Πάσχα στο Λεωνίδιο Αρκαδίας: Τι θα κάνεις, που θα φας και τι δεν πρέπει να παραλείψεις

ΑΡΚΑΔΙΑ. Εάν σχεδιάζεις αυτό το Πάσχα, να επισκεφτείς το Λεωνίδιο Αρκαδίας, τότε διάβασε αυτό τον μίνι οδηγό για το τι θα κάνεις, που θα φας και κυρίως τι δεν πρέπει να παραλείψεις από αξιοθέατα, έθιμα και σημεία ενδιαφέροντος.

Η νότια Κυνουρία, είναι μια περιοχή που εκτείνεται, στο νοτιοανατολικό κομμάτι της Αρκαδίας και θα μπορούσαμε με ευκολία να την χαρακτηρίσουμε, ως ο τόπος με τα χίλια πρόσωπα. Και πράγματι, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή, αφού σε μια ορισμένη περιοχή, το βουνό και η θάλασσα σμίγουν σε μια σπάνια πανδαισία χρωμάτων κι αισθήσεων. Στο ίδιο μέρος, τα μοναστήρια «αετοφωλιές» και τα κόκκινα βράχια των αναρριχητών, κάνουν τον εναλλακτικό τουρισμό, να αποκτά άλλη αξία και βαρύτητα.

Κι αν όλα αυτά μοιάζουν λίγα, τότε ας θυμηθούμε πως η Τσακωνιά, είναι από τις λίγες περιπτώσεις στην Ελλάδα, που διατήρησαν τα έθιμα, τις παραδόσεις και τη διάλεκτό τους, κόντρα στις τάσεις των φρενήρων καιρών που όλα τα ισοπεδώνουν.

Τι θα κάνεις, που θα φας και τι δεν πρέπει να παραλείψεις αυτό το Πάσχα στο Λεωνίδιο Αρκαδίας

Το Λεωνίδιο θεωρείται ένας από τους κορυφαίους πασχαλινούς προορισμούς στην Ελλάδα, κυρίως για το έθιμο με τα χειροποίητα αερόστατα, που φεύγουν σαν καντήλια στον ουρανό, τη νύχτα της Ανάστασης. Όσα και να περιγράψει κανείς γι αυτό το πρωτότυπο φαντασμαγορικό θέαμα, θα είναι λίγο αν δεν το ζήσεις από κοντά.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια, να βλέπουμε αυτό το έθιμο σε διάφορες περιοχές της χώρας, με αφορμή την πρωτοχρονιά, τα Χριστούγεννα ή τις Απόκριες, ωστόσο η συγκεκριμένη παράδοση είναι τσακώνικη, σε ό, τι αφορά τουλάχιστον τα εγχώρια έθιμα. Η σημαντικότερη διαφορά με τα φαναράκια του Λεωνιδίου, είναι πως είναι όλα χειροποίητα, φτιαγμένα ένα ένα στο χέρι. Κι αυτό από μόνο του, καθιστά μοναδικό υπερθέαμα, το έθιμο της Ανάστασης.

Με το που ακουστεί το Χριστός Ανέστη και ξεκινήσει η χαρμόσυνη κωδωνοκρουσία, αμολιούνται ταυτόχρονα από τις πέντε ενορίες πολύχρωμα αερόστατα. Χιλιάδες καντηλάκια ταξιδεύουν στον ουρανό κι οι πιστοί μοιάζουν με αστέρια, που ξαποσταίνουν στην τσακώνικη γη.

Σαφώς και η Μεγάλη Παρασκευή στο Λεωνίδιο, αποτελεί μια εμπειρία κατάνυξης και βαθιάς συγκίνησης. Οι επιτάφιοι των πέντε ενοριών, στολισμένοι με λουλούδια που μοσχοβολούν, συναντιόνται στην πλατεία, μπροστά από το Ηρώο των Πεσόντων, όπου και ψάλλονται ύμνοι.

Την επόμενη ημέρα, Κυριακή του Πάσχα μεσημέρι, ο δήμος προσφέρει στους επισκέπτες φαγητό, κρασί και εδέσματα της Λαμπρής, στον κήπο του Δημαρχείου. Την ίδια μέρα το απόγευμα, μουσικοί ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, περνάνε στα σοκάκια του Λεωνιδίου, τραγουδώντας στην τσακώνικη διάλεκτο. Αμέσως μετά, στην πλατεία 25^η Μαρτίου, πραγματοποιείται η Ακολουθία της Αγάπης όπου οι ιερείς ψέλνουν το Ευαγγέλιο, επίσης στην τσακώνικη διάλεκτο. Ακολουθεί πέταγμα χειροποίητων, περίτεχνων αερόστατων και στήνεται μια μικρή γιορτή.

Καλό φαγητό στα όμορφα ορεινά και παραθαλάσσια χωριά της Νότιας Κυνουρίας

Η νότια Κυνουρία, έχει να επιδείξει έναν σπάνιο πλούτο από πανέμορφους οικισμούς. Κάτι το οποίο ισχύει και για την ακτογραμμή της, αλλά και για τα πιο ψηλά υψόμετρα. Σε όλες αυτές τις πινέζες του χάρτη, πρωταγωνιστές είναι η παράδοση και η τοπική γαστρονομία.

Η κοσμοπολίτισσα Πλάκα, με τα ταβερνάκια πάνω στη θάλασσα και τους λαχταριστούς ψαρομεζέδες, θυμίζει νησί. Ωστόσο δεν χρειάζεσαι καράβι για να πας, απλώς το αυτοκίνητό σου.

Τα Πούλιθρα είναι το μέρος που θα ευχαριστηθείς φρέσκο ψαράκι, με τα πόδια σου να ακουμπούν στην παραλία. Για πολλούς αποτελεί ένα ησυχαστήριο, με αυθεντικούς ανθρώπους και μια υπέροχη αύρα ηρεμίας.

Η Σαμπατική είναι το ψαροχώρι που μας θυμίζει, πως κάποια μέρη δεν τα αγγίζει ο χρόνος και η εξέλιξη των καιρών μας. Το ξύλινο κιόσκι πάνω στον δρόμο, προτού κατηφορίσεις πως τον οικισμό, προσφέρει μια πανοραμική θέα τόσο στο χωριουδάκι της Σαμπατικής, όσο και στην πολυσυζητημένη παραλία Θιόπαυτο.

Μα το χωριό που θα δεις όλο το Μυρτώο πέλαγος στο πιάτο, είναι ο Πραγματευής (ή η Πραγματευτή). Μπορεί να σε κουράσουν τα σοκάκια με την κόντρα ανηφόρα· οι πάνω γειτονιές όμως του οικισμού, θα σε ανταμείψουν με το παραπάνω. Μάλιστα, το συγκεκριμένο χωριό είναι ένα ολοζώντανο δείγμα της τσακώνικης αρχιτεκτονικής.

Στα ορεινά της περιοχής, που αξίζει να κάνεις μια επίσκεψη, έχουμε τη Βασκίνα η οποία απέχει 19 χιλιόμετρα από το Λεωνίδιο. Πρόκειται για ένα χαμένο στις πλαγιές του Πάρνωνα χωριό, που το δυνατό του χαρτί, αφορά τη γαστρονομία. Η παραδοσιακή οικογενειακή ταβέρνα που λειτουργεί από το 1970, βασίζεται στα προϊόντα που παράγει η οικογένεια στο χωριό. Ό, τι βγει από τον κήπο, τη στάνη, το κοτέτσι, το βουνό, αποτελεί την πρώτη ύλη, που θα πει στην κατσαρόλα ή στον ξυλόφουρνο.

Στην άλλη πλευρά, ο αρχοντικός Κοσμάς, φημισμένος για τις μαρμάρινες κρήνες του με το δροσερό νερό και τη δεντροσκέπαστη πλατεία του, φημίζεται για τα παραδοσιακά γλυκά και το πεντανόστιμο χωριάτικο φαγητό του.

Τέλος στο Λεωνίδιο, δεν φεύγει κανείς πριν δοκιμάσει, γλυκό του κουταλιού μελιτζανάκι το οποίο κυκλοφορεί και σε παγωτό κι αυτό από μόνο του αποτελεί, την πιο δυνατή γευστική πρόκληση!

Μοναστήρια που μοιάζουν με αετοφωλιές σφηνωμένες στα κόκκινα βράχια

Ο Πάρνωνας, έχει χαρακτηριστεί σαν το Άγιο όρος, της νότιας Ελλάδας. Καθόλου τυχαίος χαρακτηρισμός, αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των μοναστηριών, που φιλοξενεί στις πλαγιές του.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές Μονές, είναι η Ιερά Μονή Ελώνης που θα συναντήσουμε στον δρόμο, προς Κοσμά. Καθώς ανεβαίνουμε τον φιδογυριστό δρόμο, το λευκό μοναστήρι μέσα στις κοιλότητες του κόκκινου βράχου, μας θυμίζει πως η πίστη είναι εκείνη που δημιούργησε αυτά τα κομψοτεχνήματα και όχι ο άνθρωπος.

Ο Άγιος Νικόλαος Σίντζας, 6 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Λεωνιδίου, είναι άλλη μια απόδειξη πίστης και αφοσίωσης του ανθρώπου προς τα θεία. Η οδική διαδρομή που οδηγεί αποκλειστικά στη Μονή, αφήνει άφωνους τους επισκέπτες καθώς σκαρφαλώνουν στο βουνό. Με την είσοδο στην περίβολο του Άγιου Νικόλα, προστάτη των Τσακώνων, νιώθεις την γαλήνη του χώρου, να ραίνει κάθε κύτταρο της ύπαρξής σου.