Την Ολυμπιακή φλόγα δεν την αγγίζεις. Την υποδέχεσαι, την περιβάλεις, την προστατεύεις, την αναδεικνύεις, αν θέλετε, την προσκυνάς και αυτή θα φωτίσει, θα δείξει, θα οδηγήσει και θα απαθανατίσει.

Η Γαλλία, αν και με Πύργο του Άιφελ και με Μουσείο του Λούβρου και με αψίδα του Θριάμβου και με Σηκουάνα… έδειχνε «έκπτωτη» από τα ιδεώδη του Ολυμπισμού. Οι Γάλλοι δεν εννοούν να καταλάβουν (ή αρέσκονται), ότι πολύ κοντά στο εξεζητημένο βρίσκεται το κιτς και όταν πρόκειται για την κλασική Ολυμπιακή ιδέα τότε ο κίνδυνος είναι μεγάλος.

Τα έκαναν «μούσκεμα». Πρόσβαλαν. Γελοιοποίησαν. Υπερέβαλαν. Διαστρέβλωσαν. Επιβεβαίωσαν ότι ανήκουν στο δόγμα του συρμού. Θέλησαν να διατρανώσουν ότι η εξαίρεση μπορεί να γίνει κανόνας. Έπαιξαν με τα Ιερά και τα Όσια και «κάηκαν» σε παγκόσμια μετάδοση.

Να γιατί δεν αρκεί να θέλεις αλλά και να ξέρεις. Δεν αρκεί να έχεις αλλά πρέπει να κατέχεις. Δεν αρκεί να διαθέτεις αλλά να συνθέτεις.

Η Γαλλία δεν μπορεί και δεν πρέπει από αυτή τη σοβαρή αστοχία και μέγιστη επιπολαιότητα να καταδικαστεί. Έχει πολλά προσφέρει στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Θα πρέπει όπως να προβληματιστεί αν είναι σε θέση ακμής ή παρακμής ώστε να μην εκτίθεται παγκοσμίως.

Αξιοσημείωτο: Στις ομιλίες της περιβόητης βραδιάς ούτε μια λέξη για την Ελλάδα και την Ολυμπία, την πατρίδα των Ολυμπιακών Αγώνων…