Ο Τάσος Τσουλόγιαννης, ο Μιχάλης Δημητρακάκης και η Μανιάτισσα Στέλλα Μαρκάκου, διακρίθηκαν στο υπερμαραθώνιο αγώνισμα του ΕΥΧΙΔΕΙΟΥ ΑΘΛΟΥ των 107,5 χλμ.

Γράφει ο Νίκος Μπακής

Η Σπάρτη τα τελευταία χρόνια έχει σημειώσει σημαντική άνθιση στον αθλητισμό και ειδικά σε ατομικά αθλήματα, τόσο στην ποδηλασία όσο και στα αγωνίσματα μαραθωνίων δρόμων και με πολλές διακρίσεις μάλιστα.

Η μεγαλύτερη έκπληξη της φετινής χρονιάς ήταν αναμφισβήτητα ο σπουδαίος Άθλος που πέτυχαν τρεις συμπατριώτες μας, δύο Σπαρτιάτες, ο Τάσος Τσουλόγιαννης, Μιχάλης Δημητρακάκης και μία Μανιάτισσα Στέλλα Μαρκάκου, στον υπερμαραθώνιο αγώνισμα του ΕΥΧΙΔΕΙΟΥ ΑΘΛΟΥ των 107,5 χλμ. που διεξήχθη στους Δελφούς – Πλαταιές την Κυριακή 31 Ιουλίου 2011. Οι δύο δρομείς μας (Τάσος Τσουλόγιαννης και Στέλλα Μαρκάκου) πήραν την πολυπόθητη ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗ για το παγκοσμίως φημισμένο, αλλά παντελώς άγνωστο στην Ελλάδα κορυφαίο αγώνισμα υπεραποστάσεων στον πλανήτη, το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ.

Η σπουδαία αυτή διάκριση του Λακωνικού Αθλητισμού ακολουθεί τα βήματα του πρωτοπόρου και κορυφαίου Λάκωνα δρομέα όλων των εποχών Κώστα Μιχαλόπουλου, ο οποίος κατάγεται από την Πελλάνα Λακωνίας και υπήρξε πηγή έμπνευσης και πρότυπο για τους περισσοτέρους από τους σημερινούς δρομείς. Είναι και ο μοναδικός μέχρι σήμερα «Ήρωα» της Λακωνίας που έχει τερματίσει ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ, το έτος 2000, στην 42η θέση ανάμεσα σε 300 συμμετέχοντες και με χρόνο 34 : 29΄: 20΄΄.

Λόγω των δυσμενών συνθηκών και τις δυσλειτουργίες που παρουσιάστηκαν πέρυσι οι διοργανωτές αποφάσισαν φέτος ο Ευχίδειος αγώνας να διεξαχθεί για πρώτη φορά ημέρα αντί για νύχτα όπως συνηθίζεται τέτοια εποχή. Οι δρομείς εκτός από τα δύσκολα και ατελείωτα χιλιόμετρα που έπρεπε να διασχίσουν πάνω από τα δυο μεγάλα βουνά της Βοιωτίας, τον Παρνασσό και τον Ελικώνα, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν κι άλλη μια σκληρή πρόκληση την αφόρητη ζέστη του καύσωνα, διπλασιάζοντας έτσι το βαθμό δυσκολίας του αγώνα. Μια μέρα πριν την εκκίνηση έγινε η καθιερωμένη συμβολική λαμπαδηδρομία προς τιμήν του πολεμιστή Ευχίδα, ο οποίος το 479 π.Χ. μετά τη μάχη των Πλαταιών διένυσε 200 χλμ. μεταφέροντας με τα πόδια το «ιερό πυρ» στις Πλαταιές που είχε μολυνθεί από τους Πέρσες. Ο εμπνευστής και ιδρυτής του ΕΥΧΙΔΕΙΟΥ ΑΘΛΟΥ Παναγιώτης Αντωνόπουλος με αυτό τον τρόπο δεν έχασε την ευκαιρία να θέσει σε δοκιμασία όχι μόνο τα ψυχικά αποθέματα των δρομέων, αλλά και τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτά τα ψυχοφθόρα αγωνίσματα είναι καθαρά εγκεφαλικά, όσο καλά και να είσαι προετοιμασμένος σωματικά, πρώτα τρέχεις με τη ψυχή και τη καρδιά σου και μετά με τα πόδια σου.

Και η επιβράβευση όλης αυτής της συγκλονιστικής υπερπροσπάθειας δεν είναι τα χρήματα, ούτε η δόξα, ούτε μια θέση στο ΔΗΜΟΣΙΟ, αλλά η εμπειρία και ικανοποίηση που αποκομίζει κανείς από την μυθική της διαδρομή, γιατί ο καθένας μας αγωνίζεται ξεχωριστά για τον εαυτό του, για τη φύση, για την Ιστορία. Ένα απίστευτο ταξίδι μέσα στο χρόνο ανάμεσα σε ψηλά βουνά, λαγκάδια, παρθένα δάση, πηγές, κεφαλοχώρια, ποτάμια και λίγο πριν το φινάλε μια τελευταία στάση για ανεφοδιασμό στο πανάρχαιο μνημείο των Λεύκτρων, όπου το 371 π.Χ. ο ιδιοφυής Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας με τη «Λοξή Φάλαγγα» ισοπέδωσε τις πανίσχυρες Σπαρτιατικές ασπίδες του Βασιλιά Κλεομβρότου, τερματίζοντας, παράλληλα, την Ηγεμονία της Σπάρτης στον Ελλαδικό χώρο και οι δρομείς τον άθλο τους.

Συμμετείχαν 80 περίπου δρομείς από όλη σχεδόν την Ελλάδα, καθώς και αθλητές από Κύπρο, Γαλλία και Αυστραλία. Η εκκίνηση δόθηκε στις 7 το πρωί από τον Ομφαλό Της Γης στους Δελφούς και ο τερματισμός των τελευταίων δρομέων έγινε αργά το απόγευμα στο Ιστορικό Πεδίο Της Μάχης Των Πλαταιών. Κατά την διάρκεια του αγωνίσματος σημειώθηκαν αρκετές εγκαταλείψεις και λιποθυμίες από σπουδαία ονόματα και από Σπαρταθλητές, που προκλήθηκαν από θερμοπληξία και αφυδάτωση λόγω της υπερβολικής ζέστης εκείνης της ημέρας, αλλά οι ατρόμητοι Σπαρτιάτες αποδείχτηκαν πραγματικά λιοντάρια, παλεύοντας με τα στοιχεία της φύσεως τιμώντας επάξια τη μνήμη των Ηρώων τους του ΛΕΩΝΙΔΑ και των ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ.

Οι διακριθέντες του 12ου ΕΥΧΙΔΕΙΟΥ ΑΘΛΟΥ 2011 είναι: 1) Τάσος Τσουλόγιαννης 31 ετών από τη Μαγούλα, τερμάτισε στην 20η θέση και 1ος στην κατηγορία του σημειώνοντας χρόνο 13 : 42΄: 24΄΄. 2) Μιχάλης Δημητρακάκης 29 ετών από το Μυστρά, τερμάτισε στην 42η θέση με χρόνο 15 : 58΄: 38΄΄ (εκτός χρόνου), ο οποίος από το 35ο χιλιόμετρο του βγήκε τραυματισμός στο δεξί γόνατο και παρά τις συστάσεις των γιατρών και των διοργανωτών να εγκαταλείψει για να μην κινδυνέψει περεταίρω η σωματική του ακεραιότητα, συνέχισε να τρέχει κουτσαίνοντας με δική του ευθύνη, τερματίζοντας τον αγώνα σχεδόν με το ένα πόδι, εισπράττοντας το μεγαλύτερο και το θερμότερο χειροκρότημα από όλους παραβρισκόμενους για την μεγάλη του υπέρβαση. 3) Στέλλα Μαρκάκου 34 ετών από τα Καλύβια Μάνης, η οποία έχει εγκαταλείψει προσωρινά την ενεργώ δράση λόγω εγκυμοσύνης και πήρε την πρόκριση από την περσινή χρονιά το 2010 σημειώνοντας τον απίθανο χρόνο 12 : 45΄: 07΄΄, μια πολύ μεγάλη επίδοση για Ελληνίδα δρομέα και τέλος συμμετείχε και ο Νίκος Μπακής, ο 41χρονος παλαίμαχος αθλητής του ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΟΥ από την Πελλάνα έχει τερματίσει τον ΕΥΧΙΔΕΙΟ ΑΘΛΟ ήδη τρεις φορές κατά το παρελθόν και εγκατέλειψε σχετικά νωρίς τον αγώνα, για να συμπαρασταθεί και να συνοδέψει με ασφάλεια τους μικρούς Ήρωες μέχρι τον τερματισμό. Η συγκίνηση ήταν τόση φορτισμένη και απερίγραπτη κάτω από τις πιο αντίξοες και «απάνθρωπες» συνθήκες που έχουν διεξήχθη ποτέ σε αγώνα, σε ένα από τα συγκλονιστικότερα αγωνίσματα που έχουν γίνει στην Ελλάδα των τελευταίων ετών.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα παιδιά αυτά δεν προέρχονται από εύπορες οικογένειες, οι δε γονείς τους βιοπαλαιστές που μοχθούν καθημερινά για να εξοικονομήσουν τον επιούσιον και ειδικά σε καιρούς χαλεπούς όπως είναι οι σημερινοί. Και για να καταφέρουν να φθάσουν σε τέτοιο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο πέρασαν από σαράντα κύματα, στερήθηκαν τα πάντα υπερπηδώντας εμπόδια, ξόδεψαν αμέτρητα χρήματα από τη τσέπη τους σε διατροφή και εξοπλισμό, εγκατέλειπαν συχνά τις δουλειές τους κουρασμένοι για να προλάβουν τη προπόνηση, η δε Πολιτεία, όπως πάντα, να λάμπει δια της απουσίας της και ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα κατάφεραν μόνα τους.

Οι συμπολίτες μας μετά την μεγάλη τους επιτυχία τονίζουν μεταξύ άλλων :
«Για εμάς αυτό που κατορθώσαμε δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ηθική ικανοποίηση και δεν έχουμε ανάγκη ή να αποδείξουμε σε κανέναν τίποτα, γιατί ο αθλητισμός ενώνει, είναι υγεία, ευεξία, ευγενής άμιλλα και όχι ανταγωνισμός, χρήμα, δόξα και αναβολικά. Η μεγάλη μας χαρά και ΤΙΜΗ είναι να δούμε επιτέλους όλους τους Σπαρτιάτες κάθε ηλικίας να αθλούνται είτε με το ποδήλατο είτε τρέχοντας και ειδικότερα οι σαραντάχρονοι και πενηντάχρονοι «βολεψάκιδες» συνταξιούχοι του ΔΗΜΟΣΙΟΥ, δηλαδή η περιβόητη γενιά του πολυτεχνείου, οι οποίοι από το πρωί έως το βράδυ βρίσκονται ξαπλωμένοι κάθε μέρα στις καφετέριες ή στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ της πόλης μας, μεταδίδοντας δυστυχώς την οκνηρία τους και στη νεολαία μας. Θεωρούμε, λοιπόν, ΕΜΕΙΣ και κατ’ επέκτασιν ολόκληρος ο Ελληνικός λαός άδικο έως εγκληματική πράξη το γεγονός να είμαστε υποχρεωμένοι μια ζωή σε αυτά τα άχρηστα κορμιά της κοινωνίας που διέσυραν τη χώρα μας διεθνώς, να ξοδεύουμε έστω και τον τελευταίο μας οβολό στο ξευτιλισμένο ΕΦΑΠΑΞ, στα ψυχοφάρμακα και στους «φραπέδες» τους, από τη στιγμή που οι ίδιοι δεν έχουν προσφέρει απολύτως τίποτα, σκορπίζοντας στο Ελληνικό Κράτος την φτώχεια και τον όλεθρο».
Τέλος αξίζει ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους συνοδούς και τους εκδρομείς που ταξίδεψαν από την Σπάρτη για να συμπαρασταθούν και να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία που θα τους μείνει για πάντα αξέχαστη και συγκεκριμένα οι συνοδοί του Μιχάλη Δημητρακάκη, ο επιχειρηματίας κ. Γιάννης Οικονόμου και η Βάσια Σκαρπαθάκη, η οικογένεια του Τάσου Τσουλόγιαννη, η μητέρα του Γεωργία Γκομόζια και η αδερφή του Ελισάβετ Τσουλόγιαννη καθώς και οι Σπαρτιάτες εκδρομείς ο Γιάννης Κουλούρης, ο Δημήτρης Καπετάνιος με την φίλη του Ελένη.