Γράφει ο Πέτρος Νταλιάνης, δάσκαλος

Οι επίσημοι του πολιτικού κόσμου για άλλη μια φορά «τίμησαν» μόνοι τους την επανάσταση του 1821. Έλαβαν τις θέσεις στην εξέδρα των επισήμων, αποστείρωσαν στην Αθήνα την πλατεία Συντάγματος από τον εχθρό λαό, έβαλαν σιδεριές και κάγκελα σε πόλεις όπου θεωρούσαν ότι υπάρχει πιθανότητα ο εχθρός λαός να διαμαρτυρηθεί και για να εκλείψει κάθε πιθανότητα αποδοκιμασιών υπήρχαν και οι κλούβες των ΜΑΤ, τα χημικά…

Στη συνέχεια το ντόπιο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των Ευρωπαίων, του ΔΝΤ, και των λοιπών αφεντικών, αφού παρακολούθησε μόνο του την αποστεωμένη παρέλαση, προέβη για άλλη μια φορά σε βαρύγδουπες δηλώσεις: για το πόσο εμπνέεται από τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες και αγωνιστές, πόσα μπορεί να πετύχει ο ελληνικός λαός όταν είναι ενωμένος (ποτέ δεν ήμαστε όλοι μαζί), πόσο θαυμάζει και τιμά την τόλμη των καπεταναίων και του ηρωικού λαού και στη συνέχεια αποσύρθηκε στις κατά τόπους λέσχες των αξιωματικών για τα περαιτέρω …

Αυτοί που ξεπουλάνε καθημερινά τη χώρα στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους, αυτοί που με τη ψήφο τους επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα στον Έλληνα εργαζόμενο, που τον καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που ρημάζουν τη ζωή του, που επαναφέρουν τα τούρκικα χαράτσια, που διαλύουν τα δημόσια αγαθά, που συμπεριφέρονται σκύβοντας ραγιάδικα το κεφάλι στις Μεγάλες Δυνάμεις του καιρού μας, είναι υποκρισία να λένε αυτοί πως τιμούν τους ήρωες, που έδωσαν τη ζωή τους για μια αξιοπρεπή ζωή σε μια Ελεύθερη Ελλάδα.

Δεν προσκυνώ τους άρχοντες και τους κοτζαμπασήδες

Η επανάσταση του 1821, όπως και όλες οι λαϊκές ανατάσεις στην παγκόσμια ιστορία, ανήκουν στους αγωνιζόμενους και ποτέ στην εξουσία. Η επανάσταση του 1821 ξεκίνησε από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, παρασύροντας στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού. Η Τουρκοκρατία εξέθρεψε κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλλευση και καταπίεση. Γι' αυτό η Επανάσταση του 1821, εκτός από εθνική υπήρξε και βαθύτατα κοινωνική.

Η επανάσταση του 1821 με πρωτοπορία την ανερχόμενη, προοδευτική εμπορική τάξη, ραχοκοκαλιά την αγροτιά, τους βιοτέχνες, τους εργάτες της πόλης, και με οπλισμένο χέρι τους κλέφτες, είχε απέναντί της το στρατιωτικό μηχανισμό της Τουρκίας, ένα σημαντικό κομμάτι του ανώτερου κλήρου, τους κοτζαμπάσηδες, τις Μεγάλες Δυνάμεις που ήθελαν να λυθεί το Ανατολικό Ζήτημα σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Κι έγινε το ακατόρθωτο. Με τη ρήξη ήρθε και η ανατροπή. Ένας νέος δρόμος χαράχτηκε. Μια πολύ δύσκολη πορεία. Όπου ο λαός μας ποτέ δεν χάρηκε την ελευθερία του. Πάντα κουτσουρεμένη. Πάντα στα όρια της επιβίωσης. Και πάντα υπό τη σκιά των “προστατών” μας.

Αν και πέρασαν 192 χρόνια, ζωντανά και επίκαιρα παραμένουν τα μεγάλα οράματα των εξεγερμένων προγόνων μας για λευτεριά, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη. Ο «ρεαλισμός», η «λογική» και η υποταγή, όπως εκφράζεται από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο ποτέ δε γράφουν ιστορία. Ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν «όλοι μαζί», αφού και τότε, το 1821 υπήρχαν οι «προσκυνημένοι», οι «ρεαλιστές» που δεν ήθελαν την επανάσταση, οι «συμβιβασμένοι» που ήθελαν να τα βρούμε με τους Τούρκους κατακτητές.

Σήμερα τον ρόλο της «Ιεράς Συμμαχίας», της αντίδρασης και της καταπίεσης λαών και εθνοτήτων έχουν αναλάβει οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., οι σύμμαχοί τους και τα όργανά τους: Δ.Ν.Τ.. Παγκόσμια Τράπεζα ….

Για ελευθερία λοιπόν, δεν μπορούν να μιλάνε όσοι υπηρετούν την υποταγή στην ΕΕ, την Τρόικα, το ΔΝΤ και την ολιγαρχία.

Απέναντι στο σχέδιο της επιστροφής στο 19ο αιώνα και στη μετατροπή μας σε δούλους της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ο λαός, έχουμε μια και μοναδική επιλογή κοινωνικής περηφάνιας κι αξιοπρέπειας. Μια και μοναδική επιλογή που να αντιστοιχεί στην πολύπαθη αλλά ηρωική ιστορία του τόπου μας, τον αγώνα για μια ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή μόνο που θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία