ΣΠΑΡΤΗ. Δεν έχουμε αντιληφθεί ποιες είναι οι συγκλίσεις ή οι αποκλίσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης. Σε ότι αφορά τις ταυτίσεις είναι οφθαλμοφανείς, άλλοτε αναμενόμενες και άλλοτε εκπληκτικές…

Πασχίζουν οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης να εξηγήσουν ότι η Αυτοδιοίκηση είναι μια κατεξοχήν πολιτική διαδικασία που ως στόχο έχει την παραγωγή έργου - αποτελέσματος που θα εξυπηρετεί πρώτα τον πολίτη. Όμως αυτή η πολιτική διάσταση, καρμπόν της κομματικής, που θέλουν να δώσουν στην Αυτοδιοίκηση ή που και η νομοθεσία προσπαθεί να επηρεάσει (απλή αναλογική ή εκλογή δημάρχου κυρίαρχου με 42%), δεν είναι ευδιάκριτη από έναν πολίτη που θα προσπαθήσει να παρακολουθήσει τη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης σε όλο το εύρος της.

Θεωρητικά στα συμβούλια εκτοξεύονται πολύ συχνά πολιτικές ιαχές και κάποτε έχουμε και πολιτικές αντιπαραθέσεις, όμοιες με αυτές της Βουλής, ωστόσο αυτές οι διαφορές δεν διαρκούν περισσότερο από το χρόνο της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης. Μετά, όλοι και όλα συγκλίνουν σε μια αδιαπέραστη, για τον απλό θεατή, δημοτική παρέα που, συμφωνεί στα μικρά, διαφωνεί στα μεγάλα, σιωπά στα δύσκολα, βερμπαλίζει στα εύκολα, απογοητεύει στα κρίσιμα, απέχει στα δύσκολα, τα βρίσκει στα συντεχνιακά και τα σπάζει στα θεαματικά.

Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις και οι καλές στιγμές που όμως είναι τόσο λίγες που θα ζητούσες πίσω το εισιτήριο διαρκείας που πλήρωσες για να παρακολουθήσεις τη δημοτική περίοδο. Και μπορεί το εισιτήριο είτε να επιστρέφεται είτε και να χαρίζεται σε άλλον αλλά στην προκειμένη περίπτωση η κατάθεση της ψήφου του πολίτη - δημότη δεν μπορεί να αλλάξει, να επιστραφεί, δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί, δεν μπορεί να διαφωνήσει.

Πρέπει να διέλθουν όλα τα έτη στη Δημοτική θητεία για να κριθούν, η δημοτική αρχή, η αξιωματική αντιπολίτευση, η ελάσσονα αντιπολίτευση, το Δημοτικό Συμβούλιο εν γένει και τα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου. Και αν, καθώς λένε οι ίδιοι οι αυτοδιοικητικοί, η νομιμότητα ελέγχεται και αποδίδεται, δεν συμβαίνει το ίδιο για την ποιότητα στην πολιτική και τη βασική αρχή της που είναι η σαφήνεια (και διαφάνεια) ώστε η πολιτική να γίνεται κτήμα του δημότη. Εν πολλοίς κάποιοι βολεύονται στο νόμιμο αδιαφορώντας αν είναι και σωστό και διατρανώνουν το εφικτό λες και πρόκειται για το μεγάλο όραμα. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για το τι τελικά απολαμβάνει ο πολίτης από αυτή τη διαδικασία.

Γιατί εδώ που τα λέμε, αν ένας δημότης στη Σπάρτη προσπαθήσει να παρακολουθήσει τα αυτοδιοικητικά πράγματα για να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, μάλλον δεν θα κατορθώσει ούτε το ένα και βασικό: να αξιολογήσει τις δυνάμεις στο Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης για τη συνέπεια λόγων κι έργων και για την εξίσου κρίσιμη για την κοινωνία σαφήνεια στους στόχους και στα οράματα τους.

Έτσι, σε βάθος χρόνου, ο πολίτης αποθαρρύνεται και τελικά αποστρέφει το πρόσωπό του από τα κοινά. Κανονικά αυτός ο πολίτης δεν έπρεπε να πλησιάζει την εκλογική κάλπη.

Είναι φανερό ότι η κρίση της πανδημίας αποτέλεσε το άλλοθι στις αρχές και τις εξουσίες για να δικαιολογήσουν αδυναμίες και να επιβάλουν καταστάσεις, που, σε άλλες εποχές, θα ήταν αδιανόητες. Αυτό όμως δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Η κρίση στην οικονομία πάλι αποτέλεσε άλλοθι στις αρχές και εξουσίες για να δικαιολογήσουν την αναποτελεσματικότητά τους. Παλαιότερα δε, ακόμα και αυτή η πολιτική ανωμαλία ήταν ικανή εξήγηση για να πείθουν, οι λίγοι τους πολλούς, ότι χρειάζονται πολλαπλάσιο χρόνο για να διαμορφώσουν συνθήκες κατάλληλες για την εμπέδωση της Δημοκρατίας. Τόσο που η Δημοκρατία γέρασε και χρειάστηκε να μας πείσουν και για κάτι ακόμα, ότι η Δημοκρατία είναι Νέα…

Όμως ο λαός, οι δημότες, σε όλο αυτό το «ταξίδι» προσαρμογής και αναπροσαρμογής της Αυτοδιοίκησης ήταν, άλλοτε ο μεγάλος χαμένος, άλλοτε ο απλός θεατής και άλλοτε ο κομπάρσος που ήθελε να κλέψει λίγο από το χειροκρότημα του πρωταγωνιστή στην παράσταση της Αυτοδιοίκησης. Αν αναζητήσει κανείς τις ευθύνες του λαού θα βρει πολλές ανάμεσα στα ψεύδη, τις υποσχέσεις και τις αυτ-απάτες των ηγετών.

Αν ο δήμος είναι ένα καράβι και η ζωή η θάλασσα, τότε το ταξίδι πρέπει να έχει κάποιες σταθερές. Αφετηρία, προορισμό, χρόνο, πορεία πλέυσης, πλήρωμα, καπετάνιο και φορτίο. Εκτός και αν η καθεστηκυία τάξη μιμείται πλέον την πειρατική νοοτροπία που δεν έχει τίποτα σταθερό, τίποτα δεδομένο, τίποτα για χάσιμο, τίποτα ιερό αλλά και τίποτα σίγουρο.

Όμως οι σημαίες που κυματίζουν στον Δήμο δεν είναι μαύρες αλλά γαλανόλευκες και τα λάβαρα απολύτως Σπαρτιατικά. Άρα όλοι πρέπει να έχουν συνείδηση της εγγύτητας τους με το χρέος και την ευθύνη. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε σε τι καράβι μπήκε;

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σίγουρα προβληματισμό πολλών, ίσως και δραστήριων συμπολιτών, μέσα κι έξω από την Αυτοδιοίκηση. Όπως λοιπόν συμβαίνει και με την πανδημία, συμφωνούμε πως ήταν μοιραίος ο ιός, (άλλωστε τα κακά της μοίρας μας δεν καταλογίζονται σε κανέναν μας), συνεργαζόμαστε για να διαχειριστούμε το κακό που μας βρήκε, γινόμαστε ενεργοί και ζωντανοί. Εκεί που ίσως βρίσκεται το ξόρκι του κακού, στην ενεργό συμμετοχή και στην απαλοιφή τεχνιτών διαφορών μεταξύ μας αφήνουμε τα πάντα, την θωράκιση, την ίαση, τη λύτρωση, και τελικά την ανάστασή μας, στο εμβόλιο…

Πόσες φορές δε μπολιάσαμε τη ζωή μας με αυτοδιοικητικούς, εγκεκριμένους, δοκιμασμένους, επώνυμους, για να αποκτήσουμε τελικά τι; Ανοσία στη κριτική σκέψη, στην συναίσθηση του χρέους συμμετοχής, στην ανάληψη της ευθύνης.

Ειδήσεις σήμερα:

Αντεπίθεση κορονοϊού! Διπλασίασε τα κρούσματα σε μια μέρα από 436 σε 842!

Γνωρίζατε ποια επιχείρηση έχει ο Σωκράτης στην Καλαμάτα;

Αυτός είναι ο Μάριο που έπεσε νεκρός από πυροβολισμούς στην Πάτρα!

Τι συμβαίνει με τους γυμναστές; Νέα καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση σε ανήλικη αθλήτρια στην Πελοπόννησο!

Σοφία Μπεκατώρου: «Μίλησα τώρα γιατί άκουσα ότι αποπλανεί παιδιά» (video)

Tι γίνεται με τα δυάρια στην αγορά Ναυπλίου, Τρίπολης, Αμαλιάδας, Αιγίου και Σπάρτης;