Θανάτωση εκατομμυρίων μινκ λόγω κορονοϊού

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Η είδηση ότι εκατομμύρια ζωάκια μινκ-βιζόν θανατώθηκαν ή πρόκειται να θανατωθούν, σ’ όλον τον κόσμο, λόγω κορονοϊού, είναι μια είδηση που από τη μια σοκάρει για τον κυνισμό και τη σκληρότητα της αλήθειας της και από την άλλη επικαιροποιεί το ξεχασμένο σύνθημα – κίνημα : «ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΕΡΜΑΤΙΝΑ - ΟΧΙ ΣΤΗ ΓΟΥΝΑ» .

Μόνο η Δανία, ο μεγαλύτερος παραγωγός γούνας βιζόν στον κόσμο, ανακοίνωσε ότι θα θανατώσει μέχρι και 17 εκατομμύρια ζωάκια βιζόν!!!

Ο πρωτόγονος άνθρωπος χρειαζόταν το δέρμα και τη γούνα των ζώων για να ντυθεί και για να αντέξει τις σκληρές συνθήκες εκείνων των καιρών . Το να βρει και να σκοτώσει τα ζώα που του έδιναν το δέρμα και τη γούνα τους ήταν μια δύσκολη προσπάθεια και πάντως τα ζώα που σκότωνε ήταν ΜΟΝΟ εκείνα που χρειαζόταν .

Στους σύγχρονους καιρούς , ο άνθρωπος έχει αναρίθμητες ευκαιρίες και δυνατότητες για να ντυθεί, τόσες ώστε το να σκοτώνει ζώα για το δέρμα και τη γούνα τους είναι μόνο μια ανόητη ματαιοδοξία και μια υποδούλωση σ’ αυτό που ονομάζεται «μόδα», πίσω από την οποία κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα.

Αυτό το συμπαθέστατο ζωάκι, το «Μινκ» ή «Βιζόν» , που πλήρωσε ή θα πληρώσει με εκατόμβες θανάτου την κρίση του κορονοϊού (βέβαια, ούτως ή άλλως, ο θάνατος το περίμενε προκειμένου να γίνει γούνα) είναι ένα ζώο το οποίο, σε άγρια κατάσταση, ζει στη Β. Αμερική και στην Ευρώπη. Είναι ένα είδος νυφίτσας που συναντάται σε έλη, λίμνες, ποτάμια και δάση με πλούσια βλάστηση. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής, βουτά με μεγάλη επιδεξιότητα και μπορεί να φτάσει σε βάθος 5 μέτρων. Κολυμπά ακόμη και στα παγωμένα νερά τον χειμώνα, χάρη στην προστασία που του παρέχει το πυκνό τρίχωμά του. Σκάβει σήραγγες στο χώμα για να φωλιάσει σε σημεία κοντά στο νερό. Το βιζόν τρέφεται με μικρά ζώα, όπως βατράχους, ψάρια και τρωκτικά, αλλά και με αυγά. Κυνηγήθηκε ανελέητα για τη γούνα του στους περασμένους αιώνες και μάλιστα έφτασε στα όρια της εξαφάνισης. Σήμερα, αριθμεί ελάχιστα άτομα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.

Ο άνθρωπος, όμως, με σκοπό το κέρδος, βρήκε τον τρόπο να το αναπαράγει σε ειδικά εκτροφεία κι όταν φτάνει στο κατάλληλο μέγεθος να το εξοντώνει για την γούνα του. Τα ζωάκια αυτά που σκοτώνονται κατά εκατομμύρια προκειμένου η γούνα τους να χρησιμοποιηθεί στο εμπόριο, ζουν σε μικροσκοπικά βρώμικα και κατασκότεινα κλουβιά μέχρι την ώρα της θανάτωσής τους. Όσο είναι στα κλουβιά προσπαθούν συνεχώς να ελευθερωθούν δαγκώνοντας τα σίδερα της φυλακής τους, κομματιάζουν από το στρες ακόμα και τη σάρκα τους και παρουσιάζουν στοιχεία κανιβαλισμού μέσα σ’ όλη τη δυστυχία που βιώνουν. Οι μέθοδοι θανάτωσής τους είναι βασανιστικές και απάνθρωπες. Θανατώνονται με πρωκτική ηλεκτροπληξία , με χτυπήματα στο κεφάλι, με στραγγαλισμό και με εισπνοή τοξικών αερίων, αφού η μόνη έγνοια των ανθρώπων είναι να μην πάθει ζημιά η γούνα τους. Κάποια από αυτά που ατυχώς δεν πεθαίνουν αμέσως, γδέρνονται ενώ έχουν ακόμα τις αισθήσεις τους.

Στις μέρες αυτές που η πανδημία δοκιμάζει τις αντοχές και τις ευαισθησίες μας, είναι μια ευκαιρία, εκτός από τον εαυτό μας, να δούμε με ανάλογη ευαισθησία και τις άλλες ζωές που ζουν μαζί μας στη Γη, να αναθεωρήσουμε τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες πορευόμαστε στη ζωή μας και, κυρίως, να κατανοήσουμε ότι ΔΕΝ είμαστε τα «αφεντικά» της Γης αλλά, μόνο, ένα μέρος αυτού που λέγεται Περιβάλλον και ότι οφείλουμε να ζούμε σε αρμονία με κάθε άλλη μορφή ζωής μέσα σ’ αυτό.