Γράφει ο Τάσος Ευόρας

Θα πρέπει ακόμη να μάθουμε, ότι τις διαφημίσεις, στην τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, τις πληρώνουμε εμείς! Στην ΕΡΤ, μάλιστα, τις πληρώνουμε διπλά!... Μια φορά με το «χαράτσι» που μας επιβάλλουν μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, και μια ακόμη στην επιβάρυνση του κόστους των προϊόντων που αγοράζουμε!... Οι εταιρείες δηλαδή, το κόστος της διαφήμισης, το βάζουν στα έξοδά τους και με αυτή τη δαπάνη, επιβαρύνουν το κόστος των προϊόντων, ή το αφαιρούν από τα κέρδη, επί των οποίων πρέπει να πληρώσουν στην εφορία!... Όπως κάνουν και με τις διάφορες «δωρεές» τους, που είναι αφορολόγητα ποσά και τελικά επιβαρύνουν το κράτος, δηλαδή όλους μας!...

Εξάλλου, συχνά θα διαπιστώσουμε πως η ποιότητα των διαφημιζομένων προϊόντων, είναι υποδεέστερη, άλλων ομοειδών, μη διαφημιζομένων!...

Θα πρέπει ακόμη να μάθουμε ΤΙ αγοράζουμε!... Γνωρίζουμε πως στην αγορά, πωλείται «γάλα» που, δεν είναι γάλα, αλλά μοιάζει με γάλα; «Κρέας», που δεν είναι κρέας; Και χιλιάδες προϊόντα, που μόνον αν φορέσεις τα γυαλιά σου και ψάξεις στα «ψιλά γράμματα» θα διαπιστώσεις τι αγόρασες; Τις εκατοντάδες απαγορευμένες ουσίες που περιέχουν; Ποιος προλαβαίνει να ελέγξει, τα μεταλλαγμένα είδη που περιέχονται ακόμη και στις ζωοτροφές; Σε ποια ποσότητα περιέχονται; Μήπως μας ενημέρωσαν ποτέ, πού πήγαν οι χιλιάδες τόνοι από τα αλεύρια του Τσερνομπίλ; Μάλλον τα «μοσχοπληρώσαμε» μέσω της διαφήμισης ως «προσφορές»!... Και σε ποιο ράφι των S/M γίνεται εμφανής η πώληση των ληγμένων; Και ποιος μπορεί να ελέγξει την κατάληξη των επιστροφών αυτών; Και σε ποιο βαθμό δεν επανακάμπτουν στη αγορά υπό άλλη συσκευασία και όνομα; Και ποιος διαβάζει την περιεκτικότητα σε εκείνα τα φοβερά «Έψιλον», τα καρκινογόνα και ανθρωποκτόνα, που πλέον έχασαν την αξία τους, επειδή κανένας κατάλογός τους, δεν επανακυκλοφόρησε στους πολίτες επί δεκαετίες τώρα, που να επισημαίνει τους κινδύνους που πολλαπλασιάζονται από την υπερκατανάλωση!...

Και μετά, ποιος ελέγχει το πραγματικό κόστος των προϊόντων; Των εκατομμυρίων τόνων χημικών δηλητηρίων, που βάζουμε στα σπίτια και τους αγρούς μας; Ποιο είναι το πραγματικό κόστος των εργαλείων και μηχανημάτων, που εξ ανάγκης αλλά και αφελώς αγοράζουν οι αγρότες μας, διογκώνοντας τραγικά το κόστος παραγωγής; Πόσο στοιχίζει... ένα κιλό πρόκες και πόσο τα 10 τεμάχια σε ένα φακελάκι; Ποιος ελέγχει, χιλιάδες ανάλογα στην αγορά; Και γιατί ο καθένας να μην κερδοσκοπεί; Αφού έχουν πολλαπλασιαστεί τα βασικά Γενικά Έξοδα των επιχειρήσεων;

Έτσι, αργά και σταθερά ο πολίτης γίνεται ανυπεράσπιστος!... Γιατί δεν γνωρίζει!... Γιατί κανένας δεν τον μαθαίνει να γνωρίζει!... Γιατί μεταβάλλεται σε καταναλωτικό ον με την... άδεια της Πολιτείας!... Μόνιμο θύμα της «ελεύθερης αγοράς» και του δήθεν «ανταγωνισμού» που ασφαλώς, υπό τις συνθήκες αυτές δεν λειτουργεί, παρά μόνον ως επίφαση, ως άλλοθι, ως δικαιολογία για την... ύπαρξη των κανόνων!...

Επί όλων αυτών -και επί πάρα πολλών άλλων- βεβαίως μπορεί να υπάρχουναντικειμενικές αλλά και υποκειμενικές απόψεις και αντιρρήσεις, όμως αξίζει η συζήτηση και προπαντός η «έρευνα αγοράς», γιατί εδώ εντοπίζεται η πραγματική έρευνα που πρέπει να κάνει ο πολίτης!...

Γιατί και εδώ, δημιουργείται και κρίνεται η περιβαλλοντική μας συνείδηση, για την οποία γίνεται τόσος λόγος αλλά, αναλίσκεται στην... εμπορευματοποίηση των σκουπιδιών!... Και στα φωτοβολταϊκά και στις... «ανεμογεννήτριες» που βασικά, «λαδώνουν» τα γρανάζια των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών!...

Ας γυρίσουμε λοιπόν, στο «μπακάλικο» της γειτονιάς μας, στον φίλο, τον γνωστό, τον συγγενή έμπορο της πόλης μας, ας ανανεώσουμε την αμοιβαία εμπιστοσύνη μας, για να μην είμαστε τα θύματα, ...ο «κερατάς και δαρμένος»... της ιστορίας!...

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr