάδες, μέσα από καλλιτεχνικά και φιλολογικά εργαστήρια. Μέσα από εκδηλώσεις, μέσα από συναυλίες, μέσα από αφιερώματα και από εκπαιδευτικά προγράμματα, μέσα από καλλιτεχνικούς μαθητικούς διαγωνισμούς, μέσα από πρόβες, μέσα από εκδρομές και μέσα από γιορτές γεμάτες γέλιο, μουσική και μάθηση. Μα πάνω απ’ όλα και μέσα σ’ όλα αυτά θα έβρισκε κανείς πλούτο. Έναν πλούτο ξεχωριστό που δεν εξαργυρώνεται, αλλά μάς συνοδεύει ες αεί ως φρουρός πολύτιμος, ως σύντροφος παντοτινός κι ως φίλος σπάνιος. Ακριβώς γι’ αυτό τόσο η γνώση, η δημιουργικότητα και η αυτενέργεια που προάγονται από τα Μουσικά Σχολεία όσο και η ψυχική και η πνευματική γαλήνη την οποία αποκομίζει ένα παιδί από την καθημερινή του επαφή με τη μουσική αποτελούν το αντίδοτο απέναντι στο ενδεχομένως επιβεβαρυμμένο πρόγραμμα σπουδών ή απέναντι στην έλλειψη υλικο-τεχνικών υποδομών που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζει, ειδικά σε τέτοιους καιρούς ζοφερούς, όχι μόνο τα Μουσικά Σχολεία, μα κάθε σχολείο, την εκπαίδευση και την παιδεία εν γένει. Και τελικώς, υπάρχει άραγε τίποτα πιο σημαντικό από την αναλγητική επίδραση της μουσικής στην ανθρώπινη ψυχή, ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά και εφήβους; Ακριβώς γι’ αυτό ένα σχολείο που σφύζει από νότες και μελωδίες θα αποδώσει στην κοινωνία, αν μη τι άλλο, ανθρώπους με ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, η ταυτότητα των οποίων πάντα θα ορίζεται από τη φοίτησή τους στο Μουσικό Σχολείο.

Τα λόγια, το χαρτί και το μελάνι σίγουρα δεν είναι δυνατόν να αποτυπώσουν ξεκάθαρα όλα εκείνα που κερδίζει ένα παιδί ή ένας έφηβος από τη φοίτησή του στο Μουσικό Σχολείο. Η μουσική όμως μιλά πάντα πιο όμορφα, πιο καθαρά. Γι’ αυτό, και όλοι τήν αγαπούν. Γι’ αυτό, και όλους τούς ενώνει. Έτσι, αντί άλλων λόγων, εμείς, οι απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης, σάς χαιρετούμε με δύο ξεχωριστές κι αγαπημένες μουσικές συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι, Το βαλς των χαμένων ονείρων και Το Νησί των Συναισθημάτων, μιας και φέτος εορτάζουμε στην Ελλάδα το Έτος Μάνου Χατζιδάκι με αφορμή την επέτειο του θανάτου του μεγάλου αυτού Έλληνα συνθέτη πριν από 20 χρόνια. Όλες οι σκέψεις κι όλα τα λόγια, όλα τα όνειρα κι όλα τα συναισθήματα που δεν χωρούν σ’ αυτές τις δύο σελίδες ξεπηδούν αυθόρμητα μέσα από τις υπέροχες μουσικές του Χατζιδάκι. Και ποιος ξέρει; Με τη μουσική αυτός ο κόσμος ίσως κάποτε αλλάξει!

Καλή σας ακρόαση!
Και καλή αντάμωση στο Μουσικό Σχολείο Σπάρτης!

Σπάρτη, Μάιος 2014
Για το Μουσικό Σχολείο Σπάρτης και για τα 25 χρόνια από την ίδρυση των Μουσικών Σχολείων στην Ελλάδα.

Οι απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης.