Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Τον τελευταίο καιρό, στο χώρο της Δημόσιας Εκπαίδευσης, παίζεται κυριολεκτικώς το θέατρο του παραλόγου, αφού η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, προσπαθεί αξιοιώντας κάθε δυνατότητα και χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο, που της παρέχεται, να κάμψει τις αντιστάσεις των Εκπαιδευτικών και να τους υποχρεώσει να εφαρμόσουν, εν πρώτοις, την αυτοαξιολόγηση της κάθε σχολικής μονάδας και στη συνέχεια να υποβληθούν στην ατομική αξιολόγηση-χειραγώγηση!

Η κοινή γνώμη, που συνήθως διαμορφώνεται από τα μέσα μαζικής «πληροφόρησης» και δεν έχει ολοκληρωμένη, σαφή και αντικειμενική εικόνα για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως αυτό, ακούγοντας για τις αντιδράσεις των Εκπαιδευτικών Λειτουργών κατά της επιχειρούμενης «αξιολόγησής» τους, εξεγείρεται και σπεύδει να τους καταδικάσει, ασπαζόμενη την επικοινωνιακή-κατευθυντηριακή πολιτική της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, η οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ, μετακυλίει στους Εκπαιδευτικούς τις δικές της μεγάλες και σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στη Δημόσια Παιδεία, στέλνοντας το πλάνο μήνυμα πως «αν οι Εκπαιδευτικοί αξιολογηθούν, θα βελτιωθεί η παρεχόμενη Εκπαίδευση»!

Αυτή είναι η εύκολη λύση που επέλεξαν οι «εκσυγχρονιστικές» και μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2000 έως και σήμερα, φορτώνοντας όλα τα βάρη στις πλάτες των Εκπαιδευτικών, τους οποίους πρώτα φρόντισαν με επίμονο και συστηματικό τρόπο να απαξιώσουν στα μάτια του λαού! Πίσω της έκρυψαν με ενοχικές παρασκηνιακές μεθοδεύσεις:

1. Την υποχρηματοδότηση της Δημόσιας Παιδείας, η οποία στοιχειωδώς πλέον καλύπτει τις λειτουργικές της ανάγκες.
2. Τους διαρκώς μειούμενους διορισμούς, που οδηγούν σε αρνητικές αναδιαρθρώσεις (καταργήσεις σχολικών μονάδων-συμπτύξεις τμημάτων-αύξηση μαθητών ανά τμήμα) και υποβάθμιση της παρεχόμενης Εκπαίδευσης.
3. Τη διαμόρφωση ενός νοσηρού τρομοκρατικού κλίματος στο χώρο του Σχολείου με διοικητικό αυταρχισμό, λεκτικούς εκφοβισμούς, πειθαρχικά συμβούλια και αργίες.
4. Τη δραστική μείωση των αποδοχών των Εκπαιδευτικών με την ταυτόχρονη αύξηση κι εντατικοποίηση της εργασίας.
5. Τα ανεπαρκή έως ακατάλληλα σχολικά αναλυτικά προγράμματα και εγχειρίδια τα οποία θα δημιουργήσουν τη νέα γενιά των ημιμαθών, καταρτίσιμων και πειθήνιων Ελλήνων σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις των διεθνών κέντρων εξουσίας της Νέας Τάξης.
6. Τη σταδιακή αλλά συντονισμένη προσπάθειά τους να μετατρέψουν το δημόσιο σχολείο από κοινωνικό αγαθό σε σχολείο της αγοράς, μέσω της εμπορευματοποίησης της Παιδείας, με γονείς και μαθητές πελάτες, με διευθυντές μάνατζερ που θα αναζητούν χορηγούς, με την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων κλπ.

Επιπλέον, αυτό το αναξιοκρατικό-ανισότιμο-πελατειακό κράτος, που διαμόρφωσαν στην περίοδο της μεταπολίτευσης τα δύο κυρίαρχα κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), εξακολουθεί να παραμένει αλώβητο και παρά τις διακηρύξεις για την αλλαγή του δίνει καθημερινά στοιχεία περί του αντιθέτου, αφού οι συγκυβερνώντες πολιτικοί σχηματισμοί απλά άλλαξαν την αναλογία στο μοίρασμα των θέσεων του ελληνικού Δημοσίου!

Να γιατί δεν μπορεί κανείς να εμπιστευτεί την δήθεν «αξιολόγηση» των Εκπαιδευτικών με το προκαθορισμένο ποσοστό των αρίστων σε κάθε βαθμό! Η εφαρμογή της δεν αποσκοπεί στη βελτίωση της παρεχόμενης Εκπαίδευσης, αλλά στην υποταγή των Εκπαιδευτικών, στο σβήσιμο κάθε ελεύθερης φωνής, που αντιστέκεται στην ισοπέδωση της δημόσιας Παιδείας, στην κατάργηση του ανεξάρτητου, αγωνιστικού, εκπαιδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος, στην εμπέδωση του αυταρχισμού και του φόβου στο σχολικό χώρο!

Στις 18 Μαρτίου 2014, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος έδωσε συνέντευξη τύπου στην οποία ανακοίνωσε ότι συγκεντρώθηκαν 58.560 υπογραφές Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ποσοστό 93% των υπηρετούντων Εκπ/κών), που αρνούνται την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, την αξιολόγηση-χειραγώγηση των Εκπ/κών του Υπουργείου Παιδείας της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, την συνεπακόλουθη κατηγοριοποίηση των σχολείων, το διωγμό των Εκπ/κών και τη διάλυση της Δημόσιας Εκπαίδευσης!

Είναι γνωστό, επίσης, ότι το σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για τη συγκρότηση ομάδων εργασίας αυτοαξιολόγησης, μέσω των Συλλόγων Διδασκόντων, ναυάγησε παταγωδώς! Αντί, όμως, οι ιθύνοντες να σεβαστούν την εκφρασμένη θέληση της συντριπτικής πλειονότητας των Εκπαιδευτικών και να προχωρήσουν σε ουσιαστικό διάλογο με τα εκλεγμένα θεσμικά τους όργανα, επέδειξαν γι’ άλλη μια φορά πλήρη αδιαλλαξία! Έτσι με πρόσφατη εγκύκλιο καλούν τους διευθυντές των σχολείων να συγκροτήσουν τις ομάδες εργασίας αυτοαξιολόγησης με δική τους απόφαση χωρίς να σεβαστούν τις αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, αναιρώντας τη δική τους δέσμευση ότι η συμμετοχή στις ομάδες αυτές είναι προαιρετική!!!

Παιχνίδια με την «αξιολόγηση»! Ποιον θα ωφελήσουν όλα αυτά; Επί της ουσίας κανέναν! Η Παιδεία μας χρειάζεται μια άλλη πολιτική ηγεσία με όραμα για το παρόν και το μέλλον της! Μια ηγεσία που θα σέβεται τον Εκπαιδευτικό Λειτουργό και θα βρίσκεται διαρκώς δίπλα του στο σύνθετο και δύσκολο έργο του αντί να τον λοιδωρεί και να τον απαξιώνει! Μια ηγεσία που θα κατοχυρώσει την έννοια του κοινωνικού αγαθού για την Παιδεία και θα αμβλύνει τις ταξικές διαφορές! Μια ηγεσία που θα φροντίζει τόσο για τη γενική και ειδική μόρφωση των υποψήφιων Εκπαιδευτικών, όσο και για την αναγκαία επιμόρφωσή τους στη διάρκεια της μακρόχρονης εκπαιδευτικής τους υπηρεσίας, που σήμερα είναι ανύπαρκτη! Χρέος όλων μας είναι να βοηθήσουμε για τη δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων που θα μας οδηγήσουν στην εκπλήρωση όλων αυτών, γιατί μόνο τότε η Παιδεία μας θα ανυψωθεί και η χώρα μας θα μπει σε τροχιά πραγματικής ανάπτυξης!