Γράφει η Βασιλική Βλαχολιά

Από την προηγούμενη Κυριακή, 17 Μαΐου, μέσα στο Αναστάσιμο κλίμα του Πεντηκοσταρίου ή αλλιώς του Τριώδιου των ρόδων, όπως αποκαλείται, οι Ναοί μας είναι και πάλι ανοικτοί για την κοινή Λατρεία, την τέλεση του ιδρυτικού Μυστηρίου της Εκκλησίας μας, της Θείας Ευχαριστίας.

Το γεγονός, από μόνο του πανηγυρικό, καθίσταται ακόμα περισσότερο τέτοιο, λόγω της απαγόρευσης της συμμετοχής των λαϊκών σε αυτό τους δύο προηγούμενους μήνες. Δε θα σταθούμε στις προεκτάσεις και τις σοβαρότατες ενστάσεις που αφορούν στην παράμετρο της αποχής αλλά «τοις έμπροσθεν επεκτεινόμενοι», θα καταθέσουμε κάποιες σκέψεις για όσα καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε από εδώ και πέρα.

Ο χώρος του Ναού δεν είναι τυχαίος. Στα σπλάχνα του τελεσιουργείται η φρικτή Μυσταγωγία της μεταβολής του Άρτου και του Οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Η πηγή της πνευματική τροφοδοσία μας είναι ο Ναός. Αν το σκεφτούμε πιο συνετά, ο Ναός σφραγίζει ολόκληρη τη ζωή μας, από την αρχή μέχρι το τέλος της. Εντός Του αναγεννιόμαστε στο Βάπτισμα, καθαριζόμαστε αγαπητικά στην Ιερή Εξομολόγηση, τρεφόμαστε με τη Θεία Κοινωνία… μας συνοδεύει σε κάθε χαρά και λύπη μας… η Ακολουθία των Εγκαινίων καταξιώνει τον Ναό καθώς εκείνος από απλό κτίσμα καθίσταται κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος καθώς χρίεται με το Άγιο Μύρο και καθαγιάζεται. Πηγή ζωής ο Ναός και όχι θανάτου, λοιπόν… Πηγή ζωής και αγιασμού ο ασπασμός των Εικόνων, ο ασπασμός του χεριού του Λειτουργού κατά τη λήψη του Αντίδωρου καθώς εκείνος ακούμπησε τα καθαγιασμένα Τίμια Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Ας μην προσπερνάμε αυτές τις μεγάλες αλήθειες…

Έχοντας τις παραπάνω επισημάνσεις στη σκέψη μας, ας αναλογιστούμε τον τρόπο που προσεγγίζουμε τον Ναό κάτω από τα νέα δεδομένα της καχυποψίας και του φόβου της μόλυνσης που γέννησε ο νέος ιός-εισβολέας. Ας βρούμε το μέτρο μας ο καθένας, στον προσωπικό του χρόνο αλλά, κυρίως, ας συνδεθούμε με την ανάγκη ενίσχυσης της πίστης μας στη δική Του Πρόνοια. Ως ένα Σώμα, Κλήρος και Λαός, να πορευθούμε τη δύσκολη πορεία στα νέα δεδομένα. Ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη, αλλά στερεωμένοι στις βεβαιωμένες, αιώνιες αλήθειες της Πίστης μας.

Ως κατακλείδα, παραθέτουμε ένα ενδεικτικό απόσπασμα από την Ακολουθία των Θυρανοιξίων Ιερού Ναού (οι επισημάνσεις δικές μας).

Βασιλεῦ ῞Αγιε, ὁ ἔχων θρόνον οὐρανὸν καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν, ὁ ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ ἐποχούμενος καὶ ὑπὸ τῶν Σεραφεὶμ ἀνυμνούμενος, ὁ φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ ἐκλεξάμενος τὴν Σιὼν καὶ αἱρετίσας αὐτὴν εἰς κατοικίαν Σήν, ὁ προσδεχόμενος παρὰ τῶν Σῶν κτισμάτων τὴν λογικὴν λατρείαν, ὁ τὸν Σολομῶντα διδάξας οἰκοδομῆσαι οἶκον τῇ Σῇ μεγαλειότητι καὶ τὸν ᾿Ισραὴλ ὁδηγήσας εἰς ἀπαρτισμὸν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, ὁ ἐν τῇ πέτρᾳ τῆς Πίστεως οἰκοδομήσας τὴν ᾿Εκκλησίαν Σου, αἱρέτισον καὶ τὸν Ναὸν τοῦτον καὶ ποίησον αὐτὸν σκήνωμα δόξης Σου, τὸ δὲ ἐν αὐτῷ θυσιαστήριον ἅγιον ῾Αγίων ἀνάδειξον καὶ ὑπὲρ τὸ κατὰ νόμον ἱλαστήριον δόξασον. Στερέωσον τὸν ἅγιον οἶκον τοῦτον ἀσάλευτον καὶ δεδοξασμένον ἐν Σοὶ καὶ ἁγίασον τοὺς ἀγαπῶντας τὴν εὐπρέπειαν αὐτοῦ, ἵνα, ἀκατακρίτως ἑστῶτες ἐνώπιον τῆς ἁγίας δόξης Σου, προσάγωμέν Σοι θυσίαν αἰνέσεως, ἐν καθαρῷ τῷ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεως ημῶν.

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη.