Γράφει ο Τάσος Ευόρας

Η λέξη «Πολιτισμός» σημαίνει το σύνολο των πνευματικών (φιλοσοφικών, καλλιτεχνικών αναζητήσεων και συμπερασμάτων...) και των υλικών (επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων...) που κατακτήθηκαν, έγιναν αποδεκτά και ευρύτερα, από ένα σύνολο ανθρώπων σε συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο και τόπο, μένοντας παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα!...

Η Πνευματική και Υλική τροχιά του Πολιτισμού πρέπει να συμβαδίζουν σε παράλληλες ράγες!... Η ενδεχόμενη καθυστέρηση ή η επιτάχυνση του ρυθμού της προόδου, της μιας ή της άλλης, ενέχει τον κίνδυνο εκτροχιασμού!... Και τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά , για την εθνική αλλά και παγκόσμια κοινωνική τάξη!...

Η παγκοσμιοποίηση είναι σίγουρα επιθετική απέναντι στις κοινά παραδεκτές ηθικές Αρχές και Αξίες που διέπουν εδώ και αιώνες τις σχέσεις τωνανθρωπίνων κοινωνιών!...Αμφισβητεί και προβάλλει νέα πρότυπα, που έχουν ως επίκεντρο τον ατομικισμό (όχι τον ατομισμό...) και το ιδιοτελές συμφέρον, (όχι το κοινωνικό συμφέρον) απέναντι στο σύνολο της κοινωνικής Συνεργασίας και της Εθνικής Προστασίας!...

Οι σκέψεις αυτές έχουν διαχυθεί στους πολίτες της χώρας μας, ως αποτέλεσμα μιας κυτταρικής πλέον διεργασίας από την μακρόχρονη χρήση των προσλαμβανομένων πληροφοριών, επί των οποίων εναγωνίως ζητούν απαντήσεις!...

Όμως, για να λειτουργήσει ειρηνικά μια κοινωνία, (μια ευρύτερη εθνική ενότητα) για να λειτουργήσουν εποικοδομητικά οι διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της, χρειάζεται παιδεία –όχι εκπαίδευση- με συνεχή διδασκαλία, με επεξεργασία και προσαρμογή των βασικών Πανανθρώπινων Αξιών, που επί χιλιετίες ισχύουν, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει ευρεθεί κάτι άξιο λόγου και κατάλληλο για να τις αντικαταστήσει!...

Τα δεκάδες ερωτήματα που διαχρονικά ετέθησαν και απαντήθησαν από τους ανά τον κόσμο φιλοσόφους, σήμερα τίθενται σε δοκιμασία!... Αυτά που διδάχτηκαν επί αιώνες οι κοινωνίες και έγιναν αποδεκτά από τις θρησκείες, σήμερα λειτουργούν σε ένα περιβάλλον κενού, ανίκανα να αντιλέξουν επιχειρήματα, ανίκα να αντισταθούν στην αμφισβήτηση!...

Τις πράξεις των ανθρώπων σήμερα δεν τις κετευθύνει η «ηθική της λογικής» αλλά ο «παραλογισμός του επιθυμητού»!...

Ποιος άνθρωπος σήμερα, στις νοητικές του διεργασίες, έχει την ικανότητα να επεξεργασθεί τις αντιθέσεις, πριν από τη λήψη των αποφάσεών του. Το πλέγμα των πολλών αντιθέσεων κατά περίπτωση, στο «Τι είναι Καλό και τι Κακό»; Στο «Τι είναι Σωστο και τι Λάθος»; Στο «Τι είναι Ηθικό και τι Ανήθικο»; Στο «Τι είναι Τίμιο και τι Άτιμο»; Στο «Τι είναι Αγάπη και τι Μίσος»; Στο «Τι είναι Φιλία και τι εχθρότητα»; Στο «Τι είναι Σεβασμός και τι Ασέβεια»; Στο «Τι είναι, σήμερα, Δίκαιο και τι Άδικο»;

Και επί αυτών –και πολλών άλλων αναλόγων- για το σύνολο των θεμάτων, επί των οποίων ασκείται η πολιτική εξουσία, πόσο προσαρμοσμένες είναι οι αποφάσεις της, στις επιταγές των αξιών του πολιτισμού μας;

Όταν αμφισβητούνται ακόμη και αυτοί οι συνεκτικοί κανόνες της κοινωνίας μας, πώς είναι δυνατόν να ληφθούν αποδεκτές από όλους μας αποφάσεις; Πώς να μην εκτρέπονται οι Εξουσίες, σε παραλογισμούς και αυθαιρεσίες;

Και ποιος τολμά να βάλει το δάκτυλο «επί τον τύπων των ήλων», τουλάχιστον, επί της διαδιδομένης Α-παιδείας, από τα ΜΜΕ;

Πέραν από την Υγειονομική, πέραν από την Οικονομική, διερχόμεθα την περίοδο μιας βαθύτατης κοινωνικής Κρίσης, που αν εκδηλωθεί και εκβάλλει τα συμπτώματά της, υπό πιεστικές καταστάσεις, πολύ φοβούμαι πως θα μας οδηγήσει σε Εθνική Τραγωδία!..

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr