Ως εδώ…

Γράφει ο Παναγιώτης Κρητικός

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, σε ό, τι αφορούσε τις συμμαχικές σχέσεις της χώρας (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ) τις θεμελίωνε σε ένα αδιαπραγμάτευτο, σε ένα απαράβατο δόγμα: «Εκπληρούμεν εις το ακέραιον τας υποχρεώσεις μας και διεκδικούμεν εις το ακέραιον τα δικαιώματά μας».
Με δυο λόγια θεμελίωνε την εξωτερική πολιτική της χώρας, στις διεθνείς συνθήκες, στις συμμαχίες και στο Διεθνές Δίκαιο. Τούτων δοθέντων περιττεύει κάθε είδους διαπραγμάτευση και κάθε απόπειρα άμεσης ή έμμεσης παραβίασης ή παράκαμψης από τα ιστορικά δεδομένα.

Παίρνοντας αφορμή από τις παραπάνω σκέψεις, απαντούμε ευθέως στον απροκάλυπτο αναθεωρητισμό που εκδηλώνει, βήμα βήμα ο δικτάτορας Ερντογάν. Δεν είναι μόνο η αμφισβήτηση της Εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Δεν είναι οι απειλές και τα νταηλίκια του. Ένας είναι ο αμετακίνητος στόχος του: Η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης. Αυτή είναι η επιδίωξή του. Μια επιδίωξη η οποία εκπορεύεται από το νεοχιτλεροϊσλαμιστικό καθεστώς που έχει εμπεδώσει ο Σουλτάνος. Εμπόδιο αυτής της επεκτατικής πολιτικής, είναι η Συνθήκη της Λοζάνης. Όπως εμπόδιο της επεκτατικής πολιτικής του Χίτλερ ήταν η Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Όπως είναι γνωστό, η Συνθήκη της Λοζάνης δεν αφορά μόνο στη ρύθμιση των ελληνικών συνόρων, αλλά αφορά στη γενικότερη ρύθμιση περισσοτέρων κρατών και συνόρων της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Υπεγράφη η συνθήκη αυτή μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και αυτή τη συνθήκη την έχουν υπογράψει η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία. Πέρα όμως, από τα σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας, δηλώνεται και η παραίτηση της Τουρκίας υπέρ της Ιταλίας, από την κυριότητα και παντός δικαιώματος της Τουρκίας επί των Δωδεκανήσων και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων ως και τη νήσο Καστελόριζο (άρθρο 15). Επιπρόσθετα, τα Δωδεκάνησα κατακυρώθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων το 1947. Στο άρθρο 17 της συνθήκης σημειώνεται η παραίτηση παντός δικαιώματος επί της Αιγύπτου, στο δε άρθρο 22 η παραίτηση κάθε δικαιώματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί της Λιβύης.

Αυτή τη συνθήκη ο νεοσουλτάνος την έχει παραβιάσει στη Συρία, τη Λιβύη και αλλού και θέλει να την αναθεωρήσει ως προς εκείνες τις πλευρές που δεν έχει παραβιάσει με τη βία.

Απέναντι σε αυτή τη διακηρυγμένη απειλή και επιδίωξη του νεοθωμανισμού, μία είναι η απάντηση: Καμιά διαπραγμάτευση, καμιά διερεύνηση, αν δεν εγκαταλείψει η Τουρκία τις επεκτατικές της βλέψεις. Και να γίνει συνείδηση σε φίλους, συμμάχους και εταίρους μας ,η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου : «¨Εάν οι Τούρκοι εισέλθουν εις το φρενοκομείον, θα εισέλθομεν και ημείς».

Ως εδώ. Δεν πάει άλλο.

*Ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.