ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Το ημερολόγιο έγραφε 13 Σεπτεμβρίου 1986. Σάββατο, ώρα 20:20. Σεισμός 6,2 Ρίχτερ συγκλονίζει την Καλαμάτα. Ολόκληρος ο νομός της Μεσηνίας τραντάζεται από το χτύπημα του Εγκέλαδου, που αφήνει πίσω του 22 νεκρούς και περισσότερους από 300 τραυματίες....

Το ιστορικό κέντρο της πόλης σχεδόν ισοπεδώθηκε αφού τα περισσότερα σπίτια εκεί ήταν παλιά. Πολύς κόσμος είχε κατακλύσει το λιμάνι πριν τον σεισμό, καθώς εγκαινιαζόταν η ακτοπλοϊκή σύνδεση Καλαμάτας-Κρήτης και βρισκόταν ελλιμενισμένο το καράβι.

Αυτό θεωρούν πολλοί ότι έσωσε κόσμο, καθώς εκείνη την ώρα δεν βρίσκονταν στα σπίτια του, αλλά και αργότερα διάθεσε τις καμπίνες του για τη φιλοξενία πολλών σεισμοπαθών.

Oι επόμενες ημέρες ήταν τραγικές για την Καλαμάτα ενώ ο ισχυρός μετασεισμός που ακολούθησε τη Δευτέρα (5,6 Ρίχτερ) αποτελείωσε ό,τι είχε αφήσει ο πρώτος μεγάλος.

Είναι αλήθεια πως 13.440 σπίτια, δηλαδή το 70% των κτηρίων κρίθηκαν ακατάλληλα. Οι φήμες για νέο ακόμα μεγαλύτερο σεισμό ήταν έντονες και η πόλη άδειασε, καθώς όσοι είχαν τη δυνατότητα έφυγαν στα χωριά τους, ενώ η Καλαμάτα θύμιζε πόλη «φάντασμα».

Στην γκρεμισμένη πόλη έφτασαν συνεργεία από τη νεοσύστατη ΕΜΑΚ αλλά και ομάδες διάσωσης από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Σωστικά συνεργεία σε όλη την πόλη αναζητούσαν κάτω από τα χαλάσματα επιζώντες. Έξω από τα κτίρια που είχαν καταρρεύσει ακούγονταν φωνές και κλάματα. Ήταν άγνωστο πόσοι είχαν καταπλακωθεί. Οι πυροσβέστες έσκαβαν με προσοχή και προσπαθούσαν να ακούσουν έστω μία κραυγή ή ένα λυγμό. Έναν ψίθυρο που θα τους οδηγούσε σε κάποιον θαμμένο ζωντανό. Αναζητούσαν την ανάσα που θα αναπτέρωνε τις ελπίδες ότι ακόμη υπάρχουν επιζώντες.

Μήνες μετά την καταστροφή οι άστεγοι σεισμοπαθείς διέμεναν σε λυόμενα και σκηνές. Εκείνη τη χρονιά έγινε άλλο ένα ασυνήθιστο γεγονός. Το χειμώνα χιόνισε και οι σεισμοπαθείς είχαν να αντιμετωπίσουν και το κρύο. Ο χιονισμένος χειμώνας που ακολούθησε, ήταν για όλους τους σεισμοπαθείς ιδιαίτερα δύσκολος.

Για τα επόμενα τουλάχιστον 5 χρόνια έγινε μια τεράστια προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί η πόλη και να γίνει λειτουργική για τους κατοίκους της, αν και αρκετοί, προσωρινά την εγκατέλειψαν. Το βράδυ της 13ης Σεπτεμβρίου του 1986 αποτελεί σταθμό για τη σύγχρονη ιστορία της Καλαμάτας, που τελικά οι κάτοικοι με την βοήθεια του δήμου και της πολιτείας κατάφεραν να την ζωντανέψουν και πάλι παρά τις αρχικές δυσοίωνες προβλέψεις! Δ.Π.