Υποχρεωτική ειδική άδεια απουσίας σε εργαζομένους «αυξημένου κινδύνου»
Γράφει ο Παναγιώτης Αλεξανδράκης*
Έντονο προβληματισμό και ανησυχία έχει προκαλέσει στους εργαζομένους η πρόσφατη εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερικών, (13/11/2020, Αριθμ. Πρωτ.: ΔΙΔΑΔ/Φ.69/134/οικ. 21190, με θέμα: Μέτρα και ρυθμίσεις στο πλαίσιο της ανάγκης περιορισμού της διασποράς του κορωνοϊού), σύμφωνα με την οποία η διοίκηση δύναται να χορηγεί στους εργαζομένους «αυξημένου κινδύνου» υποχρεωτική ειδική άδεια απουσίας, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν την άποψη του εργαζομένου.
Φυσικά προτεραιότητα αποτελεί η προστασία της ζωής και γι' αυτό ήδη έχουν δοθεί ειδικές άδειες σε όσους το επιθυμούσαν και το αιτήθηκαν, ορισμένοι εργάζονται εξ αποστάσεως μέσω διαδικτύου, άλλοι έχουν αλλάξει ωράριο εργασίας ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός ή εργάζονται σε αίθουσες που δεν προσέρχεται κοινό ενώ συνεργάζονται με κατά το δυνατόν λιγότερους συναδέλφους.
Η υποχρεωτική ειδική άδεια απουσίας αρχικά στερεί από τον εργαζόμενο το συνταγματικά προβλεπόμενο δικαίωμα στην εργασία.
Επιπλέον απειλεί την εργασιακή ηρεμία γιατί κατά την απουσία του οι συνάδελφοί του αναγκάζονται να αναλάβουν τις δικές του αρμοδιότητες.
Το αρμονικό κλίμα συνεργασίας ίσως και μετά την επιστροφή του, να μην επανέλθει.
Γενικότερα ελλοχεύει ο κίνδυνος της δημιουργίας συνθηκών άρνησης είτε από πλευράς της διοίκησης είτε των εργαζομένων, στην πιθανή πρόσληψη ενός νέου συναδέλφου που εντάσσεται στις ομάδες τις λεγόμενες «αυξημένου κινδύνου».
Ακόμη όμως και στην περίπτωση που δεν θα επηρεαστεί η διαδικασία πρόσληψής του, το κλίμα ενδεχομένως θα είναι εξ αρχής αρνητικό.
Τελικά η θέση του σε υποχρεωτική ειδική άδεια απουσίας ανατρέπει τον προγραμματισμό της ζωής του, γιατί έχει ρυθμίσει τις δαπάνες του σύμφωνα με το εισόδημα από το μισθό αλλά και τα τυχόν επιδόματα που λαμβάνει ανάλογα με τις προσφερόμενες υπηρεσίες πέραν του κανονικού ωραρίου, ανάληψης ειδικών καθηκόντων πχ ταμείου, εργασίας προσφερόμενης σε ημέρες που αμείβονται επιπλέον, σαββατοκύριακο ή σε ημέρες γιορτών ή αργιών.
Σημειώνεται πως οι «ευπαθείς ομάδες», οι «ευάλωτες ομάδες», οι «ομάδες αυξημένου κινδύνου» ή όπως αλλιώς τις ονομάσουν στο μέλλον, παρουσιάζουν διακύμανση στο μέγεθός τους, τύπου «ακορντεόν», εντάσσοντας ή σπανιότερα απεντάσσοντας παθήσεις, γεγονός που προξενεί αναστάτωση στους κόλπους των εργαζομένων.
Παραθέτω το επίμαχο σημείο της εγκυκλίου:
«Η προστασία των ομάδων αυξημένου κινδύνου με χορήγηση ειδικής άδειας απουσίας και παροχή τηλεργασίας, όπου είναι εφικτό, κατά τη ρητή πρόβλεψη της σχετικής ΚΥΑ, δεν τελεί πλέον στη διακριτική ευχέρεια του αιτούντος, αλλά αποτελεί υποχρέωση της Διοίκησης για την απομάκρυνσή τους από την αυτοπρόσωπη παροχή εργασίας, οπότε και εφόσον από τα στοιχεία που τηρεί η Υπηρεσία γνωρίζει ότι ο υπάλληλος υπάγεται στις ομάδες αυξημένου κινδύνου, τότε θα προβαίνει σε κάθε περαιτέρω ενέργεια αυτεπαγγέλτως για την απασχόλησή τους και την προστασία τους, κατά τα οριζόμενα στην ΚΥΑ και σύμφωνα με τις οδηγίες που έχουν δοθεί στις σχετικές εγκυκλίους».
Είναι αναμφισβήτητο πως πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν από τη διοίκηση η σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου, που αποτελεί άλλωστε ανθρώπινο δικαίωμά του.
Διαβάστε περισσότερα:
(*) Δικηγόρος
