Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Κλασικός, φροντισμένος περιστεριώνας, ίσως ακόμα εν ενεργεία, μέσα σε αγρόκτημα, δίπλα ακριβώς από το παλαιό εργοστάσιο χυμοποιίας ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, με φόντο τον «γαλάζιο» μεγαλόπρεπο Ταΰγετο.

Υπερυψωμένος, (για να διευκολύνονται τα περιστέρια), λευκός σαν τους «ενοίκους» του, σοβατισμένος από πάνω ως κάτω, με μονόρριχτη επικλινή σκεπή από κεραμίδια .

Ψηλά βρίσκονται οι οπές εισόδου κι εξόδου των περιστεριών, μέσα στις οποίες έχουν τοποθετηθεί μεταλλικά ορθογώνια πλαίσια για να μην είναι εύκολη η πρόσβαση σε νυφίτσες, κουνάβια κλπ.

Ακριβώς κάτω από τις οπές, υπάρχει μια ζώνη από γυαλιστερή, λεία λαμαρίνα, για τον ίδιο, ακριβώς , λόγο προστασίας από τα αρπακτικά: Ακόμα κι αν καταφέρει κάποιο αρπακτικό να σκαρφαλώσει τον τοίχο, όταν θα φτάσει στη λαμαρίνα θα γλιστρήσει και θα εμποδιστεί για να προχωρήσει περισσότερο.

Ωραίο δείγμα της έμφυτης αγάπης του ανθρώπου για τα πουλιά του Θεού και της Ειρήνης, μια πράξη αντίστασης στην αλλοτρίωση της ζωής μας από τον τεχνολογικό «πολιτισμό».