ΚΟΣΜΟΣ. Ο Γιόχαν Άνταμ Βαϊσχάουπτ (Johann Adam Weishaupt) γεννήθηκε στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας στις 6 Φεβρουαρίου του 1748. Λόγω του πρόωρου θανάτου του πατέρα του, που ήταν καθηγητής Νομικής στο τοπικό πανεπιστήμιο, μεγάλωσε με τον θείο του, επίσης καθηγητή νομικής, ο οποίος του εμφύσησε τις ιδέες του Διαφωτισμού. Φοίτησε σε σχολείο Ιησουιτών και στη συνέχεια ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση.

Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ίνγκολστατ, από την οποία αποφοίτησε το 1768 με τον τίτλο του διδάκτορα. Το 1772 ανακηρύχθηκε καθηγητής του Κανονικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ και τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε την Άφρα Ζαουζενχόφερ, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά.

Ο Βαϊσχάουπτ επηρεάστηκε από την εμπειρική φιλοσοφία του Γιόχαν Φέντερ και οι δυο τους αργότερα αντιπαρατέθηκαν στην ιδεαλιστική φιλοσοφία του Ιμάνουελ Καντ. Την Πρωτομαγιά του 1776 ίδρυσε το «Τάγμα των Πεφωτισμένων» και υιοθέτησε το όνομα «Αδελφός Σπάρτακος». Αν και η εσωτερική δομή της οργάνωσης δεν ήταν δημοκρατική και εξισωτική, προς τα έξω πρέσβευε τις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας για όλη την κοινωνία.

Ο Βαισχάουπτ πρέσβευε ότι «ο φωτισμός από τον ήλιο του ορθού λόγου, θα διαλύσει τα σύννεφα της δεισιδαιμονίας και της προκατάληψης. Η ανθρώπινη φύση θα καλυτερεύσει μέσα από την επανεκπαίδευση, μακριά από το κράτος και την οργανωμένη θρησκεία». Μασόνος ο ίδιος από το 1777, προσπάθησε να εντάξει το κίνημά του στο σύστημα των Ελευθεροτεκτονισμού. Η δομή των Ιλουμινάτων βασιζόταν στους πυρήνες, που ο ένας δεν γνώριζε την ύπαρξη του άλλου και η επικοινωνία γινόταν μέσω συνδέσμων.

Η υπόγεια δράση των Ιλουμινάτων, έθετε σε αμφισβήτηση την εξουσία του Εκλέκτορα της Βαυαρίας, Κάρολου Θεόδωρου. Η αντικληρική τους δράση, τους έφερε αντιμέτωπους και με την πανίσχυρη Καθολική Εκκλησία. Έτσι, το 1784 τέθηκαν εκτός νόμου και απαγορεύτηκε η δράση τους. Ο Βαϊσχάουπτ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο και να εγκαταλείψει τη Βαυαρία.

Βρήκε φιλόξενη στέγη στο Δουκάτο της Σαξωνίας-Γκότα-Άλτενμπουργκ (το σημερινό γερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας). Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στην πόλη Γκότα, γράφοντας απολογητικά βιβλία για τους Ιλουμινάτους και φιλοσοφικά δοκίμια. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1830, σε ηλικία 82 ετών.

Το κίνημα των Ιλουμινάτων εξαφανίστηκε μετά τη φυγή του Βαϊσχάουπτ από τη Βαυαρία. Στις ημέρες μας έχει αναβιώσει μέσα από τις συνωμοσιολογικές θεωρίες και τη λογοτεχνία. Όσοι τις ασπάζονται, πιστεύουν ότι οι Ιλουμινάτοι υπονομεύουν τα εθνικά κράτη για να επιβάλουν τη Νέα Παγκόσμια Τάξη.

Τι είναι οι Ιλλουμινάτι;

Η ίντριγκα γύρω από τους Ιλουμινάτι πηγάζει από τη μυστικοπαθή και αντικυβερνητική φύση τους. Είναι όμως αληθινοί οι Ιλλουμινάτι και θα μπορούσαν να υπάρχουν ακόμα σήμερα;

Το έτος 1776, ο κόσμος περνούσε σε βαθιά αλλαγή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν στα τελευταία στάδια του Εμφυλίου Πολέμου και άρχισαν να υπογράφουν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας – αλλά στη Βαυαρία της Γερμανίας υπήρχε ένας σιωπηλός πόλεμος.

Όπως πολλά άλλα έθνη εκείνη την εποχή, η Καθολική Εκκλησία προήδρευε σε όλες τις υποθέσεις στη χώρα, οδηγώντας με παραδοσιακές δημιουργιστικές αξίες. Ωστόσο, αυτά ήταν τα χρόνια της Επιστημονικής Επανάστασης και οι επιστήμονες προσπάθησαν να κατανοήσουν τον φυσικό κόσμο με την ελπίδα να κατανοήσουν το μυαλό του Θεού. Η επιστήμη και η θρησκεία συνδέθηκαν βαθιά, καθώς η Εκκλησία ήλπιζε να ενσωματώσει επιστημονικές ιδέες σε μια γενική καθολική αφήγηση.

Ο Άνταμ Βάισχαουπτ, καθηγητής νομικής και εξέχων ελεύθερος στοχαστής, αντιτάχθηκε στον απόλυτο έλεγχο της Εκκλησίας και είχε προοδευτικές απόψεις για την ισότητα των φύλων στο πλαίσιο της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι γυναίκες πρέπει να εκπαιδεύονται και να θεωρούνται ίσες, και η καταστολή της ελεύθερης σκέψης υπό την ηγεσία της Εκκλησίας ήταν πρόβλημα. Η έκφραση τέτοιων επικρίσεων για την Εκκλησία οδήγησε σε εκτεταμένες συγκρούσεις και ο Βάισχαουπτσυνειδητοποίησε γρήγορα ότι μια συλλογικότητα ορθολογιστών ελεύθερων στοχαστών θα ήταν αντίθετη εάν δημοσιοποιηθεί.

Έτσι, την 1η Μαΐου 1776, ο Βάισχαουπτ σχημάτισε μια μυστική εταιρεία με άλλα τέσσερα μέλη, με στόχο να δημιουργήσει μια προοδευτική συλλογή ελεύθερων στοχαστών που θα τους «φώτιζε» από τις προκαταλήψεις και θα τους απελευθέρωνε από τις αντιληπτές αλυσίδες της θρησκείας.

Ο ακριβής στόχος τους παραμένει ασαφής – κάποιοι δηλώνουν ότι οι Βάισχαουπτ φτιάχτηκαν άμεσα για να καταπολεμήσουν τη θρησκεία και να προωθήσουν τις ορθολογιστικές απόψεις του Βάισχαουπτ στη θέση τους, ενώ άλλοι δηλώνουν ότι ήταν απλώς η προώθηση της ισότητας και της ελευθερίας της σκέψης στην κοινωνία.

Σύντομα, η κοινωνία αναπτύχθηκε σε όλη την Ευρώπη, ιδιαίτερα όταν ένας εξέχων Γερμανός διπλωμάτης ενεπλάκη και άρχισε να στρατολογεί από τους Ελευθεροτέκτονες, μια οργάνωση από την οποία ο Βάισχαουπτ άντλησε σημαντική έμπνευση.

Μετά από λίγα χρόνια, μια τόσο μεγάλη κοινωνία έγινε γνωστή στις κυβερνήσεις και οι ριζοσπαστικές απόψεις του Βάισχαουπτ οδήγησαν στην απομάκρυνσή του από το Πανεπιστήμιο του Ίνγκολσταντ και στην απαγόρευση όλων των παράνομων κοινωνιών το 1784.

Οι Ιλλουμινάτι στη συνέχεια κηρύχθηκαν παρακλάδι της παράνομης οργάνωσης του Τεκτονισμού και απαγορεύτηκαν το 1785. Ο Βάισχαουπτ εγκατέλειψε τη Βαυαρία λίγο αργότερα.

Στις 16 Αυγούστου 1787 δημοσιεύτηκε ένα τρίτο και αυστηρότερο δημοσίευμα απαγόρευσης, με ποινή θανάτου, της στρατολόγησης μελών για τους Μασόνους και τους Πεφωτισμένους. Αυτά τα δημοσιεύματα εξαπέλυσαν μία πρώτη υστερία κατά των πεφωτισμένων, ειδικότερα υπήρχαν υποψίες για διαταραχές στις μυστικές ριζοσπαστικές ενώσεις των πεφωτισμένων. Ένα δεύτερο κύμα, σαφώς πιο ενεργειακό, ξέσπασε κατά τη Γαλλική Επανάσταση, οπότε ο φόβος για τους Ιακωβίνους συγχωνεύθηκε με αυτόν για τους Πεφωτισμένους.

Υπό αυτήν την ψυχική κατάσταση ο Υπουργός του Βαυαρικού κράτους Μαξιμιλιανός φον Μόντγελας, ο οποίος με τη σειρά του είχε υπάρξει πεφωτισμένος, απαγόρευσε όλες τις μυστικές οργανώσεις με την άνοδό του στην εξουσία το 1799 και ξανά το 1804.

Υπάρχουν ακόμα οι Ιλλουμινάτι ;

Παρά τα όσα μπορεί να ειπωθούν, προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν ότι η Ιλλουμινάτι ξακολουθούν να υπάρχουν, ούτε υπάρχουν ενδείξεις ότι οποιοσδήποτε σύγχρονος οργανισμός έχει δεσμούς με την αρχική ομάδα.

Το 1797 και το 1798, δημοσιεύτηκε μια σειρά βιβλίων που υποδηλώναν ότι οι Ιλλουμινάτι επέζησαν της εκκαθάρισης και ότι εμπλέκονταν στη Γαλλική Επανάσταση. Τα έργα συνέβαλαν στη σημαντική ανησυχία του κοινού σχετικά με την επιβίωση και τις δραστηριότητες των μυστικών Ιλλουμινάτι και τελικά εξελίχθηκαν σε αντιμασονικό λόγο, αλλά τελικά διαλύθηκε. Σήμερα, πολλές ομάδες αναφέρονται σε συνδέσμους με τους αρχικούς Ιλλουμινάτι, αλλά αυτοί είναι αβάσιμοι και πιθανότατα ένα τέχνασμα για να προσελκύσουν μέλη.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις