Γράφει ο Τ. Ευόρας

Είναι σίγουρο, πως ο νέος Νόμος της Κυβέρνησης για τον έλεγχο των διαδηλώσεων, δημιουργεί πολλά και εύλογα ερωτηματικά…

Μερικά από αυτά, θα μπορούσαν να διατυπωθούν ως κατωτέρω, σύμφωνα με τις πιο ακραίες θέσεις μερίδας της αντιπολίτευσης:

  1. Εκδηλώνει η Κυβέρνηση των αυταρχικό της χαρακτήρα;
  2. Πρόκειται για ακροδεξιά πρακτική, χουντικής έμπνευσης;
  3. Υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και παραβίαση του Συντάγματος’

Και στα τρία παραπάνω ερωτήματα, θα μπορούσε ευθέως να απαντήσει κάποιος… «Ναι σε όλα»! Αυτή η απάντηση όμως προϋποθέτει θέση περιορισμένης οπτικής γωνίας που εξιδανικεύει την θεωρητική πλευρά του θέματος ενώ αποκλείει την πρακτική οπτική… Και επί πλέον, επικεντρώνει την σκέψη στην κατά περίπτωση ατομική ευαισθησία περί δημοκρατικών ελευθεριών…

Όμως είναι δεδομένο, ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στην πρακτική του διάσταση, που αφορά την δημοκρατική ευπρέπεια και τάξη, την στιγμή των λαϊκών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, προκειμένου να μην παραβιάζονται και θίγονται, εξίσου δημοκρατικά δικαιώματα, άλλων πολιτών… Και αυτή η δημοκρατική ευθύνη, είναι δίκαιο να επωμίζονται οι ομάδες διοργανωτών των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας… Με λίγα λόγια δηλαδή, πρώτοι οι επικεφαλής Συνδικαλιστές θα πρέπει να τηρούν τους κανόνες της Δημοκρατίας, (κατά το παράδειγμα του ΚΚΕ) πέραν ακόμη και του στενού γράμματος του Νόμου!

Για να μην μπορεί μια μικρή ομάδα διαμαρτυρόμενων, για – απίστευτους πολλές φορές λόγους – να καταργεί ετσιθελικά τα δημοκρατικά δικαιώματα άλλων πολιτών, να μεταβάλει την πόλη σε μπάχαλο, να εξαναγκάζει την αντίδραση της αστυνομίας, να εγκληματεί συνειδητά και ατιμώρητα, όπως στην «Μαρφίν»…

Ο νέος Νόμος περί ελέγχου των διαδηλώσεων, είναι αλήθεια πως ήταν προεκλογική υπόσχεση του Κυβερνητικού Κόμματος και δεν αντανακλά περιστασιακή πρακτική, που θα μπορούσε ίσως να ενταχθεί σε σενάρια αυταρχισμού, προδιαγεγραμμένης δεξιάς ή αριστερής έμπνευσης και ηθελημένης παραβίασης των Συνταγματικών κανόνων για την συνειδητή επαύξηση του ελλείμματος δημοκρατίας…

Αν υπάρχουν κάποιοι που ακόμη διαφωνούν με αυτή την απολύτως δημοκρατική λογική και δεν τους εμποδίζουν οι κομματικές παρωπίδες, σίγουρα θα μπορούσαν να διατυπώσουν ένα δικό τους Νομοσχέδιο, που θα απέφευγε τις κακοτοπιές του κυβερνητικού αλλά προηγουμένως θα έπρεπε να λαμβάνει υπ’ όψιν του, τα θιγόμενα συμφέροντα και δικαιώματα των μην διαμαρτυρόμενων πολιτών και κυρίως να ανταποκρίνεται στα όρια ανοχής που το πολίτευμα τους παρέχει.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr