Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Μπήκαμε αυτή την εβδομάδα στην δεύτερη φάση της πανδημίας. Τέλος της αρχής, την ονόμασαν. Με πολλές σκέψεις και αβεβαιότητες. Το βασικό ερώτημα είναι πόσο πολύ θα μας στοιχίσει αυτή η δεύτερη φάση και το εάν και πότε θα τελειώσει αυτό το κακό που μας βρήκε. Ποτέ, λένε οι ειδικοί. Διότι κάποιο νέο κακό ξανά θα προκύψει, μια νέα πανδημία η οποία ίσως είναι χειρότερη από ετούτη. Εν πάση περιπτώση αυτό το ποτέ, μπορεί να μην μας αφορά αφού ο χρόνος είναι σχετικός ως μαθηματική έννοια.
Κάνοντας ένα πρώτο απολογισμό δεν μπορεί παρά να δεχτούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμη πρωτόγνωρο σημείο καμπής της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν πρόκειται βέβαια για τον επόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ούτε και για την απειλή της τελευταίας χρήματο-οικονομικής κρίσης. Ο εχθρός εδώ είναι αόρατος, είναι ύπουλος, μπαίνει κρυφά στα σπίτια και απειλεί καθολικά την παγκόσμια υγεία. Δεν κάνει ταξικές ή φυλετικές διακρίσεις και δεν αντιμετωπίζεται με σύγχρονα συστημικά όπλα, ισχυρά συστήματα υγείας ή άλλες νόμισμα-το-οικονομικές επενδυτικές ακροβασίες. Σπέρνει τον φόβο και τον πανικό καθώς χτυπάει καίρια το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του κάθε ανθρώπου. Με όλες τις ανθρωποφαγικές συνέπειες που έχει αυτό.
Είναι ο καρπός του έρωτα της κοινωνίας με την παγκοσμιοποίηση, τις δια-συνδεδεμένες αγορές και τις νεοφιλελεύθερες ιδέες. Είτε προέκυψε είτε όχι μέσα από ένα ερευνητικό κέντρο της Κίνας, είναι παιδί της εποχής μας. Αυτό μάλιστα που συντελείται τώρα, ο αγώνας δρόμου δηλαδή για την ανακάλυψη του φάρμακού και του εμβόλιου, καμία σχέση δεν έχουν με πανανθρώπινες αρχές και αξίες. Έχουν σκοπό και στόχο το κέρδος. Θα έλεγα το υπέρ-κέρδος των μεγάλων επιχειρήσεων. Για αυτό βλέπεται καθημερινά στην TV, πως αυτός ο πόλεμος συμφερόντων μεταξύ τους είναι ανελέητος. Με αρωγό, χρηματοδότη και ασθμαίνοντας πίσω τους ως προαγωγό, τα Εθνικά Κράτη και τις χειραγωγημένες από αυτούς τους ίδιους εθνικές Κυβερνήσεις.
Τι και εάν, τώρα μέσα στην κρίση, αναγνωρίζουν όλοι φοβισμένοι την σημασία των Εθνικών Κρατών, των συστημάτων Δημόσιας Υγείας, του κοινωνικού κράτους πρόνοιας και αλληλεγγύης? Αύριο θα τα ξεχάσουν όλα αυτά και θα ψηφίσουν, για τους πολίτες μιλάμε τώρα, τον Τράμπ.
Μακάρι να ήταν, αλλά δυστυχώς δεν είναι η τελευταία μεγαλειώδης μαζική αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού. Ο οποίος παραλίγο, εάν το προσέξατε, πήγε να εφαρμόσει και σε εμάς την θεωρεία της ‘’ανοσίας της αγέλης’’. Και βέβαια προσωρινά τουλάχιστον το πλήρωσε ακριβά εκεί που το τόλμησε (ΗΠΑ, Ενωμένο Βασίλειο, Σουηδία). Για να επανέλθει όμως ακάθεκτος ξανά ο καπιταλισμός στην επόμενη οικονομική φάση ανασυγκρότησης, που ακολουθεί από εδώ και πέρα όπου μοιράζονται στους μεγάλους και ισχυρούς, τα δις Ευρώ και δις δολάρια. (βλέπε αεροπορικές εταιρίες-Τράπεζες-Βιομηχανίες κλπ.).
Με τον ίδιο πάντα τρόπο που θα επανέλθει και η επόμενη παγκόσμια κρίση. Έτσι συντηρείται για να επιβιώσει αυτό το τέρας του καπιταλισμού. Με πολέμους φυσικά και κάθε είδους άλλες τεχνικές κρίσεις, καταγράφοντας αθώα ανθρώπινα θύματα. Η ουρά αυτής της υγειονομικής κρίσης που τώρα βιώνουμε και της οικονομικής που ακολουθεί, δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε αυτήν που έρχεται, την επόμενη, του αγνώστου περιεχομένου που στο αμέσως επόμενο μέλλον θα ξεσπάσει.
Το πιο πιθανό σενάριο, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, είναι να πρόκειται για το αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής και κλιματικής αλλαγής μεγάλης έκτασης που συντελείται. Μεγάλες επενδύσεις στην βιομηχανία ορυκτών καυσίμων εξήγγειλαν μόλις εχθές οι ΗΠΑ. Την ώρα που έλιωσαν σχεδόν κατά το ήμισυ οι πάγοι της Αρκτικής.
Στενά συνδεδεμένο με αυτό και εξαιρετικά υπαρκτό είναι το σενάριο της παγκόσμιας έλλειψης τροφίμων και της διακοπής ή της επιμόλυνσης της διατροφικής αλυσίδας. Την ώρα που το ένα τρίτο των παιδιών της Γης υποσιτίζονται, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ, εάν σας ενδιαφέρει το θέμα.
Συμπέρασμα. Τελικά δεν πρόκειται να βγούμε περισσότερο σοφοί από αυτήν την περιπέτεια την οποία ζούμε. Είμαστε ως ανθρώπινο είδος, καταδικασμένοι ανόητοι και πάμε, ως πρόβατα σε σφαγή, για την επόμενη κρίση.

ΥΓ. Δεν είναι ότι σήμερα παγκοσμίως δεν υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες. Είναι που εμείς οι ίδιοι με την ψήφο μας, τους καταργήσαμε.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr