Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Από τη μια , η υγειονομική κρίση του κορονοϊού (η προέλευσή του ακόμα συζητείται και αγνοείται) δημιούργησε ήδη μια τεράστια οικονομική κρίση που πολλοί λένε ότι θα είναι χειρότερη και από το «κραχ» του ’30 .

Από την άλλη , κρίσεις και καπιταλισμός είναι δυο έννοιες σύμφυτες . Από τη φύση του ο καπιταλισμός δημιουργεί περιοδικές κρίσεις , τις οποίες μετατρέπει στη συνέχεια σε ευκαιρίες για να βγει ανανεωμένος , πιο δυνατός και πιο κερδοφόρος .

Επομένως , μέσα στη νέα οικονομική κρίση το κεφαλαιοκρατικό σύστημα θα επιδιώξει με όλες του τις δυνάμεις τη μεγέθυνση του κεφαλαίου του με δυο κλασικούς τρόπους που αποτελούν νομοτέλεια για τον καπιταλισμό : Τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.

Συγκέντρωση του κεφαλαίου είναι η μεγέθυνσή του , που γίνεται με την κεφαλαιοποίηση μέρους της υπεραξίας που παράγουν οι εργαζόμενοι και «κλέβουν» οι επιχειρηματίες , για να την επενδύσουν - στη συνέχεια - και να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους .

Συγκεντροποίηση του κεφαλαίου είναι η μεγέθυνση του κεφαλαίου ενός κεφαλαιοκράτη ή μιας ομάδας κεφαλαιοκρατών μέσα από την εξαγορά , τη συγχώνευση ή την απορρόφηση κεφαλαίων που ανήκουν σε άλλους, πιο αδύναμους , επιχειρηματίες ή ομάδες επιχειρηματιών .

Ποιος αμφιβάλλει ότι μέσα στο νέο καθεστώς της σκληρής οικονομικής κρίσης που δημιούργησε η «περίεργη» πανδημία του κορονοϊού θα συμβούν , για μια ακόμα φορά , ΚΑΙ συγκέντρωση ΚΑΙ συγκεντροποίηση του κεφαλαίου ;

Ως προς τη συγκέντρωση , δημιουργήθηκε από την πανδημία και τα πρωτοφανή περιοριστικά μέτρα ένα έδαφος έτσι όπως ακριβώς το θέλει ο καπιταλισμός , δηλαδή, μεγάλη ανεργία και φτώχεια των λαϊκών στρωμάτων , που θα παρέχει πάμφθηνα εργατικά χέρια σε συνθήκες υπερέντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων , με διαλυμένα τα εργασιακά , κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους και δραματική διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων .

Ως προς την συγκεντροποίηση , πολλές επιχειρήσεις θα βρεθούν μπροστά σε μεγάλα και ανυπέρβλητα εμπόδια λειτουργίας και θα αναγκαστούν ή να κλείσουν ή να απορροφηθούν από τις ισχυρότερες μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων με αποτέλεσμα μια ακόμα μικρότερη ολιγαρχία να ελέγχει ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου.

Εκ των πραγμάτων , λοιπόν , αποδεικνύεται ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα όχι μόνο έμεινε απρόσβλητο από την πανδημία του κορονοϊού αλλά , χάρη σ’ αυτήν , θα ενδυναμωθεί δραστικά και θα διευρύνει περαιτέρω την παγκόσμια εξουσία του .

Τα υπόλοιπα θα τα απαντήσουν (αν τα απαντήσουν ποτέ) οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Το καθήκον και η υποχρέωση των λαϊκών τάξεων είναι να υπερβούν το καθεστώς του παραλυτικού φόβου που διαχέεται καθημερινά και με ένταση στην κοινωνία , να βγουν από τις μεταφυσικές ερμηνείες των πραγμάτων και την αποδοχή των Μεσσιών και να γίνουν οι διαμορφωτές και το αντικείμενο της ιστορίας .

«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων . Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος , βαρόνος και δουλοπάροικος , μάστορας και κάλφας , με μια λέξη καταπιεστής και καταπιεζόμενος , βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους . Κάνουν αδιάκοπο αγώνα, πότε ανοιχτό , πότε σκεπασμένο , έναν αγώνα που τελειώνει κάθε φορά με τον μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων» .

ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ : «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος»