Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου
Ο διάλογος αυθεντικός και ενδεικτικός ταυτόχρονα για τα σχόλια που ακολουθούν. Συνέβη σε συνοικιακό καφενείο της Πρωτεύουσας όπου συνεδριάζει κάθε πρωί η Βουλή των Συνταξιούχων. Οι βασικοί πρωταγωνιστές ήταν τρείς (3). Ο Πράσινος, ο Κόκκινος και ο Μπλε. Οι υπόλοιποι, με σχόλια, πειράγματα και γέλια αποτελούσαν τον «χορό». Όπως ακριβώς σε Αρχαία Τραγωδία. Και εγώ δίπλα, αυτήκοος, πλην σιωπηλός, μάρτυς.

Πράσινος. Να δεις τελικά που αυτή τη συμφωνία των Πρεσπών θα τη λουστούμε.
Κόκκινος. … (σιωπή).
Πράσινος. Ειδικά εάν στις εκλογές στα Σκόπια την Άνοιξη βγούνε οι «άλλοι». Τότε θα πάει ξανά το σκέτη «Μακεδονία» σύννεφο, παντού.
Μπλε. … (σιωπή).
Κόκκινος. … (σιωπή).
Πράσινος. Γιατί δεν μιλάς ρε φίλε. …(σιωπή) …Λουφάξανε βλέπεις και οι Μακεδονομάχοι με τις φουστανέλες και τα άλογα. Γαργάρα το κάνανε. Αυτοί βέβαια τώρα θα χαίρονται με τις εξελίξεις.
Κόκκινος. Άσε με ρε φίλε με αυτές τις κότες. Ένα νεύμα να τους κάνει ο Μητσοτάκης θα τρέξουνε πάλι πίσω του. Να παρακαλούν για τα εντελώς αντίθετα από αυτά που κάνανε. Σιγά τους «πατριώτες»… είναι κότες σου λέω.
Μπλε. Όχι και κότες ρε κουμπάρε, όχι και κότες. Σας είδαμε και εσάς τους ΕΑΜ, τους Βούλγαρους τους Συριζαίους, τους προδότες που πούλησαν την Μακεδονία, τους …απάτριδες.
Κόκκινος. … (σιωπή).
Πράσινος. Ποιόν είπες απάτριδα, τούτον; … (και δείχνει τον Κόκκινο). Σήκωσε το μπα τζάκι σου ρε. (λέει στον Κόκκινο). Σήκωσε σου λέω το μπα τζάκι σου. Λοιπόν αυτός που εσύ κατηγορείς για απάτριδα και δεν μιλάει, έχει υπηρετήσει φαντάρος 32 μήνες την πατρίδα και γύρισε τότε από την Κύπρο τραυματίας. Σήκωσε ρε το παντελόνι σου σου λέω.
Κόκκινος. … (σιωπή - ατάραχος).
Μπλε. Άστα αυτά. Τέτοια θα λέμε τώρα; Για το 1821;
Πράσινος. Για κάτσε ρε μάγκα. Εσύ δεν μας έλεγες τις άλλες πως εκείνη την εποχή βγήκες λαθρομετανάστης στον Καναδά και επέστρεψες μπρούκλης μετά από 12 χρόνια; Που και πότε υπηρέτησες εσύ την πατρίδα;
Μπλε. … (σιωπή και ταραγμένος προς την έξοδο του καφενείου).

Ο διάλογος αυτός, μέρος του οποίου πρόλαβα να ηχογραφήσω προς το τέλος με το κινητό μου, υπήρξε καταλυτικός μέσα μου. Δεν επιδέχεται σχόλια. Το οποιοδήποτε από αυτά θα ήταν κατώτερο της αξίας και της δυναμικής που περιείχε αυτός ο ίδιος ο διάλογος. Παρόλα αυτά θα τολμήσω να ψελλίσω δύο λόγια, αντλώντας το δικαίωμα από το κλίμα της κουβέντας των συνταξιούχων, που έζησα με την τυχαία εκεί παρουσία μου.

Τρεις χαρακτήρες περιγράφουν με απόλυτη αντιπροσωπευτικότητα τις βασικές διαχρονικές τάσεις που επικρατούν μέσα στην Ελληνική κοινωνία σχετικά με ένα Εθνικό ζήτημα, αυτό της γειτονικής μας Βόρειας Μακεδονίας. Όλοι κάτι θέλουν να πουν. Ξέρουν δεν ξέρουν. Έχουν την άποψή τους και βέβαια το δικαίωμά τους να την εκφράσουν. Άλλο βέβαια αυτό και άλλο να μιλάνε όλοι ως αυθεντίες και αλάθητοι Πάπες. Χωρίς να κρατάνε ούτε ίχνος επιφύλαξης, κινδυνεύοντας να θεωρηθούν ανόητοι. Όχι τόσο για την θέση τους ή την άγνοια τους. Όσο για το γεγονός ότι πίσω από όλα αυτά δεν αντιλαμβάνονται ότι κρύβονται σκοπιμότητες, μισαλλοδοξία, εκμετάλλευση και αλλότρια πολιτικά συμφέροντα, στα οποία έχουν εντέχνως χειραγωγηθεί.

Τώρα, όσο για το αποκλειστικό προνόμιο του «πατριωτισμού» ότι δήθεν αυτό ανήκει δικαιωματικά μόνο στη Δεξιά και όχι, προς Θεού, και στην Αριστερά, η σύγχρονη Ιστορία έχει αποφανθεί. Και ήταν καταπέλτης. Οι μεν, θυσιάζοντο όποτε αυτό χρειαζόταν στη μάχη για την υπεράσπιση της πατρίδας από τον κατακτητή. Την ίδια ώρα, οι δε, συνεργάζοντο με τον κατακτητή ως κουκουλοφόροι δωσίλογοι και μαυραγορίτες. Λουφαδόροι πίσω στα μετόπισθεν, μαζί με τα γυναικόπαιδα. Είναι αυτοί που αποτελούν σήμερα την άρχουσα τάξη των κληρονομημένων πλουσίων τζακιών. Είναι αυτοί που τα παιδιά τους αναβιώνουν στην σημερινή επικαιρότητα την σύγχρονη Ελληνική Ακροδεξιά. Και έχουν και το θράσος να μιλάνε αντί να κρύβονται ντροπιασμένοι.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr