ΣΠΑΡΤΗ. Την τριλογία του μυθιστορήματος «Άγιοι Έρωτες» του συγγραφέα Γιώργου Μιχαηλίδη παρουσιάζει η Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης. Εκ μέρους της Λέσχης η Πόπη Χριστάκου, Δασκάλα του 4ου Δημοτικού Σχολείου Σπάρτης. γράφει τα εξής :

“Περισσότερα από 30 χρόνια ο Γιώργος Μιχαηλίδης εκδίδει τα βιβλία του, που με το «Άγιοι Έρωτες» έφτασαν τα 11(έντεκα).

Οι «Άγιοι Έρωτες» είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, που ετοιμάζει ο σκηνοθέτης, συγγραφέας και θεατράνθρωπος (ιδρυτής του Θεάτρου Νέας Ιωνίας αλλά και του Ανοιχτού Θεάτρου), Γιώργος Μιχαηλίδης.

Θυμίζω ότι είχε προηγηθεί η τριλογία του με γενικό τίτλο «Της επανάστασης, της μοναξιάς και της λαγνείας» (Εκδ. Καστανιώτη), από την οποία είχαμε ήδη δείγματα γραφής.

Στη Λέσχη μας διαβάσαμε τον πρώτο τόμο της νέας τριλογίας με τίτλο «Τα μεγάλα χρόνια», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Αυγούστου. Ο συγγραφέας συνδυάζει και πάλι τη λογοτεχνία με την Ιστορία.

Οι Άγιοι Έρωτες μέσα από αληθινά ιστορικά γεγονότα, ακολουθούν την ιστορία τριών οικογενειών από το 1890 έως το 1915, που κατάγονται από διαφορετικά μέρη, ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που όμως οι ζωές τους διασταυρώνονται μέσα στον πόλεμο, διαμορφώνεται η μοίρα τους, ανακαλύπτουν αμείλικτες αλήθειες και ζουν μεγάλους «Άγιους Έρωτες».

Γιατί «άγιος» είναι ο έρωτας για την πατρίδα, για τη γνώση, τη μάθηση, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη, τον πλησίον, τον συνάνθρωπο, ο έρωτας για την ίδια τη ζωή!

Βυθιστήκαμε στην απόλαυση ενός υπέροχου βιβλίου, αλλά ταυτόχρονα και στις σελίδες της Ιστορίας του τόπου μας, που κρατάει ζωντανή τη μνήμη μας και είναι σαν να κρατάει δυνατή την ελπίδα μας.

Ένα έργο πολυπρόσωπο, με πολλές αφηγηματικές φωνές, οι γενιές μπλέκονται, ο χρόνος πηγαινοέρχεται. Η ιστορία ξεκινά από ένα μικρό χωριό στα Τζουμέρκα, μεταφέρεται στη Μακεδονία και τις επιθέσεις των Βουλγάρων, στην Οδησσό με τον ακμάζοντα ελληνισμό, στη μάχη της Αετοράχης για την κατάληψη των Ιωαννίνων, στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, στην Αθήνα.

Έργο κινηματογραφικό, με ολοζώντανες εικόνες πολέμων και μαχών, αλλά και ειρηνικής ζωής. Διαβάζουμε για τη φρίκη του πολέμου, για ακρωτηριασμένα σώματα, για τα χειρουργεία του μετώπου, αλλά παράλληλα κι αυτά που διαδραματίζονται στα σαλόνια της Αθήνας, στις επαύλεις των αστών.

Προσωπικά, πάνω απ’ όλα με συγκίνησε η αγάπη της Φωτεινής για τα βιβλία. Η Φωτεινή-Φώτω-Φωτούλα μαγεύεται από μικρή από τα βιβλία, γίνονται το πάθος της, μια ασυνείδητη ορμή στην αρχή, που εξελίσσεται σε συνειδητή μάχη συγκέντρωσης βιβλίων, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη 360.000 τόμων! Κι αυτή η «μάχη» της Φωτεινής διεξάγεται μέσα στη σκληρή αλλά και θριαμβευτική εποχή των Βαλκανικών Πολέμων.

Το γράψιμο του Μιχαηλίδη άκρως ελκυστικό, οι περιγραφές γλαφυρές και μέσα από τη ζωή των πρωταγωνιστών, αναδεικνύεται το ιστορικό ανάγλυφο της εποχής. Ξέρουμε ότι ο Μιχαηλίδης για ν’ αρχίσει να γράφει συγκεντρώνει πρώτα υλικό, τεκμήρια και ντοκουμέντα πάσης φύσεως, φωτογραφίες, σημειώματα, επιστολές. Για να γράψει τον πρώτο τόμο, που εμείς τόσο απολαύσαμε σε λίγες ημέρες, χρειάστηκε για τη συλλογή του υλικού του 7 χρόνια!

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, που συνεργάζεται συστηματικά μαζί του, είπε γι’ αυτό το βιβλίο: «Δεν νιώθω ότι είναι κάτι που διάβασα, αλλά κάτι που έζησα, που ζω και θα ζω για πολύ καιρό ακόμα»”.