Γράφει ο Τάσος Ευόρας

(Πρώτο Μέρος)

Προ καιρού άκουσα την Ελένη Αρβελέρ-Γλύκατζη να λέει ότι «...η Ελλάδα κινδυνεύει από τους Έλληνες...»!...

Πολύ σοφή κουβέντα από μια επιστήμονα παγκόσμιου κύρους!...

Αλλά ποιοί ακριβώς είναι αυτοί οι Έλληνες που έχουν «ξεχάσει» την εθνική τους καταγωγή;

Δεν είναι οι διεθνιστές κάθε ιδεολογίας; Δεν είναι αυτοί που υποδέχονται τους λαθροεισβολείς αδιαφορώντας ή αγνοώντας τις πληγές που ανοίγουν στο Έθνος μας; Δεν είναι αυτοί που διάγουν βιο κοσμοπολίτικο και εμφορούνται από τις ανάλογες ιδέες; Δεν είναι εκείνοι που μάχονται, ή απλώς, αδιαμαρτύρητα δέχονται τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης; Όταν μάλιστα, αυτή η παγκοσμιοποίηση δεν περιορίζεται στην οικονομία αλλά έχει έντονους κοινωνικούς αντίκτυπους, στις παραδόσεις, στη θρησκεία, στη γλώσσα, στην Εθνική μας συνείδηση!... Δεν είναι μεγάλη μερίδα «νεοφιλελεύθερων» πολιτικών του κοινωβουλίου, όλων των κομμάτων, που ανεξάρτητα από τις ιδεολογίες τους, υπηρετούν τα πολυεθνικά συμφέροντα; Και δεν είναι, σίγουρα, εκείνοι που διακηρύσουν την «ανάγκη» παγκόσμιας διακυβέρνησης»;

Είναι ή δεν είναι ανθέλληνες όλοι αυτοί οι μειξοβάρβαροι;

Να τους μετρήσουμε όλους αυτούς; Και από αυτό που μας μένει, να δούμε και ένα άλλο μεγάλο τμήμα του λαού μας που πλέον έχει χάσει όλα του τα πιστεύω, που αγωνιά να επιβιώσει και συνειδητά ή ασυνείδητα έχει εγκαταλείψει, έχει παραπετάξει, κάθε άλλη σκέψη στη λογική του «γαία πυρί μειχθήτω»!... Και τότε τι θα μας μείνει;

Γι΄αυτή την τελευταία κατηγορία πολιτών θέλω να σας μιλήσω σήμερα...

Το προηγούμενο Σαββατόβραδο ήμουν καλεσμένος στο σπίτι ενός φίλου μου. Κάπου πέριξ του κενοταφίου του Λεωνίδα. Καθίσαμε στη βεράντα και παρατηρούσαμε την κίνηση στις γύρω ψησταριές, τους θαμώνες στις καφετέριες, τα παιδιά που έπαιζαν με τις στεντόρειες φωνές τους και την επανάληψη των γνωστών εις –άκα λέξεων των... μεγάλων !...

Είδαμε μια οικογένεια αλλοδαπών, από αυτούς που φιλοξενούμε στο ξενοδοχείο «Sparta Inn», να κάθεται σε κάποιο τραπέζι χωρίς να βλέπουμε τι κατανάλωνε από τα αγαθά της ψησταριάς... Τα κινητά τους τηλέφωνα είχαν πάρει φωτιά!... Η ιδιαίτερη αμφίεσή τους, επιμελώς προσεγμένη και τα χρυσά κοσμήματα εμφανή!... (Είναι από αυτούς που συναντάμε άλλωστε στους δρόμους της πόλης και στην λαϊκή αγορά...).

Αργά την νύκτα, όταν οι καφετέριες έκλειναν και οι ψησταριές έβγαζαν τα σκουπίδια τους στους κάδους απορριμμάτων, με κατάπληξη είδαμε δειλά δειλά να πλησιάζουν, δυο τρεις συμπολίτες μας, για να πάρουν υπολείμματα τροφών!...

Και γεμίσαμε σκέψεις που θέλω να σας μεταδώσω!...

Και πρώτα πρώτα την αντίθεση που διαπιστώσαμε με την προηγούμενη εικόνα των αλλοδαπών!... Αυτούς στους οποίους προσφέρουμε, με ιδιαίτερη συμπάθεια, δωρεάν επιπλωμένα διεμερίσματα ή ξενοδοχεία, δωρεάν γεύματα τρεις και τέσσερις φορ’ες την ημέρα, δωρεάν ρεύμα και τηλέφωνα και Ίντερνετ(!) και μετακινήσεις και κάρτες για δαπάνες και επίδομα για τα περιττά τους έξοδα, εκτός πιθανόν πολλών άλλων!...

Και σκεφτήκαμε, γιατί να δουλέψουν; Γιατί να ενταχθούν στην κοινωνία; Γιατί να προσαρμοσθούν στις εγχώριες κοινωνικές συνθήκες;

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr