ΚΟΣΜΟΣ. Κάθε χρόνο την πρώτη Παρασκευή του Αυγούστου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μπύρας (International Beer Day). Ξεκίνησε ως τοπική γιορτή στη Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνιας, αλλά από το 2007 άρχισε να διεθνοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς.

Η γιορτή έχει τρεις διακηρυγμένους στόχους:

  • Να φέρει μαζί τους φίλους για μια μπύρα.
  • Να τιμήσει τους παραγωγούς μπύρας σε όλο τον κόσμο και τους διαμεσολαβητές της με τους καταναλωτές (μαγαζάτορες, σερβιτόρους κλπ).
  • Να ενώσει τον κόσμο κάτω από τη σημαία της μπύρας.

Η μπύρα ή ζύθος είναι αλκοολούχο ποτό, που παρασκευάζεται με ζύμωση βύνης από κριθάρι, με προσθήκη λυκίσκου και νερού.

Η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Τα περισσότερα από τα αλκοολούχα ποτά, τα οποία εδώ και 8.000 χρόνια παρήγαγαν από σιτηρά διάφοροι πολιτισμοί, και ιδιαίτερα εκείνα που παράγονταν από βύνη κριθαριού, θα μπορούσαν σήμερα να χαρακτηριστούν ως μπύρες.

Στην Ευρώπη η μπίρα έφθασε πιθανότατα από την Αίγυπτο μέσω τής Ελλάδας. Στην Αρχαία Ελλάδα, ωστόσο, η μπύρα δεν επικράτησε και το παλαιότερο ποτό από μέλι αντικαταστάθηκε από το κρασί. Ζυθοπότες θεωρούνταν οι Φρύγες, οι Θράκες και οι Αρμένιοι, ενώ οι Ρωμαίοι, όπως και οι Έλληνες δεν ήταν λάτρεις τής μπύρας.

Η ζυθοποιία διαδόθηκε εύκολα στη Βόρεια και τη Δυτική Ευρώπη, όπου η αμπελουργία δεν ευδοκιμούσε. Η μπύρα θεωρείται το εθνικό ποτό της Γερμανίας, όπου η ετήσια κατά κεφαλή κατανάλωση ανέρχεται σε 104.2 λίτρα.

Σήμερα στην Ελλάδα δεκάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις παράγουν εξαιρετική μπύρα με ετικέτες που συχνά αναδεικνύουν την τοπική τους ταυτότητα.

Γενικά η μπίρα παράγεται σε πολλές διαφορετικές παραλλαγές και κάθε ζυθοποιός είναι σε θέση να παρασκευάσει μπίρα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ωστόσο διακρίνουμε δύο κύρια είδη μπίρας, ανάλογα με το είδος της ζύμης ή μαγιάς που χρησιμοποιείται και ειδικότερα τους ζυμομύκητες που επιλέγονται για την παρασκευή της.

Ale: Το είδος αυτό αναφέρεται στη μπίρα που παράγεται με χρήση του ζυμομύκητα Saccharomyces cerevisiae. Στα Ελληνικά αποκαλείται και αφροζύμωτη μπίρα ή μπίρα αφροζύμης, διότι η συγκεκριμένη μαγιά, κατά τη διάρκεια της ζύμωσης ανέρχεται στην επιφάνεια του μούστου. Αυτό το είδος μπίρας υφίσταται ζύμωση σε σχετικά υψηλές θερμοκρασίες 15-23 °C ενώ η μεταζύμωση διαρκεί συνήθως μικρό χρονικό διάστημα. Υποκατηγορία των αφροζύμωτων αποτελούν και οι σταρένιες μπίρες (Weizenbier ή Weißbier).

Lager: Οι μπίρες αυτής της κατηγορίας είναι οι ευρύτερα διαδεδομένες και καταναλώνονται περισσότερο. Παρασκευάζονται με χρήση του ζυμομύκητα Saccharomyces carlsbergensis. Η μαγιά τους, κατά τη ζύμωση, υφίσταται καθίζηση στο βυθό του μούστου για αυτό και αποκαλούνται στα ελληνικά βυθοζύμωτες ή μπίρες βυθοζύμης. Οι μπίρες Lager υφίστανται ζύμωση σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, συνήθως 6-12 °C ενώ η διαδικασία της μεταζύμωσης διαρκεί μερικούς μήνες. Για το λόγο αυτό, η τελικά παραγόμενη μπίρα φυλάσσεται σε αποθήκες, γεγονός που οδήγησε και στον όρο lager που στα Γερμανικά σημαίνει αποθήκη. Στις βυθοζύμωτες μπίρες ανήκει και το είδος Pils, διαφέρει όμως από τις Lager ως προς την περιεκτικότητα σε λυκίσκο.

Ως τρίτη κατηγορία, μπορούμε να θεωρήσουμε τις μπίρες που παράγονται με φυσική ζύμωση, δηλαδή ζυμώνονται σε ανοιχτά δοχεία με τη βοήθεια των ζυμομυκήτων του περιβάλλοντος και χωρίς προσθήκη μαγιάς. Οι μπίρες αυτές μοιάζουν περισσότερο με το είδος Ale. Επιπλέον, υπάρχουν μπίρες στις οποίες προστίθενται και άλλα συστατικά όπως φρούτα ή χορταρικά και συνήθως χαρακτηρίζονται από πολύ ιδιαίτερα γευστικά χαρακτηριστικά.

Δείτε εδώ την μπύρα της Σπάρτης